Supercomputers creëren miljoenen virtuele universa
Onderzoekers aan de Universiteit van Arizona hebben gebruik gemaakt van de supercomputer Ocelote van de universiteit om zo miljoenen mini-universa te genereren. Dat deden ze om uit te vogelen hoe goed de universa in lijn liggen met de echte kosmos. In plaats van elke nuance van het hele universum proberen in kaart te brengen (want dat zou veel te veel computerkracht vragen), kwam het team met een manier die supernova makkelijk kan schalen naar “een grote brok ruimte”. Elk virtueel universum heeft daarbij een eigen set van regels. De hele test was een kwestie van opvolgen welke simulaties het dichtst bij de echte data aanleunden. De productie van de 8 miljoen universa nam ‘slechts’ drie weken in beslag.
Deze aanpak helpt niet alleen om een inzicht te krijgen in hoe deze melkwegstelstels zich ontwikkelen, maar gaat ook lijnrecht in tegen reeds bestaande theorieën. Om te beginnen, maken melkwegstelstels sterren aan gedurende een veel langere periode dan oorspronkelijk gedacht. De vorming van sterren zou normaal gezien duizenden jaren geleden al moeten beëindigd zijn, en donkere materie lijkt dan toch niet zo vijandig als oorspronkelijk werd gedacht.
De nieuwe bevindingen zullen er echter niet voor zorgen dat wetenschappers nu meteen al hun bestaande kennis over het universum overboord kieperen. Er zijn namelijk nog te veel gegevens die ontbreken om een accuraat beeld te vormen over de vele geheimen van het universum.
