Hoe een pokerspelende AI ons kan helpen bij virusbestrijding
Vorige maand versloeg Libratus, een computerprogramma, enkele van de beste pokerspelers. De robot vergaarde na 120.000 handen 1.766.250 dollar, terwijl zijn menselijke tegenstanders in het rood stonden. Sinds Deep Blue in 1997 schaakgrootmeester Kasparov versloeg, kijken we er niet meer van op dat een robot ons verslaat bij een spelletje. De overwinning van Libratus over zijn menselijke tegenstanders maakte dan ook niet zoveel ophef als de overwinning van Deep Blue. Toch heeft de prestatie van de pokerspelende AI verstrekkende gevolgen.
Imperfecte informatie
Bij poker heeft men immers te maken met imperfecte informatie. Men weet niet welke kaarten er in het spel zijn en een computeralgoritme kan hierdoor niet alle mogelijke zetten uitrekenen en hier de beste uit kiezen. Bij bordspellen als schaak en Go zijn alle mogelijke zetten voor beide partijen wel gekend. Dit maakt het creëren van een algoritme dat onverslaanbaar is een stuk eenvoudiger.
Ook in de echte wereld is niet alle informatie te allen tijde bekend. Iedere dag in ons leven doen er zich een hoop onverwachte gebeurtenissen voor. Dit maakt ons leven een stuk interessanter, maar maakt het niet eenvoudig om een robot aan te leren hoe het zich moet gedragen in onze wereld.
Spel tegen virussen
Dat Libratus kan omgaan met dergelijke onbekende factoren, maakt het algoritme erg interessant voor uiteenlopende toepassingen. Denk hierbij aan het bestrijden van virussen. Je kan een virale infectie vergelijken met een spel. Het virus is een speler die verschillende aanvals- en verdedigingstactieken kan toepassen. Wanneer dit virus in je lichaam belandt, zal een spel van start gaan, waarbij je lichaam zichzelf verdedigt met een eigen set van tactieken.
Dit spel tussen mens en virus is al eeuwenlang gaande. Mensen kunnen de uitkomst van het spel slechts in beperkte mate beïnvloeden en het menselijke immuunsysteem heeft zich door de eeuwen heen aangepast om beter om te gaan met bedreigingen van buitenaf.
Libratus
Stel je nu voor dat je een computer kan rekruteren om ons te helpen bij het spel dat we spelen tegen virussen. Bij een dergelijk spel is er wederom sprake van imperfecte informatie, waar Libratus klaarblijkelijk geen problemen mee heeft. In zijn paper doet Toumas Sandholm, de maker van Libratus, uit de doeken welke impact zijn computeralgoritme kan hebben op onze strijd tegen virussen. In theorie zou je een computer zonder problemen kunnen belasten met de taak om ons immuunsysteem een handje te helpen. Voorlopig is de praktijk jammer genoeg nog een ander verhaal.
“Er ligt nog een hoop werk voor ons om deze visie te realiseren. Het spelmodel moet gecreëerd worden aan de hand van een echte ziekte om de ideeën te kunnen testen,” schrijft Sandholm. Het idee dat de wetenschapper heeft, is echter al baanbrekend op zich. Sandholm heeft hiermee de eerste stap gezet naar wat wel eens een nieuw tijdperk zou kunnen worden; een tijdperk waarin we ziektes niet langer hoeven te ondergaan, maar hen kunnen bestrijden met een volledig nieuw arsenaal aan wapens.
