Review: White Knight Chronicles II
Been there, done that – maar nog geen T-shirt
Dat is minder aardig als je na de eerste vijftien uren doorkrijgt dat je zowat alles gezien hebt wat deze game te bieden heeft en enkel het verhaal nog aanzet tot verder spelen. Tot ergens halverwege de tweede game het verhaal op de waakvlam wordt gezet en de gameplay weer oppikt. Verrassend, maar dubbel. White Knight Chronicles II is een moderne versie van de Aziatische rollenspelstijl. Dat betekent een mix van middeleeuwse en fantasy-elementen, en zwaarmoedige of juist absurde heldenfiguren die altijd van een hip kapsel en een geslachtsverwarrend uiterlijk voorzien zijn.
Ook typisch: een scherm dat bij elk gevecht overloopt van speciale effecten, tekst en uitleg. Je kunt die gevechten vaak vermijden, maar dan loop je alle ervaringspunten en andere bonussen mis die een gevallen tegenstander je kunnen opleveren. Meestal ben je omringd door gezellen die zich best waardevol tonen, maar het is toch aan jou om de juiste offensieve, defensieve en andere acties uit je trukendoos te halen. Timing, positie en de mogelijkheid om een aanval van je tegenstander te onderbreken, maken het vechtsysteem van deze tweede dieper dan dat van zijn voorganger, maar het blijft toch vooral een kwestie van statistieken en hoe die in je voordeel te laten spreken.
[related_article id=”160734″]
