Ongelijkmatigheden in de kopieerheffing

Wie de lijst met Auvibel-tarieven voor mediadragers bekijkt, botst al snel op een aantal tegenstellingen. Zo betaal je 1,30 tot 9,00 euro Auvibel-heffing voor een externe harde schijf. Maar je betaalt niets extra voor een interne harddisk.

“Er bestaat een speciaal regime voor de computer”, licht François Stroobant, directeur van Auvibel toe. Dat wil zeggen dat er op een computer (of zijn interne onderdelen) geen heffingen zijn. Op de randapparatuur zijn er wel heffingen.

Concreet betekent dit dat je Auvibel betaalt op een externe harde schijf, maar niet wanneer je de schijf en de speciale behuizing apart aankoopt om zo zelf een externe harddisk te maken. Als je die dan weer wil verkopen, dan moet je wel betalen omdat je het product dan in de handel brengt.

Voor toestellen die dubbel worden gebruikt, wordt er vooral gekeken naar de aard van het product. Zo kan je een iPod Classic van 160 GB even goed als externe harde schijf gebruiken (1,30 euro tot 256 GB). Toch is het hier duidelijk dat het om een mp3-speler gaat (3 euro voor dragers van meer dan 16 gigabyte).

Settopboxen
Een van de opmerkelijkste heffingen is die op settopboxen. Wie klant is bij een digitale tv-leverancier betaalt immers al auteursrechten. Toch betaal je voor een “salontoestel met geïntegreerde drager” 3,30 tot 13 euro Auvibel.

“Dat zijn heffingen van twee verschillende aarden”, legt Stroobant uit. Enerzijds is er de contractuele verplichting om auteursrechten te betalen, aan de televisieprovider. Anderzijds is er het wettelijk kader waarin je Auvibel moet betalen. Dat laatste slaat dus enkel op de mediadrager zelf. Zo worden settopboxen zonder opnamefunctie niet belast.

In principe betaal je dus om televisiebeelden te mogen bekijken (auteursrechten) en om ze voor eigen gebruik in huiselijke kring op te nemen om te herbekijken (Auvibel). “Dat is moeilijk te begrijpen voor gewone burgers. Het gaat hier om twee heffingen op verschillende akten.”