Achtergrond

VR-dagboek: mottig in de ruimte

Elke week duikt ZDNet in de wereld van virtual reality. Hoe voelt het nu om in een andere realiteit te leven? Deze week: ziek worden in de ruimte terwijl je gewichtloos verder drijft.

De Oculus Rift is eindelijk binnen, wat ervoor zorgt dat de HTC Vive eventjes aan de kant moet. Genoeg bewogen, tijd om wat passiever in VR te gamen. Niet erg eigenlijk, want ik zag er na een week spijtig genoeg behoorlijk tegenaan om voor korte sessies heel die Vive-setup klaar te maken. Kabels ontrollen, soms controllers herkalibreren, verlengkabel leggen voor extra bewegingsruimte, het steekt snel tegen wanneer je maar kort wil gamen.

Chill

Wat is de Oculus Rift een verademing. Propere software die alles automatisch installeert, comfortabele bril met één kabel en een Xbox One-controller in de hand, meer is er niet nodig. De geïntegreerde headset is zo hard een plus vergeleken met de Vive. Het is pas wanneer je de Rift hebt opgezet dat je beseft wat een log ding de Vive is. De setup duurt 5 minuten, daarna ben je klaar om te gamen.

Het eerste spel dat ik absoluut wilde proberen, was Adr1ft. Dat is ondertussen ook gewoon beschikbaar op de HTC Vive, maar tijdens mijn eerste testdagen had Oculus nog exclusiviteit. Een ruimtesimulator klinkt toch perfect voor VR? Rondzweven in het ruimtestation is altijd al een jongensdroom geweest. Echter dan VR zal het niet snel worden voor mij, tenzij NASA mij ineens opbelt. De bediening is even wennen met de talrijke knoppen om stabiel door de ruimte te zweven, maar na een kwartier ben je vertrokken.

Minder chill

Mijn eerste sessie was direct pittig: 1,5 uur aan één stuk doorspelen, ik moest en zou hier optimaal van genieten. Helaas: na een dik uur begon ik me al niet zo top te voelen. Bril af, even gewoon rondkijken, zweet afkuisen, en terug verder doen. Probleem: mijn lenzen dampten instant aan, waardoor ik opnieuw kon kuisen. Vijf minuutjes later opnieuw geprobeerd, om daarna even later opnieuw lenzen te kuisen. Fuck dit, bril af en boos de handdoek in de ring moeten gooien. Warmte en VR gaan zelden goed samen.

Doordat ik slecht werd, begon ik blijkbaar sneller te zweten, wat nefast is voor een VR-bril. Is Adr1ft de schuldige? Ja, tot ik een GeForce GTX 1080 van MSI installeerde in mijn VR-opstelling. Ineens werd het beeld supervloeiend, wat meteen duidelijk maakt waarom ik slecht werd na een uur spelen. 60 fps halen is de norm, 90 fps is nog beter. Mijn Crossfire-opstelling van AMD Radeon R9 290X-kaarten kon Adr1ft niet fatsoenlijk draaien. Voortaan dus met een GeForce GTX 1080 verder gamen, kwestie van hoofdpijn en duizelingen te verbannen.

Geen geld terug?

Daarnaast valt Adr1ft bijzonder hard tegen. Van zodra je doorheen de eerste twee uur bent is het nieuwe eraf en wordt herhaling troef. Ik weet wel dat Adr1ft niet voor iedereen speelbaar is. Van de vijf testpersonen die langer dan een kwartier speelden, werden er drie relatief snel bewegingsziek. Wel mooi aan de Oculus-software: je kan in drie gradaties zien of een spel draaglijk, gemiddeld of intens is.

Adr1ft kleurt donkeroranje met het label intens: niet voor iedereen. Helaas kom je daar pas achter wanneer je het spel hebt gekocht. In tegenstelling tot Steam heeft Oculus geen 2 uur trialperiode waar je een terugbetaling kan vragen wanneer iets niet naar wens is. Geen geld terug dus…

Adr1ft heeft ervoor gezorgd dat Oculus een valse start heeft genomen bij mij, maar dat probleem was snel opgelost. Het interactieve 3D-filmpje Henry laat perfect zien hoe films een extra dimensie krijgen in VR. De schattige egel maakt niet zo’n toffe verjaardag mee, met Elijah Wood als verteller. De ervaring duurt niet langer dan 10 minuten, maar het is elke seconde waard om te beleven. Op die momenten voel je dat je naar de toekomst kijkt.

Naast Henry zat bij elke pre-order van de Oculus Rift Luckey’s Tale, een 3D-platformer zoals Mario, maar dan in VR. Het resultaat is een platformspel waar je boven zweeft en kan kijken waar je wil. Omdat je dicht tegen Luckey aan zit, voelt het in het begin eerder claustrofobisch aan. Geef het een kwartier, en je beseft al snel dat je nooit meer een platformspel wil spelen zonder VR. Zelfs alle talent bij Nintendo kan deze ervaring niet vatten zonder VR toe te passen. Het perfecte voorbeeld van een type spel dat beter wordt in VR. Volgende week gaan we voor hoogtevrees in The Climb, autoracen in Dirt Rally, flipperkasten en nog veel meer!

adr1ftluckey's talemottigoculus riftontspanningvirtual realityvr dagboek

Gerelateerde artikelen

Volg ons

Gebruik je ecocheques bij Coolblue

Gebruik je ecocheques bij Coolblue

Producten bekijken