Zo werkt een vingerafdrukscanner
De vingerafdrukscanner is één van de bekendste biometrietechnieken. Vroeger vond je de scanners alleen terug bij premium smartphones, maar voortaan heeft de technologie ook zijn weg gevonden naar goedkopere modellen. De scanner biedt gebruikers een eenvoudige manier om hun smartphone te ontgrendelen, waardoor je niet langer een pincode moet ingeven. Aangezien de technologie niet feilloos is, zal je wel nog steeds een pincode als back-up kunnen gebruiken.
Optische scanner
Je kan vingerafdrukscanners in drie belangrijke groepen verdelen. In de eerste plaats bestaan er optische scanners, wat de oudste methode is. Zoals de naam doet vermoeden, wordt er bij optische scanners een foto gemaakt van je vinger. Aangezien de beeldsensor weinig licht binnenkrijgt wanneer je je vinger erop plaatst, wordt er gebruik gemaakt van LED’s om je vinger te verlichten. Een algoritme zal op zoek gaan naar richels in je vingertop door de lichte en donkere delen van de foto te vergelijken. Het resultaat kan worden vergeleken met een databank van vingerafdrukken.
Aangezien de richels op je vingers erg klein zijn, worden er beelden genomen met een veel groter contrast dan je gewend bent van klassieke foto’s. De beeldsensor bevat erg veel diodes per oppervlakte om alle details van je vinger te kunnen waarnemen. Aangezien de technologie relatief groot is, wordt ze niet gebruikt in smartphones. Bovendien zou het volstaan om een hoge resolutiefoto van iemand zijn vinger tegen de scanner te houden om je als die persoon voor te doen.
Capacitieve scanner
De scanner die je wel terugvindt op je smartphone, is een capacitieve scanner. Hierbij wordt gebruik gemaakt van kleine condensatorcircuits. Door je vinger op de scanner te houden, zal de capaciteit van de componenten veranderen, waardoor de details van je vinger kunnen worden waargenomen. Door de richels in je vinger zullen er plaatsen zijn waar de huid van je vinger de scanner raakt. Hier verandert de capaciteit van de condensator. Op andere plaatsen zal er alleen lucht tegen de scanner komen, waardoor de capaciteit nauwelijks verandert.
Doordat de capaciteit van de condensatoren op de juiste manier moet veranderen, wordt het erg moeilijk om de scanner te bedotten met vingers gemaakt van andere materialen. De scanner zal zich niet laten misleiden door protheses of foto’s.
Jammer genoeg is deze technologie wel duurder. Daarom wordt er wel eens gebruik gemaakt van een kleinere capacitieve scanner, zoals bijvoorbeeld het geval was bij de Samsung Galaxy S5. Omdat je volledige vinger niet op de scanner past, zal je eroverheen moeten glijden. De condensatoren slaan razendsnel de gemeten signalen op, waarna ze weer kunnen meten. Op deze manier kan er een volledig beeld van je vinger worden gevormd, zonder dat er voldoende condensatoren zijn. Deze techniek werkt echter niet feilloos, waardoor je vaak meerdere pogingen nodig hebt om een toestel te ontgrendelen.
Ultrasone scanner
Het laatste type vingerafdrukscanner is nog vrij nieuw in smartphoneland. De LeEco Le Max Pro-smartphone uit 2016 was de eerste smartphone met een ultrasone scanner. Het toestel maakt gebruik van Qualcomm Snapdragon Sense ID, dat met ultrasone technologie een gedetailleerde kaart van je vingertop maakt.
Bij dit soort scanner wordt een ultrasone puls uitgestuurd naar je vinger. Afhankelijk van de richels in je vinger zal een deel van de puls worden geabsorbeerd, terwijl een ander deel wordt weerkaatst. De scanneer meet de signalen die terugkeren en kan op basis daarvan een gedetailleerde 3D-reconstructie maken van je vinger. De technologie is nog moeilijker te misleiden dan een capacitieve scanner.
