Sciencefiction in België: ruimtenazi’s, aliens en CGI

Wie in november voorbij de AED Studios in Lint is gepasseerd, had nooit kunnen raden wat er zich op dat moment achter de grote voorgevel van glas en beton aan het afspelen was. De studio’s vormden heel de maand het decor voor Iron Sky: The Coming Race, de grootste Europese sciencefictionfilm ooit gemaakt met een budget van net geen 17 miljoen euro, dat deels door crowdfunding werd gefinancierd. TechPulse bracht recent een bezoekje op de set van deze internationale productie.

Iron Sky: The Coming Race is het vervolg op de cultfilm Iron Sky uit 2012 van de Finse filmmaker Timo Vuorensola. De sequel speelt zich af twintig jaar na de gebeurtenissen uit de eerste film. De aarde ligt in puin na een destructieve nucleaire oorlog, en een voormalige maanbasis van de Nazi’s vormt het laatste toevluchtsoord voor de overlevenden. In een ultieme poging om de mensheid te redden, trekt een groep helden naar het midden van de aarde om de Heilige Graal te vinden. Tijdens hun avontuur komen ze oog in oog te staan met dinosaurussen en moeten ze een legertje aliens trotseren.

Groene magie

Om dat verhaal tot leven te brengen, wordt voor de decors en omgevingen zo veel mogelijk beroep gedaan op visuele effecten. “De helft van het budget gaat naar de opnames hier in België, de andere helft wordt gebruikt voor postproductie en visual effects”, vertelt producer Peter De Maegd van het Belgische productiehuis Potemkino, terwijl hij een stoet journalisten naar de studio begeleidt waar op dat moment een achtervolgingsscène wordt gefilmd.

We wandelen de studio binnen en belanden prompt in het midden van de filmset. Veel aankleding heeft die niet: wat zand op de grond, enkele rotsen en een strijdwagen die wordt voortgetrokken door een kleine jeep. De rest van het decor zijn groene panelen, die later in de postproductie plaats moeten maken voor een virtuele omgeving. “We bouwen zoveel mogelijk decors waar mensen voor moeten bewegen, al de rest is greenscreen”, vertelt De Maegd.

Als acteur heb je op die manier erg weinig om mee te werken. Op het toneel staat de Russische acteur Vladimir Burlakov die de rol speelt van Sasha, een van de hoofdpersonages in de film. Sasha wordt opgejaagd door een onzichtbare bedreiging en vlucht snel weg op een strijdwagen. Het ziet er allemaal wat knullig uit om zo in het echt te zien, zonder dat het met een sausje filmmagie werd overgoten.

https://youtu.be/YlpHgXEN4z0

Digitale stuntman

Hoewel de meeste beelden met de echte acteurs of hun stand-ins worden geschoten, lenen sommige scènes zich beter voor een virtuele dubbelganger. “99% is live action, maar soms wordt ook een 3D-model van de acteurs gebruikt”, aldus De Maegd. “Bijvoorbeeld bij een wijd shot van een personage dat van een klif naar beneden valt. Dat is eenvoudiger om met CGI te realiseren.”

We hadden geluk. Tijdens ons bezoek aan de AED Studios waren ze net bezig met het maken van de 3D-modellen van de acteurs. Dat gebeurt in een grote lightbox waar de acteurs minutenlang roerloos stil moeten staan, terwijl een fotograaf hen langs alle kanten fotografeert. Die foto’s worden rechtstreeks doorgestuurd naar een softwareprogramma dat op basis van de beelden een 3D-model van de acteurs genereert.

Op het moment van schrijven zijn de opnames in Lint reeds afgelopen. Er waren iets meer dan 30 draaidagen nodig om alles ingeblikt te krijgen. Dat is erg weinig voor een langspeelfilm, maar het grootste werk moet nu nog beginnen. Het toevoegen van de visuele effecten en afwerken van de film zal ongeveer een jaar in beslag nemen en wordt voor rekening genomen van Pixomondo, een Duiste special effects studio die wereldwijd actief is en onder meer ook de draken in Game of Thrones heeft ontworpen. We belden met Jan Fiedler, Senior VFX Producer bij Pixomondo in Stuttgart om te leren hoe de film nu verder vorm zal krijgen.

Lego-dino

“We beginnen in een eerste fase met het maken van de assets”, vertelt Fiedler. Dat zijn 3D-modellen van voorwerpen en wezens die in de film voorkomen, zoals bijvoorbeeld de dino’s. “Vervolgens gaan we over tot het nabootsen van de camerabewegingen met de computer om de CGI af te stemmen op de echte beelden.” Om dat van een leien dakje te laten verlopen, was er ten allen tijde een team van Pixomondo op de set aanwezig om alle nodige informatie te verzamelen en terug te koppelen naar de collega’s in Duitsland.

“Vervolgens worden stap voor stap digitale elementen toegevoegd aan de beelden. Dat gebeurt eerst in een ruwe versie, die aan de regisseur wordt getoond voor akkoord”, legt Fiedler uit. “Nadien kunnen steeds meer details worden toegevoegd.” Die ruwe versie kan je beschouwen als een soort Lego-versie. Alle elementen zijn aanwezig, maar nog weinig gepolijst. Na akkoord van de regisseur worden de ruwe kantjes weggewerkt en worden lichteffecten toegevoegd, zodat het eindresultaat er realistisch uitziet. Daarna wordt het beeld in hoge kwaliteit gerenderd en doorgestuurd naar de compositors, die de digitale beelden samenvoegen met de camerabeelden die door de filmploeg in Lint werden gemaakt.

Monnikenwerk

Die stapsgewijze werkmethode is noodzakelijk omdat de bestanden waar Pixomondo mee werkt gigantisch groot kunnen worden en het renderen van beelden uren in beslag neemt. “Het duurt ongeveer 8 tot 12 uur om één frame van een close-up van een dinosaurus in hoge kwaliteit te renderen”, verklaart Fiedler. “In ons kantoor in Stuttgart hebben we 240 render nodes, maar we kunnen eventueel ook op de infrastructuur van onze andere afdelingen beroep doen. ‘s Nachts, wanneer iedereen naar huis is, worden ook de workstations van het personeel toegevoegd aan de render farm om het proces te versnellen.”

De opslag van de beelden gebeurt op de eigen servers van Pixomondo. In het kantoor in Stuttgart alleen al, hebben ze daar meer dan 110 TB voor beschikbaar. Ook de schaduwkopieën worden lokaal bewaard. “We kunnen geen beelden naar de cloud back-uppen vanwege legale overwegingen. Vaak zijn we aan strenge NDA-voorwaarden gebonden, waardoor we niet kunnen riskeren dat de beelden vroegtijdig lekken”, legt Fiedler uit. “Soms vereist een project zelfs dat we aparte serverruimte voorzien die enkel voor de medewerkers aan dat project toegankelijk is.”

Fiedler verwacht dat in totaal een team van 60 tot 80 mensen zal meewerken aan de creatie van de visuele effecten voor Iron Sky: The Coming Race. Eind 2016 moet de klus geklaard zijn, zodat de film in de eerste helft van 2017 aan het publiek kan worden getoond.

https://www.youtube.com/watch?v=WWo3ydIY_sc