Review: Assassin’s Creed – Brotherhood
Inclusief multiplayer
Alle beproefde elementen uit de vorige aflevering werden behouden, verfijnd en uitgebreid. Jij speelt ene Ezio, een voormalige rokkenjager die zich noodgedwongen omschoolde tot een getalenteerd moordenaar. Je jachtterrein is het uitgestrekte en indrukwekkend weergegeven Rome anno 1499, dat je op je eigen tempo aan de wurggreep van de Tempeliers en hun handlangers ontrukt. Een levendige metropool waar elke vierkante centimeter, horizontaal of verticaal, vrij te verkennen en beklimmen valt. Het is die fysieke en strategische vrijheid die elke verhaalvoortduwende of zelfgekozen uitdaging tot de eindaftiteling boeiend houdt.
Het vechtsysteem is opnieuw gestroomlijnd, maar had nog iets minder stroef gekund. Daar tegenover staat wel de mogelijkheid om de speelduur te verdubbelen met de ontelbare optionele activiteiten. De broederschap uit de titel slaat op de groep van assistent-moordenaars die je zal rekruteren, op missies sturen om hun vaardigheden op te schroeven of met een enkel fluitsignaal ter hulp kunt roepen om je bij te staan in heikele situaties. Assassin’s Creed: Brotherhood is ook de eerste game in de reeks met een multiplayerluik. Dit is meer dan een gimmick en het op een creatieve of listige manier om zeep helpen van andere spelers klinkt fout, maar het is verdomd verslavend.
[related_article id=”160734″]
