Dank je wel Steve, voor de iPad
Beste Steve, je houdt me uit mijn slaap. Waarom? Omdat ik je moet feliciteren met de iPad. Hoe je hem ook draait of keert, het is een fantastisch apparaat. En de hele wereld moet dit weten.
Het moet een dankbare taak geweest zijn om deze tablet op de wereld los te laten. Mijn taak was alleen maar om het ding van een pr-man te ontvangen en uit te proberen. En ik geef toe dat ik er niet gerust in was. De iPad leek me niet meer dan een speleding. Leuk voor de show, snel weer in de kast.
Had ik het even fout, zeg.
[related_article id=”158256″]
Binnen enkele dagen heeft de iPad mijn wereld op z’n kop gezet. ‘s Morgens zet ik hem aan. Dat duurt exact 0,35 seconden. Na 2,01 seconden lees ik m’n mail, en een minuutje later haal ik de krant binnen. Ik begreep dat niet goed. Het ging me allemaal iets te snel. Het leek me allemaal iets te simpel. M’n netbook heeft sinds de komst van de iPad niet meer van m’n vingertoppen mogen genieten. Dat zegt genoeg.
En de iPad is inderdaad geen notebook. Daarvoor kent hij te veel beperkingen. De iPad is ook geen e-reader. Daarvoor kan hij dan weer te veel. De iPad is ‘s werelds allereerste, echte tabletcomputer. Slimme mensen uit cyberspace beschrijven zoiets als een mediaconsumptieapparaat. Dat woord had gerust nog wat langer kunnen zijn, maar de vlag dekt de lading toch al vrij goed.
En weet je wat ik zo knap vind? Dat de iPad bijna een volle werkdag blijft doorwerken zonder ook maar één keer te vragen naar een stopcontact. Dergelijke beloftes hoor ik al jaren bij makers van notebooks, maar geen enkele die dat echt kon waarmaken. Tot nu. Echt waar, de mobiele computer is geboren… en en er prijkt een appel op.
Het is zelfs vergeeflijk dat de iPad met z’n glitterscherm buitenshuis nauwelijks nut heeft. De tablet ligt toch alleen maar op m’n salontafeltje, of nachtkastje. Wachtend op aandacht, die ik hem maar al te graag geef. Toch tik ik deze brief niet op een tablet, maar op een quadcore-pc met Vista Ultimate 64 bit en een glooiend Microsoft-toetsenbord. Verhalen tikken is niet iets wat ik op de iPad kan of wil doen. Daarvoor ben ik nog altijd te verknocht aan m’n ergonomische Windows-pc met al z’n kwaaltjes en onhebbelijkheden.
Denk nu niet dat ik een zoveelste fanboy ben. Durf het niet. Ik ben hoofdredacteur van PC Magazine. PC Magazine! En een Mac is géén pc. Ik heb ook geen iPhone. Er zijn immers veel betere smartphones op de markt. Ik beken wel dat ik een iPod heb. Maar die zit nog onaangeroerd in z’n mooie doorzichtige doosje ‘cool’ te wezen. Maar met de iPad staat Apple weer bij mij op de kaart.
Dit weekend heb ik de iPad zelfs aangeraden aan mijn beste vriend. Een Microsoftprogrammeur, nota bene. De sukkelaar heeft zelfs een smartphone met Windows Phone. En ondanks zijn en mijn scepsis, denk ik dat hij nog deze week je tablet zal aanschaffen. Een uurtje met de iPad en de man was overtuigd.
Dat is voor mij het beste bewijs dat de iPad een game-changer is. Een game-changer van de allergrootste orde, mensen. Een bruggenbouwer en meedogenloze destroyer tegelijkertijd. Mogelijk betekent de iPad het einde van de notebook.
Door mijn liefde voor de iPad ben ik voor de eerste keer in m’n leven "Apple-fanboy" genoemd, op het vluchtige Twitter. Het levert zelfs geen hartenpijn op bij deze verstokte Windowsgebruiker. Laat ze dus maar roepen. Want ik ben een fan van technologie, net als jij, Steve. En de iPad heeft die passie voor technologie eindelijk nog eens doen opflakkeren.
Nogmaals bedankt. Het ga je goed.
Met vriendelijke groeten,
Bart Stoffels
