“BSA maakte geen misbruik van Francine De Tandt”

BSA ontkent de insinuaties uit een artikel in De Morgen dat zij zich speciaal op de handelsrechtbank van Brussel geconcentreerd zouden hebben omdat ze daar van de omstreden handelsrechter Francine De Tandt gemakkelijker gehoor kregen. Evenmin kan de organisatie zich vinden in de suggestie dat de straf niet in verhouding staat tot de misdaad.

De krant De Morgen pakte dit weekend uit met een artikel rond het verband tussen de BSA (Business Software Alliance) en de gisteren (voor een andere zaak) geschorste onderzoeksrechter Francine De Tandt. Volgens dat artikel zouden de laatste tijd bijna alle huiszoekingen zijn aangevraagd bij de Brusselse handelsrechtbank en goedgekeurd door de voorzitter van die rechtbank, Francine De Tandt. Die goedkeuring zou bijna altijd gebeuren op basis van een tip van een anonieme bron. “Opmerkelijk,” reageert een rechter daarop in De Morgen, “want zowel in het burgerlijk recht als in het handelsrecht zijn anonieme bronnen weinig waard.” Begrijpelijk, want anders kan iedereen een zakenconcurrent of liefdesrivaal een stevige loer draaien. Maar bij rechter De Tandt speelde dat argument blijkbaar niet.

De verzoekschriften voor de huiszoekingen worden steeds door dezelfde advocaat verricht, Steven De Coster van kantoor LawCity. “Vijf dagen later zet voorzitter De Tandt haar krabbel onder een beschikking, die het licht op groen zet om het bedrijfje binnenstebuiten te keren”, aldus De Morgen.

Ook opmerkelijk in dit verhaal: rechter De Tandt heeft ook twee gerechtsdeskundigen benoemd, die de te onderzoeken panden zo dikwijls kunnen bezoeken als ze nodig achten. Een van die twee deskundigen is Paul Veelaert. Diezelfde Veelaert was tussen 1992 en 2005 in dienst bij Autodesk, één van de krachten achter de belangengroep BSA.

De gemiddelde waarde van de minnelijke schikkingen in 2008 zou op ongeveer 33.000 euro komen.

Reactie BSA
Elke Jeurissen, woordvoerster van BSA, noemt de suggestie dat de juridische acties niet legaal verlopen zouden zijn, totaal onterecht. “Onze procedures zijn al vaker in vraag gesteld maar de uitspraken die er geweest zijn, waren altijd in ons voordeel.” Dat de onderzoeksrechter een tuchtprocedure tegen haar heeft lopen, onder meer wegens haastwerk, daar kan Jeurissen geen uitspraak over doen, aangezien dat op zich niets met BSA te maken heeft.

Ook de in verhouding hoge sommen die als minnelijke schikking worden voorgesteld, trekt Jeurissen in twijfel: “Het bedrag voor de minnelijke schikking is wettelijk bepaald als de waarde van de illegale software plus een schadevergoeding die maximaal het dubbele bedraagt van die waarde. In theorie zou een bedrijf dat maar voor duizend euro aan illegale software heeft, maximaal drieduizend euro moeten betalen.” Over de specifieke verhalen in het artikel van De Morgen mag BSA zich niet uitspreken.

Maar bovenal wil BSA benadrukken dat zij niet specifiek op zoek waren naar huiszoekingen die behoorden tot de bevoegdheid van Francine De Tandt, om zo eenvoudiger een beschikking te krijgen. “In 2008 hadden we twee keer zo veel bevelschriften uit Antwerpen en Gent dan uit Brussel, dus dan hebben we duidelijk niet haar jurisdictie gezocht”, reageert Elke Jeurissen. “En ook in 2009 kwamen minder bevelschriften uit Brussel dan uit Antwerpen of Gent.” Zij merkt ook nog op dat het niet alleen rechter De Tandt is die huiszoekingen toestaat op basis van anonieme tipgevers: “Ook de andere handelsrechters hebben de verzoekschriften goedgekeurd alleen op basis van tips van anonieme bronnen.”

Tot slot wilde BSA ook nog kwijt dat, los van de keuze van De Tandt voor een ex-werknemer van Autodesk, er tien juridische experts zijn aangesteld voor die huiszoekingen. “Het is dus zeker niet alleen Veelaert die de huiszoekingen begeleidt”, aldus Jeurissen.