Review: Pokémon Black/White Version
Monsters vangen
Een Pokémon is een zakmonster en zoals de slogan het al sinds de begindagen van deze immens populaire formule stelt: you gotta catch ‘em all. We zijn ondertussen de tel kwijt van de kleurgecodeerde games die als zoete broodjes voor Nintendo’s draagbare consoles sinds de allereerste GameBoy verkocht werden, maar dit betreft de Black- en White-edities. Twee verschillende games dus. Beide volgen dezelfde verhaallijn waarin je als Pokémon-trainer op zoek gaat naar 156 gloednieuwe beestjes. Wanneer je ze kunt verslaan met de monstertjes die je zelf al op zak hebt, kun je ze toevoegen aan je verzameling.
Ook deze keer verken je een nieuwe regio door je trainer over een soort overzichtsmap te navigeren. Via een overzichtelijk menuscherm stel je uit een almaar groeiende stal met Pokémon je eigen winnende combinatie samen en gooit die dan in de strijd op de gevechtsschermen wanneer je een wild exemplaar ontmoet om je collectie weer iets vollediger mee te maken. Die gevechten zijn in de Black- en White-versies van iets meer animaties voorzien, maar de basisformule is grotendeels behouden. Jouw Pokémon en de tegenstanders mogen beurtelings aanvallen of items inzetten; wie als eerste doorheen zijn hitpoints zit, verliest de partij.
[related_article id=”160734″]
