Review: Patapon 3

Bigger en badder

Een Patapon-game is een vreemd beestje. Het ziet eruit als een zijwaarts scrollende actiegame met rudimentaire 2D-graphics. De efficiëntie waarmee je een legertje cartoonkrijgers zo voorbij alsmaar taaiere uitdagingen leidt, vereist enig strategisch inzicht, maar het is vooral de manier waarop de game zich laat besturen die de spelbeleving anders dan anders maakt. Je krijgt namelijk zo goed als geen rechtstreekse controle over je Patapons. Orders tot aanvallen, verdedigen, terugtrekken en andere slagveldmanoeuvres geef je door de juiste drumritmes te slaan. Dat begint allemaal vrij eenvoudig en de nieuwkomers in de reeks worden netjes wegwijs gemaakt in de fijne kunst van het oorlogstrommelen, maar gaandeweg worden de opties en daarmee ook de combinaties complexer.
Hoe strakker je het ritme aanhoudt, hoe krachtiger je Patapons uithalen. Nieuw in deze derde aflevering is dat je niet langer als een onzichtbare aanvoerder je troepen leidt, maar nu als een heldfiguur op het slagveld aanwezig bent. Een innovatie die vooral tot zijn recht komt wanneer je die held samen met die van drie andere spelers door de multiplayerlevels drumt. Staar je niet blind op het kindvriendelijke uiterlijk van Patapon 3. Deze game laat zich door alle leeftijden genieten en kijk er niet verbaasd van op dat wanneer je eenmaal in het ritme zit, je vingers durven te reageren nog voor je hersenen daar het commando voor hebben gegeven.

[related_article id=”160734″]