De toekomst van gaming: is er nog ruimte voor innovatie?

Een goede vijftien jaar geleden kreeg ik mijn eerste gameconsole, een Nintendo GameBoy Color, met Pokémon Gold erbij. De kleine zesjarige mezelf was enorm blij met deze handheldconsole, aangezien hij nu niet meer naar de buurjongens moest gaan om zijn favoriete spelletje te spelen. In de loop van de jaren werd die GameBoy Color vervangen door een GameBoy Advance SP, een Nintendo DS Lite en intussen zit ik nog steeds met mijn trouwe Nintendo 3DS. Ook de Playstation van Sony en de Xbox van Microsoft worden voortdurend vernieuwd om steeds betere en zwaardere games te ondersteunen. Bovendien hebben computergames doorheen de jaren mee kunnen genieten van deze vernieuwingen. Niet alleen de hardware, maar ook de games zelf zijn geëvolueerd. De vraag is nu welke innovaties er nog mogelijk zijn op gamevlak en hoe we in de toekomst zullen gamen.

Grafische vooruitgang

Een eerste aspect van games dat zeker en vast nog zal verbeteren, is de videokwaliteit. Waar de racewagens vroeger eerder vierkante wielen hadden, kunnen we de groeven in de banden intussen met gemak onderscheiden. Ook de eerder driehoekige boezem van Lara Croft in Tomb Raider heeft tegenwoordig een vorm die beter aansluit bij de menselijke anatomie. Zowel de gamesoftware als -hardware zal bijdragen aan deze vernieuwing. Computers en consoles zullen in staat zijn om betere videokwaliteit te produceren met steeds meer pixels. Hier gaat het niet alleen om de consoles en computers zelf, maar ook om de monitoren en televisies die de beelden weergeven. Tot slot worden ook smartphones en tablets steeds meer afgestemd op games en bevatten zij steeds betere schermen met een hogere beeldkwaliteit.

Hardware-evolutie

Hardwarevernieuwingen zijn echter niet beperkt tot het verhogen van de videokwaliteit alleen. Een nieuwe console komt namelijk vaak met een of ander nieuw snufje om je game-ervaring verder te kunnen verrijken. Zo introduceerde de Nintendo Wii de bewegingssensoren in zijn afstandsbediening en werd het ook mogelijk om games te spelen door middel van beweging alleen op de Xbox. Intussen lijkt die bewegingshype voorbij en is de focus van games teruggekeerd naar waar die eerst lag, met name naar de gamer die liever in zijn luie (bureau)stoel zit. Een nieuwigheid op dit vlak die interessant kan zijn voor de toekomst van games, is de Virtual Reality-headset.

Waar VR-games voorheen iets futuristisch leken en daarna iets dat niet leek aan te slaan, begint dit nu stilaan ingeburgerd te raken. Ook de ontwikkeling van betaalbare VR-headsets is hierbij een grote hulp. Als de VR-headset verder aanslaat, zal deze in de toekomst hoogstwaarschijnlijk een groter focuspunt van bedrijven worden, waardoor zij meer tijd en geld zullen steken in de ontwikkeling van nieuwe VR-games en nieuwe manieren gaan bedenken om het meeste te kunnen halen uit deze technologie. Het nadeel aan VR-games is dat je redelijk wat ruimte en extra accessoires nodig hebt voor een optimale ervaring, maar niet iedereen beschikt hierover. Vandaar bestaat de kans dat we een oude bekende weer welkom mogen heten, namelijk de arcade.

VR-arcades

Vroeger gingen mensen vaak naar arcades om te kunnen gamen, omdat er nog geen betaalbare systemen waren om dit in je huiskamer te doen. Je moest niet meer doen dan een muntje inwerpen in je favoriete gamemachine om alleen of met twee een potje te kunnen gamen. Intussen hebben we geen uitgestrekte hallen meer nodig met daarin gamemachines, aangezien de meeste games nu op onze harde schijf staan. VR-games kunnen hier echter verandering in brengen, aangezien je voor meer geavanceerde games een hele set-up nodig hebt naast je VR-headset. Het beste voorbeeld hiervan zijn volledige, gesimuleerde omgevingen waarin je kan rondwandelen.

Het overduidelijke probleem hierbij is dat je nog steeds in de echte wereld moet kunnen wandelen om die omgeving te kunnen ontdekken, wat niet altijd even makkelijk is in een huis met, wel, muren, deuren, meubels, etc. In New York kunnen VR-gamers reeds terecht in VR World (www.vrworldnyc.com) om naar hartenlust VR-games te spelen zonder fysieke beperkingen. Dit “internetcafé” is dan ook uitgerust met een speciaal type loopband waardoor je probleemloos in eender welke richting kan wandelen terwijl je in de echte wereld toch op hetzelfde punt blijft staan. Al bij al blijft dit soort VR-games een zeer nichemarkt op dit moment. De gemiddelde online gamer ga je hier dus niet meteen terugvinden, aangezien hij meestal gamet onder het motto Oost west, thuis best.

Houdt offline gaming het hoofd boven water?

Vandaag de dag leven sommigen onder ons meer online dan offline. Ook op het vlak van gaming is dit niet anders. Waar je vroeger twee (of meer) controllers op een console moest aansluiten om met of tegen elkaar te spelen, is dit nu absoluut niet meer zo. Sinds de introductie van online gaming heb je in feite alleen een internetverbinding nodig om samen met je vrienden te gamen. Online gaming gaf ook het ontstaan aan esports, wat ieder jaar weer een enorme groei kent en duizenden toeschouwers lokt. Hierdoor wordt het echter moeilijk voor gameontwikkelaars om offline games te ontwikkelen voor slechts één speler. Sommige games, zoals Pokémon, combineren een offline single-playercomponent met een online multi-playercomponent en andere bestaan dan weer uitsluitend uit deze online component. In je eentje offline een paar vijanden van kant maken, is niet meer voldoende.

Gamers halen over het algemeen meer voldoening uit de game wanneer de “vijand” bestuurd wordt door een andere menselijke speler in de plaats van door een computer. Er bestaan echter bepaalde games die sinds jaar en dag alleen single-player zijn en waarvan de producenten het ook zo willen houden. Een voorbeeld hiervan zijn de games van The Legend of Zelda. In 1987 kwam de eerste Zelda-game op de markt en vorig jaar verscheen er nog een nieuwe game, The Legend of Zelda: Breath of the Wild, die eveneens geen online component of multiplayerfunctie bevat. Het verschil is dat deze offline games voor één speler zich nu moeten zien te onderscheiden van hun online concurrenten. Nintendo weet hiervoor steeds weer de fans van The Legend of Zelda in te pakken met verbazingwekkende landschappen, nauwkeurig afgewerkte grafische details én (misschien wel het belangrijkste) een intrigerend, goed uitgedacht verhaal.

Online games kunnen je dan wel een overwinningsgevoel geven, maar zij zullen nooit kunnen tippen aan de meeslepende verhalen die The Legend of Zelda creëert door de unieke combinatie van grafische details en een uitgewerkt plot. Persoonlijk zie ik deze games als een soort van speelbaar boek of een interactieve film waarin ikzelf het hoofdpersonage ben. Op deze manier speel ik mijn weg door het verhaal en beleef ik het verhaal intenser dan wanneer ik het simpelweg zou lezen of zien. Wat mij betreft zouden ontwikkelaars van dit soort games best samenwerken met schrijvers om op die manier tot een unieke vorm van storytelling te kunnen bekomen. Tot slot moet je steeds in het achterhoofd houden dat de toekomst een onzeker iets is. We kunnen speculeren wat we willen, maar een plotse innovatie die uit de doeken wordt gedaan, is in staat om alles te veranderen. Om te weten wat de toekomst zal brengen op het vlak van gaming, kunnen we dan ook niets anders doen dan wachten tot het zo ver is.