Opinie: smartwatches zijn rijp voor de slacht

Activiteitentrackers doen alles (en vaak zelfs beter)

Hardlopen is voor mij niet nieuw. Sinds een paar jaar loop ik (met goed weer) graag een rondje door de wijk waar ik woon. Aan het begin besloot ik het vrij basic te houden: van tevoren een rondje uitkiezen en die dan gewoon lopen. Vervolgens mis je wel alle informatie, onder andere hoe snel je het rondje gelopen hebt. Dat is informatie die je als hardloper die traint voor wedstrijden (op amateurniveau) niet zou willen missen. Persoonlijk voelde ik ook al vrij snel het gemis van deze informatie.

Zonder smartwatches kan je wel berekenen hoe lang je over een rondje doet, maar snelheidsschommelingen en hartslagniveaus kan je niet ‘uitrekenen’. Vandaar dat ik de tijd heb genomen om de Fitbit Ionic uitgebreid te leren kennen. Tegelijkertijd heb ik ook de Wear OS-smartwatches uitgetest. Als je een sporter bent, dan is het tijd om je smartwatch om te ruilen. Zelfs al ben je geen fervent sporter (net zoals mij), dan kan een activiteitentracker nog altijd beter van pas komen.

Smartwatches en activiteitentrackers

Het is vrij moeilijk om te zeggen waar de scheiding ligt tussen activiteitentrackers en smartwatches. Fitbit laat met de Charge 3 bijvoorbeeld een activiteitentracker zien met smartwatch-functies. In het geval van mijn opiniestuk zal ik horloges met WearOS aanduiden als smartwatches, terwijl de producten van Polar, Garmin en Fitbit (om er een aantal te noemen) juist als activiteitentrackers verschijnen. Waarom? Omdat je met de producten van de drie laatstgenoemde merken voornamelijk je activiteiten bij zal houden – al beginnen de trackers wel steeds slimmer te worden. In het geval van de Fitbit Ionic is het zelfs dusdanig dat je je in veel gevallen afvraagt of je nog een smartwatch zou moeten kopen: eigenlijk niet, is mijn antwoord.

Hier begint dan ook gelijk mijn probleem met smartwatches: waar dienen ze nog voor? Voor velen lijkt het argument te liggen bij het ontvangen van notificaties. Maar, laten we nu eerlijk zijn, hoe handig is dat nu echt op het kleine scherm? Ja, het is fijn om een tril op je pols te ontvangen als een notificatie binnen is. In de meeste gevallen moet je echter toch nog naar je telefoon om de notificatie te lezen. Qua apps hoef je je op WearOS-smartwatches ook niet rijk te rekenen. Als er al een app voor is, dan werkt deze vaak toch niet zo soepel als je had gehoopt. Download je bijvoorbeeld Outlook, dan kan je enkel zien als er een e-mail binnen is. Het lezen van de inhoud is niet mogelijk, iets wat de app vrijwel waardeloos maakt.

Houden de nadelen daar op? Eigenlijk niet, want niet elke smartwatch is echt klaar om te werken als smartwatch. Een volledige smartwatch-ervaring wordt pas geboden als er ook een hartslagsensor aanwezig is, tezamen met GPS. Nu zie je dat de hartslagsensor steeds vaker wordt toegevoegd, maar GPS blijft toch wel een dingetje. Bij het hardlopen heb ik immers liever niet de ganse tijd mijn smartphone bij. Bij veel smartwatches kan je echter niet anders, deze hebben namelijk een vorm van ‘Connected GPS’. Dat staat synoniem aan: zonder smartphone heb je geen GPS. Deze smartwatches vertrouwen immers op je smartphone om GPS-data te verkrijgen. Vergeet niet dat smartwatches zonder deze data geen accurate rondetijden vast kunnen leggen.

Voordelen activiteitentrackers

Waarom zit ik erop te hameren dat, als je op zoek bent naar een slim horloge, je beter bediend bent met een activiteitentracker? Juist, daar zal ik nu wat aandacht aan besteden. Laat ik vooropstellen dat activiteitentrackers niet gemaakt zijn om alleen je notificaties te laten zien. Steeds meer trackers hebben deze mogelijkheden wel, maar het is geen primaire functie. Voor de primaire functies moet je eerder denken aan sportgerelateerde activiteiten. Mijn grote irritatie bij smartwatches is de toegevoegde hartslagsensor. Natuurlijk is het goed dat deze functie ook toegevoegd wordt aan WearOS-smartwatches, maar accuraat is het niet. Er is geen getal op te noemen, maar in de slechtste gevallen ligt je daadwerkelijke hartslag 20 BPM hoger of lager dan wat de smartwatch aangeeft. Daarmee is het een ruige indicator, maar bij de activiteitentrackers zijn de sensoren vaak toch net wat accurater. Qua accuraatheid komt het niet overeen met een hartslagband voor op je borst, maar je kan er al een stuk meer van op aan. Ook is het zo dat de activiteitentrackers vaak de ganse dag je hartslag kunnen bijhouden.

Activiteitentrackers bieden altijd een meerwaarde voor sporters, al is het maar dat er een goede hartslagsensor en GPS aan boord is.

Naar mijn mening is het ook een belangrijke toevoeging dat vrijwel alle smartwatches met ingebouwde GPS komen. Dat maakt het leven toch net wat makkelijker. In het geval van Garmin kan je ook direct via de Connect-software gelopen rondjes uploaden. Met de GPS-data laat deze software dan ook direct zien waar je hebt gelopen, en ook wat de gelopen snelheden waren: handig om te zien of je uithoudingsconditie op orde is. Ook bieden activiteitentrackers vaak een handige app om je dag- en nachtritme bij te houden. Slaap je slecht, dan kan je het vaak in de apps uitlezen. Je moet de activiteitentracker dan wel dragen, maar gezien het lange uithoudingsvermogen (batterijduur) is dat ook geen groot probleem. Zijn er dan geen nadelen? Jawel, productgroepen zonder compromissen bestaan in mijn boekje niet. De prijs is natuurlijk een belangrijke factor. Design is tegelijkertijd ook wel een puntje. Waar je met smartwatches nog kan verbloemen dat het om een slim horloge gaat, is dat er met activiteitentrackers niet bij. Het mag volgens fabrikanten allemaal zo groen als het kan, waarom? Daar heb ik helaas het antwoord niet voor. Is het misschien tijd dat de twee productgroepen ineen gaan? Misschien voor de toekomst.