Review: Assassin’s Creed – Revelations
Wereldstad
De Ottomaanse metropool in deze game mag gerust als een tweede hoofdrol gezien worden. Waar je ook gaat, staat of klimt, deze spelwereld leeft en beweegt. De vier verschillende districten van de stad kunnen na een tijdje vrij doorkruist worden en achter elke hoek valt er wel wat te ontdekken en beleven. Samen met de dynamische dag- en nachtcyclus (inclusief schitterende zonsondergangen, onheilspellend donkere nachten en het aanbreken van de dageraad) is dit meer dan ooit een rasechte free roaming-game geworden. En zoals typisch voor deze reeks: een openwereldspel met meerdere verdiepingen.
Elke vierkante horizontale en verticale centimeter van alle gebouwen en andere constructies in deze game kunnen beklommen en verkend worden. Over daken rennen, onbevreesd over gapende kloven springen, balanceren op levensgevaarlijk hoge richels en duizelingwekkende, maar sierlijke duiksprongen uitvoeren, het behoort allemaal tot Ezio’s dagdagelijkse activiteiten. De heel toegankelijke en intuïtieve besturing zorgt ervoor dat zelfs beginners zich binnen de kortste keren tot ervaren acrobaten ontpoppen. Soms zul je gedwongen worden om alternatieve routes te bedenken om ergens (hogerop) te geraken, aangezien de fysieke toestand van de held het af en toe niet toelaat om op eigen kracht te klauteren.
Epische vertelstijl
Alsof de schitterende panoramische vergezichten, de gedetailleerd weergegeven omgevingen en de ademende spelwereld nog niet voldoende zijn, beschikt de game ook over een subliem onderbouwd verhaal. Zo zul je afwisselend avonturen beleven in het heden als Desmond Miles, tijdens de jaren 1500 als de huurmoordenaar Ezio Auditore da Firenze en zelfs als de kruisvaarder Altaïr Ibn La-Ahad, de held uit de eerste Assassin’s Creed. Het is niet nodig om de voorgaande afleveringen te hebben gespeeld, maar het loont zeker de moeite om er online een paar van de samenvattingen op na te lezen of te bekijken. Ubisoft heeft precies met die gedachte een paar trailers het internet op gegooid. Als dit je eerste stap in het Assassin’s Creed-universum is, doe jezelf dan een plezier en investeer een twintigtal minuten in het achtergrondverhaal. Dat is een meer dan aardig verhaal en je wordt er tijdens Assassin’s Creed: Revelations voor beloond.
[related_article id=”160734″]
Doorheen het epische verhaal ontmoet je tal van historische figuren. De Byzantijnse keizer Manuel Palaiologos en de Ottomaanse sultan Suleiman De Geweldige, om er maar twee op te noemen. Een interactieve geschiedenisles is nog nooit zo leuk en spannend geweest als in Assassin’s Creed: Revelations. En zelfs al geef je geen cent om geschiedkundige weetjes en feiten, de game zal er desondanks in slagen om je nieuwsgierig te maken naar de achtergrond waartegen de actie zich afspeelt. Via het omkaderende verhaal krijg je tal van hoofdmissies af te werken. Als geslepen Assassijnse huurdoder neem je het op tegen de mysterieuze orde van de Tempeliers. Die is immers goed op dreef om zijn megalomane drang naar wereldcontrole waar te maken. Onopvallend voorbij patrouillerende rivalen sluipen, snel uit de schijnwerpers glippen als je toch ontdekt wordt en als een vlijmscherpe projectiel op je doelwit afgaan, vormen enkele van de vele gameplay-opties. Strategie en tactiek gaan hand in hand, al kun je regelmatig ook als een brutaal om zich heen hakkende, snijdende en meppende woesteling tekeergaan. Logisch en ruimtelijk inzicht zijn dan weer onontbeerlijk om de verschillende omgevingspuzzels op te lossen. En ook aan bloedstollende filmische achtervolgingen met diverse (transport)middelen is er geen gebrek.
Boeiende structuur
Boeiende zijmissies en extra opdrachten zorgen voor de nodige afwisseling. Rond speuren in de stad wordt aangemoedigd. Zo kun je op zoek gaan naar objecten en items die overal in de spelwereld verborgen zitten, liggen of hangen. Je kunt geruisloos zakkenrollen of in opdracht bepaalde mensen afschrikken zodat ze hun schulden afbetalen. Of je gaat driester te werk en zit zelfgekozen en/of winstgevende doelwitten als opgejaagd wild achterna doorheen de nauwe steegjes en drukbevolkte marktpleinen. De oogverblindend mooie stad doet overigens uitstekend dienst als toeristische afleiding. Tussen twee missies in even rustig de buurt verkennen is al een attractie op zich.
Om je tijdens de vele duels, knok- en lynchpartijen staande te houden, kun je kiezen uit een hele rist wapens en hulpmiddelen. Aan het rijtje van nieuwigheden mogen we de Hookblade toevoegen. Deze vlijmscherpe, uitschuifbare messenset zou zelfs bij de arrogantste topchef respect afdwingen. Je kunt er uitstekend mee klimmen, rivalen mee vastgrijpen en het ding zelfs gebruiken als handvat bij lange deathrides tussen bepaalde gebouwen of stadsdelen. Daarnaast krijgt de creatieve speler ook toegang tot bijna driehonderd verschillende bommen en andere explosieven die hij zelf kan samenstellen of aanpassen met tal van ingrediënten. Ingrediënten die je, zoals zoveel andere dingen in deze game, verzamelt, koopt of steelt. Die bommen zijn op een paar uitzonderingen na geen must. Net zoals dat hulp inroepen van Ezio’s moordenaarbroederschap in de vorige aflevering kunnen die bommen volledig genegeerd of juist helemaal omarmd worden. Negeer je de nieuwigheden, dan speelt op die Hookblade en het verhaal na de game zo goed als identiek aan de voorganger. Maar die keuze ligt bij de speler; de ontwikkelaars zetten je met die opnieuw uitgebreide Assassin’s Creed-buffet aan tot het uitproberen van nieuwe smaken. De pret kan ook online gedeeld worden met andere spelers. In verschillende competitieve modi kun je steeds verder uitgroeien tot een door je tegenstanders gevreesde, geruisloze moordmachine. Wie goed presteert, kan zijn uiterlijk, wapens en gadgets alsmaar ingrijpender aanpassen, zodat de hele multiplayerervaring perfect op je persoonlijke speelstijl aansluit.
