Review: Megamind – Het Gevecht Van de Rivalen
Nieuwe superheld
Een game die het niveau van middelmatige merchandising helaas maar zelden overstijgt. De voornaamste hoofdrolspelers en Metro City, de stad die je opnieuw moet beschermen tegen een golf van superschurken, worden herkenbaar en gelikt neergezet. Alles wijst er op dat de makers vrije toegang tot alle bronmateriaal kregen. Dat klinkt veelbelovend, maar de game die ze met die mooie blokken bouwen, kleurt op een paar uitzonderingen altijd risicoloos netjes binnen veelal inspiratieloze lijnen. Het resultaat is een actiegame waarbij van platform naar platform gesprongen moet worden, terwijl je de ene na de andere vijand met wraakroepend gemak uitschakelt.
De mogelijkheid om met een speelkameraad, broer, zus of papa samen door dit avontuur op te rukken, maakt het iets leuker, maar haalt de al geringe uitdaging er helemaal uit. Een grote richtingaanwijzer geeft de te volgen route aan en zelfs de krachtigste tegenstander laat zich zonder al te veel moeite van het scherm vagen. Je wordt van begin tot einde bij het handje genomen en zoiets pikken enkel de allerjongste spelers. De kans is klein dat die Will Ferrels stem uit de originele filmversie zullen missen en ze beschikken ook vaak over een vrij hoge tolerantiegrens voor herhaling. Dat is nodig, want je zit immers in geen tijd door de game heen en met een multiplayerluik dat die naam niet waardig is, blijft er maar een optie over om je geld uit deze game te halen: herstarten.
[related_article id=”160734″]
