Review: The UnderGarden

Gamen is relaxen

Je krijgt de controle over een fantasiepersonage dat rondzweeft op de bodem van een oceaan. In je handen heb je een oneindig aantal pollen die ervoor zorgen dat alle bloemen rondom je open bloeien. Je baant je een weg doorheen het water en gebruikt de vruchten van de planten om puzzels te voltooien. Eigenlijk valt er weinig meer te schrijven voor The UnderGarden. Een typische feel good-titel die je continu met een glimlach op je gezicht speelt. De basis van het spel is bijzonder simpel: geraak van punt A naar punt B en probeer zoveel mogelijk bloemetjes open te laten bloeien om je beter te doen voelen. Het klinkt misschien kort door de bocht, maar in feite is het dat wel. Nu wordt dat gevoel wel verzacht met de prachtige omgevingen waar je door moet zwemmen en hier en daar wat puzzels moet oplossen. Vanaf het begin krijg je de indruk dat er geen tijdsdruk zit in het spel, en gelukkig komt die er ook niet.
Helaas is een relaxgame eerder vervelend wanneer je te veel keer op en neer moet gaan om bepaalde stukken fruit te plukken om een puzzel te voltooien. Ondanks de rustgevende muziek voelt het soms allemaal wat geforceerd aan. Op dat vlak is Flower veel beter geslaagd omdat je daar met niets rekening moet houden. Misschien had The UnderGarden dit ook beter gedaan om de flow in het spel te houden. Bijzonder leuk is de multiplayer, waar je met twee beter kunt genieten. Met twee ben je veel sneller doorheen de levels zonder te veel tijd te verliezen met al het fruit bij de puzzels. Op deze manier wordt het spel veel aangenamer. Je kunt wel beter op zoek gaan naar een tweede medespeler die evenveel van dit spel kan genieten, want je houdt van de sfeer of je houdt er niet van.

[related_article id=”160734″]