Recensie: Het informatieparadijs
De stortvloed aan informatie die dagelijks over ons heen raast blijft ook dit jaar een van de grootste uitdagingen voor elke kenniswerker. Hoe bied je het hoofd aan die gigantiesche informatiegolf, hoe scheid je het kaf van het koren? ‘Het informatieparadijs’ belooft u hierbij te helpen, maar de remedie lijkt in dit geval iets te sterk op de kwaal.
“Informatie is het nieuwe goud, maar hoe slim je ermee omgaat bepaalt hoe succesvol je bent. Hoe je dat organiseert lees je in dit boek.” Aangezien wij journalisten leven van informatie, als zender en als ontvanger, namen wij graag de proef op de som. De eerste indruk was best positief: het boek is vlot geschreven en bevat enkele interessante weetjes over informatie.
Wist je bijvoorbeeld dat het woord informatie voor het eerst wordt teruggevonden in Chaucers Canterbury Tales, ergens in de tweede helft van de veertiende eeuw? Volgens de schrijver althans, want een verwijzing naar zijn bron voor deze kennis geeft hij niet, en ook online is hier nergens een vermelding van te vinden.
Ridicule
Een detail, zul je zeggen, maar voor een boek dat over informatie en kennisverrijking hoort te gaan is dat toch een opmerkelijke lacune. Een lacune die vooral vragen oproept wanneer we een honderdtal pagina’s verder de volgende bewering lezen: “Het Frans kent geen woord voor ‘oppervlakkig’ en ‘belachelijk’.”
Geen woord voor belachelijk? C’est ridicule, ça! In één zin was al mijn vertrouwen in schrijver en boek weggevaagd, en dus ook mijn hoop dat dit boek tot kennisverrijking zou leiden. Alle kennis die je meende te kunnen vergaren met dit boek wordt best aan een dubbele of driedubbele controle onderworpen.
En wat hou je dan uiteindelijk nog over? Dat leidt me tot de conclusie dat het boek in hetzelfde bedje ziek is als het fenomeen waarover het meent te moeten schrijven: je krijgt zo veel over je heen, en er zit best wel wat bruikbaars tussen, maar het zit verborgen tussen heel wat desinformatie, vage adviezen en helaas ook minstens één en wellicht zelfs meerdere gratuite beweringen of zelfs leugens.
Maar we zijn positief begonnen en willen op diezelfde toon eindigen. Auteur Guus Pijpers slaagt er uitstekend in om je te doen nadenken over alle aspecten van informatie, en dus ook over de informatie die je zelf verstuurt. Dat je je boodschappen best kort, opvallend en gepersonaliseerd maakt, is bijvoorbeeld een goede meenemer uit dit boek.
Net als de volgende zinnen trouwens: “Je kunt je bijvoorbeeld voorstellen wat er zou gebeuren als de informatie die je hebt fout is. Zoek ook naar ontkennende informatie; die is er vrijwel altijd.”
Welnu, beste heer Pijpers, we hebben uw advies ter harte genomen en moeten besluiten dat de ondertitel van uw boek – Slimmer werken met minder informatie – ook op uzelf van toepassing is: wie de informatie in deze zowat 180 bladzijden niet consumeert, heeft inderdaad een slimme keuze gemaakt. En nu op naar de echte informatie.
