Review: Two Worlds II
Eindelijk nog eens een goeie
Je start het avontuur door je eigen personage te creëren. Heel het uiterlijk is naar je smaak te veranderen, maar ook je speelstijl. Kies je voor brute kracht met wapens of ga je voor magie? Of kies je liever de gulden middenweg door van allebei wat te nemen? Met die basisstatistieken start je het avontuur om meer ervaring op te doen en sterker te worden. De gevechten zijn verrassend diepgaand vergeleken met het origineel. Het zijn geen real-time gevechten, maar er komt genoeg tactiek bij elke vijand kijken om het niet snel saai te maken. Zo kun je beter een man met een goede verdediging verwarren om hem goed pijn te doen of hem in de flank raken waar hij zwakker is. De vele aanvallen die je verdient doorheen het verhaal maken de gevechten boeiend, hoewel het niet helemaal perfect is. Soms verspringt het spel automatisch naar een andere vijand terwijl je bezig bent met de eerste, maar dit gebeurt te zelden om vervelend te worden. Het spel werkt met magische kaarten en grondstoffen om je spreuken en wapens te verbeteren. De magische kaarten zorgen voor ontzettend veel leuke en originele combinaties. Zo kun je elektriciteit nemen als specialiteit, om daarna een kaart te gebruiken die je met elektriciteit omsingelt en je extra tijd geeft om aan te vallen. Tel daarbij nog enkele combinaties die je daarbovenop kunt gieten en je hebt een origineel magiesysteem dat de moeite is. Ook wapens kun je verbeteren door specifieke kaarten te gebruiken, die je verdient en vindt doorheen het verhaal. Dit is heel erg nodig, want gezien de tamelijk pittige moeilijkheidsgraad moeten je wapens mee evolueren met de steeds sterker wordende vijanden.
De wereld in Two Worlds II is indrukwekkend mooi en ademt veel sfeer uit. Het spel kent meermaals zijn momenten; als je even vrij wil rondwandelen in een nieuwe omgeving om van het uitzicht te genieten en heel het dorp wilt uitpluizen, dan kan dat. De verschillende mensen die bepaalde plaatsen bevolken zijn niet altijd even boeiend, maar een groot deel heeft altijd een extra missie in petto voor jou om voorwerpen te verdienen. Je moet die wel telkens zelf aanspreken, want boven hun hoofden hangt geen indicator dat je iets kunt verdienen. Het is teleurstellend dat gezien het eerste deel van de wereld zo open is, het einde bijzonder gesloten wordt. Alsof de makers geen zin meer hadden in het einde. Grafisch is Two Worlds II geen hoogvlieger, maar het legt mooi de nadruk op kwaliteit in plaats van kwantiteit. De omgevingen die je te zien krijgt, ademen veel sfeer uit. De muziek helpt daar ook een beetje bij door tijdens gevechten opzwepend te klinken, terwijl het verkennen van de wereld heel aangenaam rustig klinkt. Het online gedeelte is duidelijk een verrassing die je niet verwacht met zo’n titel. Naast de klassieke manieren van spelen tegen elkaar is er een miniavontuurvariant waarin je met anderen aan de slag kunt. Als kers op de taart is er ook nog een soort The Settlers-achtige modus waarin je het beheer hebt over een dorp en allerhande missies moet doorlopen.
[related_article id=”160734″]
