Vroeg, koud en snel

Om 5 uur ging de wekker. Ik stond op en sloop naar beneden om niemand te wekken. Het was ongewoon vroeg en dat schrijf ik nu, even later, terwijl ik rustig in de trein zit.

Ik had gisteren besloten om niet de wagen te nemen voor mijn maandelijkse meeting met mijn collega´s in Nederland. Het zou berekoud worden, dus wellicht gladde wegen. Maar snel een kaartje bemachtigen om vanmorgen naar Schiphol te reizen, bleek niet eenvoudig. Zo wilde ik gisteren rond 16 uur mijn treinticket online boeken, maar ik had geen internetverbinding meer. Toen ik de telefoon pakte, was ook die buitengewoon stil.

Dan maar Telenet bellen (met mijn gsm natuurlijk). En gelukkig wist ik mijn klantnummer nog uit mijn hoofd. Na een poosje wachten had ik de klantendienst aan de lijn. Een vriendelijke dame zei dat ik bij ‘Business’ moest zijn en schakelde mij door. Terwijl ik nog lachte om het idee dat Quint geen klant is maar ‘Business’, werd ik al aangesproken. Er moest een technicus komen.

Dan maar ter plekke kopen? Nee hoor: als ex-Disaster Recovery Manager switchte ik naar mijn Proximusdataverbinding en flits, ik was weer online. En jawel, ondanks de kou en weinig wind kon ik surfen. Het gevecht met verschillende websites om snel treinvervoer te kopen, heb ik uiteindelijk helaas verloren. Ik ging via NMBS naar Thalys, en heb nog even Highspeed en TGV geprobeerd. Ik ben zelfs lid geworden via Thalys The Card, maar ook dat mocht niet baten.

Ook de hulplijn bleek een garantie op een record aantal belminuten maal 17 cent. En ik werd daarbij ook nog gewaarschuwd dat de wachttijd aanzienlijk kon oplopen. “Dan ben ik niet de enige die geen snelle treinkaart kan bemachtigen via internet”, dacht ik. Een gewoon treinkaartje naar Schiphol dan maar, en dat lukte wel. Maar dat betekent twee keer 40 minuten langer reizen.

Als ik met de wagen was gegaan, had ik onderweg niet veel kunnen doen. Nu kan ik in de trein rustig mijn column schrijven. Zo ziet u maar dat storing en vertraging ook voor een hogere productiviteit kunnen zorgen! Ik kijk door het treinraam naar buiten en het is al licht, ik ben Rotterdam al voorbij. Er ligt een dun laagje sneeuw en ik zie wagens achter elkaar staan in de file richting Schiphol. Ik raas hen voorbij, lekker snel.