Review: DiRT 3
Uitstekende rallyracer
Dertien jaar geleden leende de Schotse rallykampioen Colin McRae zijn naam en expertise aan een ultrarealistische rallygamereeks. Het werd een succesverhaal en op een paar sporadische pogingen na hield de concurrentie het al snel voor bekeken. Toen McRae in 2007 stierf tijdens een helikopterongeluk, adopteerde de reeks de naam ‘DiRT’ en slaagde erin om met twee edities het Amerikaanse publiek te omarmen.
Ook al ontbreekt bij deze DiRT 3 McRae’s naam voor het eerst helemaal, zijn geest is helemaal terug. Na in de vorige aflevering iets te enthousiast op alternatieve offroad-disciplines te hebben gefocust, keert de reeks duidelijk terug naar zijn oorsprong: pure rally. Die krijg je in alle maten en gewichten. Van de World Rally Championship tot tornooien met klassieke rallywagens uit de voorbije decennia.
Lage zon
De nieuwe weersomstandigheden maken dat je je rijgedrag mag aanpassen omwille van een gehinderde zichtbaarheid door een laaghangende avondzon of het navigeren op een ijsparcours in een sneeuwstorm. Je kunt een zware stuurfout per race tot vijf keer rechtzetten door je rit letterlijk een paar seconden terug te spoelen, maar voor het overige is het authenticiteit troef in deze game.
[related_article id=”160734″]
De grotere nadruk op traditionele rally betekent niet minder Amerikaanse disciplines dan voorheen, maar wel meer game in zijn geheel. Dat laat zelfs plaats voor het nieuwe Gymkhana PK-ballet en een reeks ietwat minder realistische, maar best vermakelijke multiplayergames. Nieuw is ook de Compound, je persoonlijke trainingscentrum dat je alsmaar uitbreidt. Je kunt er je vrienden naar uitnodigen voor intense competitieve partygames of oefenen in de nieuwe, bijna acrobatische Gymkhana-discipline.
