Chromebooks: the Good, the Bad and the Ugly
Ooit waren we nog afhankelijk van de lokale rekenkracht op onze computer, maar steeds vaker gebeurt het zware werk in de cloud. Zaken zoals boekhoudsoftware, tekstverwerkers en zelfs fotobewerkingssoftware draaien steeds vaker in de cloud. Met Chromebooks spelen fabrikanten hierop in door toestellen te lanceren die beschikken over een beperkte hoeveelheid rekenkracht en dus hoofdzakelijk afhankelijk zijn van cloud-toepassingen. Chromebooks draaien op Googles besturingssysteem ChromeOS en kennen dus een sterke verwevenheid met Google-toepassingen zoals Gmail, Google Drive, Google Documents, etc.
Sinds 2017 beschikt zowat elke Chromebook ook over een Play Store-integratie. Dit houdt in dat je Android-applicaties kan downloaden als ware het een gewone Android tablet. Op die manier krijg je toegang tot een hele hoop extra toepassingen die mogelijk nog niet volledig beschikbaar zijn als webversie.
Mijn trouwe MacBook liet afgelopen maand een mankement zien en moest binnen voor herstelling. Ik werd dus genoopt om op zoek te gaan naar een alternatieve computer als tussenoplossing en een Chromebook was het enige dat voorhanden was. Kon de Chromebook me mijn MacBook doen vergeten of was het toch aftellen geblazen tot ik eindelijk terug kon werken met mijn MacBook en de Chromebook kon dumpen?
Waar is de caps lock?
De Chromebook is even wennen. Het begon al bij de eerste stap: inloggen met je Google account. Steeds kreeg ik de melding dat mijn wachtwoord niet correct was. Uiteindelijk zag ik wat het probleem was. Ik drukte wel op de caps lock toets (althans dat dacht ik), maar toen ik een betere blik worp op het toetsenbord zag ik dat er helemaal geen caps lock was. Die toets was vervangen door een knop met een vergrootglas op, net zoals bij elke Chromebook. Om caps lock te activeren moest ik dus tegelijkertijd op ALT en de zoekknop drukken. Een enkele druk op de zoekknop opent een overzicht van alle apps. Verder kan je ook meteen iets opzoeken op Google of een bookmark of pagina uit je zoekgeschiedenis openen. Uiteindelijk merk je dus wel de meerwaarde van die knop, maar voor mij mocht de zoekfunctie gerust achter een toetsencombinatie schuilen.
Je moet steeds je Google-wachtwoord ingeven wanneer je wil opstarten. Dat is op zich logisch, want het is in feite niet meer dan een veredelde browser waar je op inlogt. Toch is het behoorlijk vervelend, zeker wanneer je een password manager gebruikt en je wachtwoord bestaat uit tientallen vreemde tekens. Gelukkig is een uitstekende batterijduur kenmerkend voor Chromebooks waardoor ik mijn systeem eigenlijk nooit volledig afsloot. Wanneer ik klaar was klapte ik het scherm gewoon dicht en wanneer ik de Chromebook nodig had klapte ik het scherm terug open en kon ik binnen een mum van tijd het werk hervatten.
Computer zonder kopzorgen
Chrome OS zou een besturingssysteem moeten zijn met een minimum aan kopzorgen. Waar Windows of zelfs macOS soms voor frustratie zorgt wegens grote updates en veiligheidsrisico’s, maakt Chrome OS komaf met deze problemen. Updates gebeuren veelal op de achtergrond en zelden moet er opnieuw worden opgestart om een update te voltooien. Sowieso ga je nooit minutenlang moeten wachten op een update. Van zodra je je Chromebook inschakelt, worden automatisch de nieuwste beveilingsupdates opgevraagd en toegepast op het systeem. Voor de rest maak je bij Chrome OS voortdurend gebruik van web-apps, die steeds worden bijgewerkt door de makers van de web-apps. Zo maak je dus steeds gebruik van de laatste stabiele versie van bepaalde software. In plaats van Office te installeren, zal je dus bijvoorbeeld gebruik moeten maken van Office Online.
Chrome extensions a volonté
Tegenwoordig heb je wel voor alles een Chrome extension. Ik was aan het werken op de Chromebook en bedacht me “zucht ik moet afbeeldingen optimaliseren voordat ik ze upload, nu moet ik alsnog een andere computer gebruiken” om vervolgens aangenaam verrast te worden door een Chrome extension die die taak graag op zich nam. Het omgekeerde is ook wel waar, die Chrome extensions zijn vaak een stuk beperkter in mogelijkheden. Voor sommige zaken – zoals bijvoorbeeld het verder optimaliseren van afbeeldingen – miste ik alvast mijn MacBook en de tientallen handige tooltjes die daar voorhanden zijn.
Offline
Chrome OS is dan wel grotendeels afhankelijk van een (degelijke) internetverbinding, maar dat betekent niet dat je niets offline kan doen. Je kan bijvoorbeeld perfect zonder internetverbinding mails lezen en schrijven die dan vervolgens worden verzonden wanneer je terug verbindt met het internet. Daarnaast kan je ook probleemloos Google documenten bewerken zolang deze maar gesynchroniseerd zijn met je systeem. Toch zal je al snel uitgepraat zijn zonder internetverbinding. Een oplossing is om te verbinden met een mobiele hotspot die je opzet via je telefoon, maar dan heb je hiervoor ook een degelijk abonnement nodig.
(Te) simplistisch
In Chrome OS draait alles om eenvoud, het is een platform waarmee je kan browsen en de rest zijn extraajtes. Dit merk je duidelijk aan het gebrek aan mogelijkheden van alle andere tooltjes in het besturingssysteem. Neem nu bijvoorbeeld de verkenner waar ik maar niet aan kon wennen. Bij een Chrome-toestel is het uiteraard niet meteen de bedoeling om dingen op te slaan, maar vaak heb je simpelweg een plaats nodig waar je (tijdelijk) bestanden kan opslaan. Waar je bij een bestandsverkenner zoals Windows Explorer of Apples Finder heel snel kan werken, verloopt alles via de Chrome explorer behoorlijk stroef. Gelukkig gebruikte ik al Google Drive, zodat al mijn bestanden ook te vinden waren op drive.google.com.
Halve Android-apps
Zoals eerder genoemd, ondersteunt elke recente Chromebook de Google Play Store, maar maak je geen illusies. Het is wel mogelijk, maar werkt lang niet altijd even prettig. Soms werkt het zelfs niet en moet je vaak apps herstarten. In de realiteit ben je dus vaak beperkt tot de webversies van applicaties. Dat zijn er steeds meer en meer, vaak verloopt de schaling van mobiele applicaties naar een Chromebook-variant nogal stroef en ziet het eindresultaat er wat onpraktisch uit. De applicatie van Evernote werkte bijvoorbeeld een stuk minder fijn dan de desktopversie. Een oplossing zou zijn om een afzonderlijke app store te voorzien voor applicaties die specifiek ontwikkeld werden voor gebruik op Chrome OS. Op die manier wordt Chrome OS echter meer een traditioneel besturingssysteem in plaats van het lichtgewicht dat het nu is.
Veel Chromebooks beschikken over een touchscreen en dat heeft uiteraard alles te maken met de ondersteuning voor Android-apps. Applicaties worden namelijk ontwikkeld voor touchscreens en werken daarom niet altijd prettig via toetsenbord en muis. Waardige vervangers voor de desktopversies zijn het dus nog niet meteen, maar weet dus dat de applicaties er wel zijn, moest je ze echt nodig hebben.
Compromis
Chrome OS gebruiken betekent voortdurend compromissen maken. De workflow die je gewend was van Windows of macOS moet plaats maken voor een alternatieve in de browser gebaseerde workflow. Soms is die ervaring heel aangenaam en mis je weinig, maar soms schiet het simpelweg tekort. Neem het voorbeeld van studenten. De Chromebook is een ideaal apparaat om lesnotities bij te houden en onderzoek te doen vanwege de lage kost en lange batterijduur, maar van zodra er specifieke academische software bij komt kijken, schiet het besturingssysteem tekort en moet er opnieuw worden gekeken voor een alternatief.
Voor wie is het?
Uiteindelijk is het de vraag wie het meeste baat heeft bij een Chromebook. Een Chromebook is goedkoper, heeft een uitstekende batterijduur, is veiliger, start sneller op en vertraagt niet doordat je er geen applicaties op installeert. Wie veel op verplaatsing is en een goedkope doch snelle laptop wil om notities te nemen, mails te checken en wat dingen op te zoeken, is dus een ideale kandidaat voor een Chromebook Uiteindelijk is mijn workflow te veeleisend om me comfortabel te voelen met een Chromebook, maar wanneer je alle taken die je doet toch kan uitvoeren in een browser, is het zeker een valabele optie.
