Review: Fallout – New Vegas
Postapocalyptisch spelplezier
Welkom in New Vegas. Een plek waar je eerst je eigen graf graaft, een kogel in het hoofd krijgt en daarna voor dood wordt achtergelaten. We zijn games al op een vrolijkere noot begonnen. De speelwereld van Fallout: New Vegas is een uitgestrekte, postapocalyptische woestenij. Dromers, avonturiers en criminelen proberen het hoofd boven water te houden terwijl veredelde bendes een smerige oorlog uitvechten. Een ideale voedingsbodem voor de complexe, maar elegant gestroomlijnde gameplay van dit rollenspel. Want vergis je niet: de game lijkt zich voor een groot deel als een shooter te laten spelen, maar de uitkomst van elk gewapend treffen en elke actie of interactie met je omgeving wordt sterk beïnvloed door onderliggende statistieken. Hoe je de vaardigheden, eigenschappen, talenten en uitrusting van je personage gaandeweg uitbreidt, bepaalt de gameplay. De vaak morele keuzes die je onderweg maakt bepalen dan weer je reputatie, het verloop en zelfs de afloop van het verhaal. Vrijheid van beweging en gedrag zijn troef. De postnucleaire versie van Las Vegas en de omringende Mojave-woestijn bieden genoeg mogelijkheden om van de hoofdverhaallijn af te wijken en zo het vijftig uur tellende avontuur moeiteloos te verdubbelen. Fallout: New Vegas is artistiek gezien een pareltje van design, maar maakt af en toe een kleine uitschuiver in de afwerking van details en animaties. Gelukkig valt er voor de rest absoluut niets aan te merken op dit ambitieuze epos.
[related_article id=”160734″]
