Review: Diablo III
Duivels verslavend
Twaalf jaar, zo lang hebben de fans van de legendarische hack-and-slash rollenspelreeks moeten wachten op deze officiële derde Diablo-game (een expansiepack even buiten beschouwing gelaten). Dat is lang, maar diezelfde fans weten dat de makers niet voor niets elke keer weer een mijlpaal in de gamegeschiedenis afleverden en dat doen ze nu dus opnieuw met Diablo III. Dit derde deel is net zoals zijn voorgangers een rollenspel met een sterke nadruk op actie, een episch verhaal en een donkere fantasy-setting. Zo zijn er wel meer, maar geen enkele concurrent stopt zoveel ziel in dat verhaal en maakt de rol van jouw personage daarin zo meeslepend. De gebeurtenissen in deze nieuwste aflevering spelen zich twintig jaar na die in de voorganger af. De wereld werd toen gered door een handvol naamloze helden. Helden die achteraf stuk voor stuk krankzinnig werden. Daarom is het aan een nieuwe generatie om misschien wel de grootste dreiging ooit af te wenden en de wereld van Sanctuary van de ondergang te behoeden.
Jij bent één van die nieuwe helden en die kies je uit vijf heel verschillende personages die dit epische avontuur elk op hun eigen manier doorworstelen. Er is de Witch Doctor, die zielen kan oogsten en monsters kan oproepen om hem bij te staan in de frequente confrontaties met de vijand. De Barbarian moet het vooral van zijn fysieke kracht hebben om hindernissen te nemen en zich met bruut geweld door horden tegenstanders te maaien. De Wizard doet vooral beroep op vuur-, bliksem- en ijsspreuken, en teleportatie om de tegenpartij te slim af te zijn. De Monk verkiest het lijf-aan-lijfgevecht. Hij is niet alleen razendsnel, maar beschikt ook nog eens over een indrukwekkend incasseringsvermogen. De Demon Hunter neemt de oppositie liefst van op afstand onder vuur. Hij of zij (van elk personage kun je tussen een mannelijke en een vrouwelijke versie kiezen) is een meester met bogen allerhande.
Stoppen is moeilijk
Met één van deze personages begin je aan het avontuur. Je duikt kerkers in, volbrengt queesten, slaat jezelf door duizenden vijanden en plundert gevallen tegenstanders en verborgen schatten. Met die buit rust je je personage met alsmaar beter wapentuig en items uit. Ervaringspunten ruil je dan weer in voor de vaardigheden die het best aansluiten op je persoonlijke speelstijl. Een paar uur diep in de game is jouw Barbarian lang dezelfde niet meer als die van je vriend en speelt hij net zo verschillend. Niets houdt je overigens tegen om samen zij aan zij door dit avontuur te gaan. De verhaallijn van Diablo III zal je tientallen uur aan je scherm gekluisterd houden.
[related_article id=”160734″]
Ben je daarmee klaar, dan wacht je een totaal nieuwe ervaring wanneer je herbegint met een ander personage. Met de muis en een minimum aan toetsen trek je door een vrij repetitieve spelbeleving, maar dat zal de fans worst wezen. Kom bij hen niet aanzetten met al te hippe, nieuwe ingrediënten in hun favoriete gerecht. Een verlangen dat de makers ter harte hebben genomen. Diablo III ziet er gruwelijk mooi uit, maar het smaakt na meer dan tien jaar nog precies hetzelfde. En hier is dat iets goeds. Iets geweldigs zelfs.
