Google Glass en je privacy

We krijgen de laatste weken heel wat te horen over Google Glass, de brilcomputer van de zoekreus. Maar naast al de buzz die nu rond "draagbare computers" gecreëerd wordt, steken er ook heel wat vragen in verband met privacy de kop op.

Glass moet nog worden uitgebracht, maar Google zegt dat onder meer het bekijken van kaarten, checken van mails en opnemen van video tot de mogelijkheden zullen behoren. En dat allemaal rechtstreeks via de bril, zonder een vinger op te steken.

Maar zal de mogelijkheid om haast zonder geluid foto’s of video’s te maken met de bril, mensen niet ongemakkelijk maken? Er zijn immers bepaalde gesprekken en situaties die je liever niet opgenomen ziet worden of later op YouTube ziet verschijnen.

Als je er even over nadenkt, is het best eng. De bril kan onmiddellijk elke beweging van de mensen rond de brildrager vastleggen en opslaan. Herinner je je nog die dronken ruzie met je partner? Dankzij Google Glass zal je het nooit meer vergeten. Als de entertainmentwaarde hoog genoeg is, of je bent bekend genoeg, dan kan die video zelfs al op YouTube staan voor je thuis bent. Doe je vaak zaken via de telefoon terwijl je ergens in een cafeetje een koffie drinkt? Zal je dat nog blijven doen als je weet dat elk telefoontje kan worden opgenomen door een vreemde die in je buurt zit en achteloos naar de muren lijkt te staren?

Mensen worden niet graag gefilmd in het openbaar, onafhankelijk van wat ze aan het doen zijn. En bij Google Glass weet je niet eens dat er gefilmd wordt. Wat als het schijnbaar onvermijdelijke gebeurd en er een beveiligingslek in de bril opduikt waardoor een hacker vanop afstand controle kan krijgen over de bril? De eigenaar zou dan zelf niet eens weten dat er gefilmd wordt.

‘Wearable computing’, zoals Google Glass, staat momenteel nog in zijn kinderschoenen. Kunnen deze privacyzorgen een impact hebben op de toekomstige vooruitzichten van de technologie? Wegen de technologische voordelen op tegen de bedreiging van de privacy?

Geen grote verandering?

“Het lijkt nu meer indringerig dan dat het uiteindelijk zal blijken te zijn. Het is geen grote sprong of grote verandering ten opzichte van wat je nu al met een smartphone kan doen, alleen is het misschien wat meer aanwezig,” vertelt Tomas Chamorro-Premuzic, professor Business Psychology aan het University College London, tegen ZDNet.

“Terwijl Google Glass eigenlijk gewoon de functionaliteit van smartphones kopieert, zijn mensen zich er meer van bewust omdat het gaat om een bril die gebruikt wordt om iets aan de realiteit toe te voegen,” zegt Chamorro-Premuzic nog. “Symbolisch voelt het veel enger aan dan het eigenlijk is. In plaats van gewoon je zicht te verbeteren, verbetert het je observatievermogen in een wereld die voor velen misschien privé moet blijven.”

Google Glass: evolutie, geen revolutie

Google Glass en andere gelijkaardige hardware staan symbool voor de bredere problematiek van het opofferen van onze privacy en persoonsgegevens in ruil voor comfort en gemak. Telkens iemand intekent op een gratis e-maildienst of sociaal netwerk, ruilt hij privacy voor gemak. Dat Facebook in de tweede helft van 2012 de kaap van 1 miljard gebruikers heeft overschreden, is bewijs dat veel mensen er geen probleem van maken om die ruil aan te gaan.

“Mensen zullen je vertellen dat ze zich veel meer zorgen maken om hun privacy dan ze in werkelijkheid doen. Er is geen verschil tussen Google Glass en iemand met een donkere bril die naar je kijkt zonder dat jij het weet. Langs de andere kant, als een persoon de bus of tram opspringt en geen oogcontact maakt met de mensen, maar gebogen over zijn smartphone de Facebookprofielen van anderen gaat bekijken, dan is dat eigenlijk hetzelfde. Dit indringend element dat technologie met zich meebrengt gebeurt meer online dan offline,” aldus Chamorro-Premuzic. “Daar is Google Glass misschien nog het meest vooruitstrevend – het indringend element komt dichter bij de fysieke realiteit, omdat het precies daar zit waar onze ogen zijn.”

Google Glass zal uiteindelijk wel slagen: technologie wint in dit geval van de potentiële zorgen rond privacy. Het gebruik van e-mail, kaarten, camera’s en al de andere dingen die smartphones aanbieden, is al zo geïntegreerd in ons leven, dat het niet te vermijden valt dat die functionaliteit in ‘wearable computing’ terecht komt. Maar als het doorbreekt, betekent dat ook dat we collectief akkoord gaan om mogelijk zonder ons medeweten in het openbaar gefilmd of gefotografeerd te worden.