Review: Halo – Reach
[related_article id=”161452″] Halo-prequel
De kalender wijst 2552 aan, de beginperiode van de oorlog tussen de mensheid en de agressief oprukkende buitenaardse Covenant. Reach is de naam van een om verschillende redenen strategisch belangrijke planeet, waarop jij en je collega cybernetisch opgeschroefde strijdmakkers over het voortbestaan van je met uitsterven bedreigde ras zullen beslissen. In tegenstelling tot de vorige games speel je hier niet langer de iconische maar zwijgzame Master Chief, maar een personage van vlees en bloed, met een gezicht en een verleden.
Aan de beproefde shootergameplay werd eindelijk wat persoonlijkheid toegevoegd. Voor de fans is dat misschien overbodig, want de actie is nog steeds van de bovenste plank, maar zelfs zij zullen de verhoogde betrokkenheid met de deelnemers aan dit sciencefictionepos waarderen. Je kon de vijand eerder al te lijf gaan aan boord van tal van land en luchtvoertuigen, maar Halo: Reach breidt het slagveld uit tot de ruimte. Een nieuwigheid die zich net zoals de hele campagne in je eentje of samen met maximum medespelers in een coöperatieve modus laat afwerken. Ben je daar klaar mee, dan garandeert de online reputatie van Halo dat je jarenlang terecht kan in de nog maar eens uitgebreide competitieve multiplayeropties.
