Onderzoekers verdedigen DDOS-aanvallen
Voor sommige mensen komt een politieke missie voor alles, inclusief de rechten van anderen. Ze hebben de laatste honderd jaar heel wat miserie en lijden veroorzaakt. Nu verspreiden ze hun ideeën ook online. Je gaat maar beter uit de weg.
Molly Sauter, een doctoraalstudent aan McGill University en als onderzoeker verbonden aan het Berkman Center van Harvard, heeft een scriptie klaar die DDOS-aanvallen (distributed denial of service) een legitieme manier noemt voor activisten en mensen die ergens tegen protesteren.
[related_article id=”161920″]
Sauter merkt op dat de straffen voor dit soort aanvallen in de Amerikaanse wetgeving erg streng zijn, en dat is ook zo. Wie veroordeeld wordt, kan jarenlang in de gevangenis verdwijnen. Dit is trouwens een algemeen probleem met de federale strafwetgeving in de VS: de laatste dertig jaar is het aantal misdrijven en hun bestraffingen gigantisch toegenomen.
Milde Duitsers
De auteur gaat dieper in op vier DDOS-aanvallen: tegen Koch Industries, Paypal, Scientology en Lufthansa. Deze werden allemaal uitgevoerd door de los-vaste activistengroepering Anonymous. De eerste drie kwamen voor een Amerikaanse rechtbank en daar kregen de aanvallers zware gevangenisstraffen, boetes en schadeloosstellingen opgelegd.
De zaak rond Lufthansa kwam voor een Duitse rechtbank. In eerste instantie werd de aanvaller veroordeeld tot een boete en een gevangenisstraf van 90 dagen. In beroep werd hij zelfs vrijgesproken. Volgens het hof was de actie immers bedoeld om de publieke opinie te beïnvloeden.
Precies dit is het soort rechtsspraak dat ook in de VS zou moeten toegepast worden, zegt Sauter. Volgens haar, en daarin heeft ze gelijk, zorgen de draconische straffen ervoor dat verdachten bijna altijd schuldig pleiten in de hoop op strafvermindering, ook al zijn ze onschuldig. Op die manier is een precedent zoals Lufthansa bijna onmogelijk in Amerika.
Politiek als excuus
Waar de doctoraalstudent echter de mist ingaat, is wanneer ze politieke motieven voor dit soort aanvallen een verzachtende factor of zelfs een excuus noemt. Ze schrijft:
“Het lijkt erop dat het internet geschapen wordt of reeds geschapen is naar kapitalistisch-commerciële overheidsstructuur, waar de belangen van het ondernemerskapitalisme probleemloos samengaan met die van een post-9/11 veiligheidsstaat, terwijl democratische waarden als protest en politieke participatie worden uitgehold in de naam van stabiliteit.”
Zodra je ervan uitgaat dat kapitalisme illegaal is, is het respect voor de eigendomsrechten van andere mensen geen probleem meer. Gelukkig maar zijn er wetten die mensen beschermen tegen Anonymous en andere helden van het uiterst linkse anti-kapitalisme.
Positieve link
Het artikel van Sauter zou waarschijnlijk geruisloos gepasseerd zijn, ware het niet dat Bruce Schneier er een positieve link naar gaf. Schneier is een fellow aan het Berkman Center.
Progressieve denkers en die vinden dat een DDOS-aanval (het onmogelijk maken voor een bedrijf of entiteit waar ze het niet eens mee zijn om zaken te doen) legitiem is, zouden zich eens in de plaats moeten stellen van het slachtoffer.
Als ik het niet eens ben met Schneier, zou het dan geoorloofd zijn dat ik zijn website laat crashen? Of de sites van alle organisaties waar hij mee geaffilieerd is (Berkman Center, New America Foundation Open Technology Institute, de Electronic Frontier Foundation)?
Hetzelfde principe kan je toepassen voor antiabortusactivisten die de website van een ziekenhuis platleggen. Ik ben teleurgesteld in de Schneier dat hij ermee akkoord gaat, dat het legitiem is om een DDOS-aanval uit te voeren vanwege politieke motieven.
Het kind en het badwater
Nogmaals: Sauter heeft een punt in wat ze zegt over de straffen voor hacktivisten. Dit zou moeten aangepast worden, net zoals trouwens een groot deel van de Amerikaanse federale wetgeving. Maar het uitgangspunt van deze wetten moet blijven dat ze mensen beschermen tegen de aanvallen van anderen. Niet andersom.
