De eerste keer met een 3D-printer
De Ultimaker S5, het klinkt als een naam voor een toestel dat de meest rare dingen kan printen en, in een bepaald opzicht, is dat ook zo. Ultimaker heeft namelijk meerdere 3D-printers in zijn gamma en wij hadden het geluk om met een van de nieuwere modellen aan de slag te kunnen gaan om te zien wat de gemiddelde mens (met zo’n €5500 op overschot) kan doen met deze technologie.
Mini-hartaanval 1
Eerlijk gezegd had ik niet meteen verwacht dat ik de Ultimaker S5 zou mogen installeren. Ik had nog nooit met een 3D-printer gewerkt en elke handeling die ik uitvoerde, zorgde toch voor wat stress. Het wordt namelijk niet zozeer geapprecieerd als er schade aan een testproduct wordt toegebracht en zeker niet bij een 3D-printer zoals deze. Zoals wel vaker voorkomt tegenwoordig, zat er geen fysieke handleiding bij de printer, dus hoopte ik op instructies van zodra ik hem aan had gezet. Dat was jammer genoeg niet meteen het geval, dus begaf ik mij naar mijn goede vriend Google waar ik snel de handleiding had gevonden. Het bleek dus dat ik, voordat ik de printer een eerste keer aanzette, nog een paar handelingen moest doen. Bij deze was mini-hartaanval nummer één een feit. Uiteindelijk waren de overgeslagen stappen geen ramp en slaagde ik erin om de Ultimaker S5 aan de praat te krijgen.
Mini-hartaanval 2
Eens de installatie van de printer was afgelopen, kwam ik bij het punt waarop ik ook daadwerkelijk iets kon printen. Op de meegeleverde USB-stick stonden drie modellen en onder het motto “better safe than sorry” koos ik hier een eerste voorwerp uit. Vervolgens komen we aan bij mini-hartaanval nummer twee, aangezien dit testvoorwerp niet perfect geprint werd. Na wat paniekerig opzoekwerk bleek de oorzaak te liggen aan het materiaal waarin dit geprint moest worden. De twee soorten meegeleverd filament waren namelijk niet van de juiste soort om dit voorwerp correct te kunnen printen. Ik had hierna dus de tijd genomen om meer informatie op te zoeken over de verschillende soorten filament en wat de mogelijkheden waren met de twee soorten filament die ik tot mijn beschikking had.
Mini-hartaanval 3
Om mooi in dezelfde lijn te blijven met de vorige tussentitels, zijn we nu aangekomen bij mini-hartaanval nummer drie. Na de niet zo vlekkeloze installatie, mislukte eerste print en heel wat leeswerk over hoe het wel moest, was ik erin geslaagd om een mooi tandwiel uit de printer te laten komen. Na deze geslaagde test was het tijd voor een “nuttig” object, namelijk een pennenhouder in de vorm van het huis van Octo Tentakel uit de cartoon SpongeBob Squarepants die ik gevonden had op http://www.thingiverse.com. De handige Ultimaker Cura software liet me dit bestand makkelijk inladen en gaf aan hoelang het zou duren om dit te printen: een twaalftal uur. Tijdens het printen bleek echter dat ik de functie voor extra ondersteuning toch beter had aangevinkt, aangezien de print tijdens het proces wat verschoven was. Door deze mislukte print zat ik dus aan mini-hartaanval nummer 3.
Mini-hartaanval 4
Tijdens de andere printexperimenten werd ook duidelijk dat de printer, ondanks zijn prijs, nog niet perfect is. Op een bepaald moment viel de camera binnenin de printer uit of ging er iets mis bij het voorbereiden/printen van een object. Deze zaken zorgden dus voor mini-hartaanval 4. We hadden dan wel de gegevens van een expert van Ultimaker gekregen, maar eerst probeerde ik dit zelf op te lossen met de oude truc “have you tried turning it off and on again?” Verrassend genoeg bleek dit telkens het probleem op te lossen, dus ook bij de nieuwere technologieën werken sommige oude trucjes nog steeds. Al bij al heb ik een leuke testperiode gehad met de 3D-printer met de nodige stressmomenten tussendoor. Toch lijkt het me voor de gemiddelde mens niet meteen nuttig om een 3D-printer in huis te halen. Ikzelf kan namelijk ook geen 3D-modellen creëren en moest op zoek gaan naar bestaande modellen. Voorlopig mag mijn gewone printer thuis dus nog geen gezelschap verwachten van een 3D-variant.
