Het klavier voorbij: 5 manieren om onze pc’s in de toekomst te besturen

De voorbije jaren heeft de computer een hoop veranderingen doorgemaakt. Waar tijdens het einde van de vorige eeuw een volledige kamer gevuld moest worden om een degelijke computer te maken, past een pc voortaan in onze broekzak. Ondanks het feit dat smartphones kleiner zijn dan de kamervullende machines van weleer, zijn ze een stuk krachtiger. Zo heeft je smartphone meer rekenkracht dan alle computers van NASA bij elkaar toen het agentschap astronauten succesvol op de maan landde in 1969.

Ondanks deze grote vooruitgangen is de manier waarop we interageren met computers zo goed als onveranderd gebleven. De extra rekenkracht die we voor handen hebben, sturen we nog steeds aan met een computermuis en een klavier. In de toekomst zou de interactie met computers een stuk intuïtiever kunnen worden. Welke interfaces nemen de fakkel van het toetsenbord over?

Touchscreen

Het touchscreen raakte voornamelijk bekend dankzij de iPhone. Steve Jobs luidde met de onthulling van zijn slimme telefoon een nieuw tijdperk in, waarin we onze computer overal mee naartoe nemen en het zonder computermuis en klavier aansturen. Voor veel handelingen is een aanraakscherm een stuk intuïtiever dan een muis. Denk hierbij aan het vergroten en verkleinen van foto’s en het verslepen van applicaties.

Toch is de kans klein dat de toekomst van de computer louter op touchscreens berust. Typen op een softwarematig klavier is verre van eenvoudig. Bovendien is de manier waarop we momenteel een touchscreen gebruiken nog steeds gebaseerd op het oeroude principe van de muis: je klikt iets aan. Dat principe blijkt al jaren effectief te zijn, maar is nodig aan een herziening toe.

Spraak

Spraakherkenningssoftware is een eerste technologie die je kan inzetten om je computer intuïtiever aan te sturen. We spreken ongeveer drie keer zo snel als we kunnen typen, waardoor het niet meer dan logisch is dat we onze stem gebruiken om teksten te schrijven. Spraakherkenningssoftware bestaat om deze reden al enige tijd, maar mist voorlopig de interesse van het brede publiek. Dat komt voornamelijk doordat de technologie oorspronkelijk verre van foutloos was; om de zoveel tijd typte de software een woord verkeerd, tot frustratie van de gebruiker.

Ondertussen is de kwaliteit van de technologie er erg op vooruit gegaan, waardoor spraakherkenning zijn plaatsje krijgt in steeds meer applicaties. Denk hierbij aan de digitale assistenten die recentelijk in opmars zijn. In de toekomst kan je niet langer slechts commando’s uitspreken, maar de digitale assistenten met natuurlijke spraak aansturen. In een wereld waarin steeds kleinere gadgets slim worden gemaakt, zou dit een grote stap vooruit zijn.

Oogbewegingen

Aangezien we continu naar een scherm turen wanneer we op een pc werken, zijn onze ogen een goede indicator van wat we willen. Alvorens we klikken op een applicatie zullen onze ogen als vanzelf naar het pictogram kijken, waardoor onze ogen perfect als muis kunnen fungeren. Applicaties die onze oogbewegingen volgen, bestaan al enige tijd en maken gebruik van een infraroodlicht en een camera. Het infraroodlicht wordt in je pupil geschenen, waarna het licht weerkaatst aan de rand van je pupil. De camera pikt dat weerkaatste licht op en bepaalt met behulp van complexe algoritmes naar waar we kijken.

De techniek wordt onder andere succesvol gebruikt in de reclame-industrie. Welke elementen van een reclamefilmpje trekken onze aandacht en naar welk reclamebord op straat kijken we eerst? Met behulp van een bril met een infraroodbron en camera kunnen dergelijke parameters worden opgemeten.

Bedrijven kunnen onze oogbewegingen eveneens registreren met behulp van een camera op een computerscherm. Het is deze technologie die voornamelijk wordt gebruikt om mensen met een fysieke beperking een computer te laten gebruiken. In de toekomst kan de doelgroep voor oogtracking worden uitgebreid naar iedere computergebruiker, waardoor de muis overbodig wordt.

Handgebaren

Een andere manier om een computer aan te sturen zonder enige randapparatuur aan te raken, is met behulp van handgebaren. Onder andere in de sciencefictionfilm Minority Report zien we hoe Tom Cruise door met zijn handen in de lucht te zwaaien beelden op een hologramscherm tevoorschijn tovert. Ondertussen zijn erg gelijkaardige technologieën op de markt verschenen. Meestal gaat het om accessoires voor spellen, waarvan de Nintendo Wii en Microsoft Kinect mooie voorbeelden zijn.

Bedrijven brengen evenwel ook producten uit die voor algemeen computergebruik kunnen dienen. Een mooi voorbeeld hiervan is het gadget van Myo. Je plaatst een armband om je arm, waarna je met behulp van de juiste handgebaren en armbewegingen een video kan starten en op het internet kan surfen. Andere bedrijven gebruiken een camera om je handbewegingen te detecteren. Beide technieken werken jammer genoeg nog niet feilloos. Desondanks ligt er een mooie toekomst voor de technologie in het verschiet.

Hersenen

Alle voorgaande methodes hebben iets met elkaar gemeen: je moet je gedachten omzetten in een bepaalde actie. Bij spraakherkenning spreek je het juiste commando uit, bij oogtracking kijk je in de juiste richting en bij gebaarcontrole moet je je armen op de correcte manier bewegen. Deze acties kennen telkens hun oorsprong in ons brein, waardoor het niet meer dan een logische stap is om een computer rechtstreeks met onze hersenen te verbinden. In plaats van de juiste beweging te maken, kan je simpelweg denken aan de actie die je je computer wilt laten uitvoeren.

Elon Musk is één van de voorvechters van computerbreininterfaces. De Tesla-baas richtte pas nog Neuralink op. Deze gloednieuwe firma gaat op zoek naar methodes om op een niet-invasieve manier onze hersenactiviteit op te meten. In een eerste stap wil Musk de interface gebruiken om mensen met een hersenletsel te helpen. Later hoopt hij onze hersenen met een computer te kunnen verbinden. Wanneer ook deze interface naar behoren werkt, wil de baas van Neuralink nog een stapje verder gaan: hersenen van verschillende mensen aan elkaar koppelen. Hierdoor zouden we niet langer gebruik moeten maken van onze beperkte woordenschat, maar gedachten rechtstreeks met anderen kunnen uitwisellen.