Review Huawei Ascend G6: mooi en goedkoop

De Chinese smartphonefabrikant Huawei doet flink zijn best om in het Westen een serieus marktaandeel te verwerven. Scherpe prijzen en degelijke toestellen maken dat Huawei niet te negeren is. De recentste aanval van de Chinezen op het goedkope smartphonesegment verschijnt in de vorm van de Huawei Ascend G6-U10.

De smartphone schuift over de toonbank voor 199 euro en gaat op die manier de rechtstreekse concurrentie aan met Motorola’s uitstekende Moto G. Dat lijkt op het eerste zicht te lukken, maar net voor de finish gaat de Ascend G6 door de knieën.

Uiterlijk

De eerste indruk van de telefoon is erg positief: het toestel ziet er duurder uit dan het is. Huawei heeft zich laten gaan op het gebied van design en levert een mooie, originele maar nooit schreeuwerige telefoon af. De vormgeving is eenvoudig en, dankzij de vele rondingen en de zorgvuldig afgewerkte metalen rand, verre van saai. De smartphone wordt in een variëteit aan kleuren aangeboden.

De keuze van de plaatsing van de 3,5mm-jack en de micro-USB-ingang doen me in het haar krabben. De jack zit onderaan links, wat vervelend is voor wie andere dan de meegeleverde oortjes wil gebruiken en de micro-USB-ingang zit bovenaan, waar je normaliter de headphonejack zou verwachten. Het gaat hier natuurlijk om details, die alleen in het oog springen omdat de telefoon er voor de rest zo uitstekend uitziet.

Het toestel is dun en voelt opvallend licht aan. De achterkant van plastic is zacht en biedt niet bepaald extra grip. Een ongeplande valtest toont gelukkig aan dat de Ascend een hard contact met de grond zonder schrammetje kan overleven.

Onder de kap achteraan heeft de Ascend G6 naast een simkaart plaats voor een microSD-kaart. Hier scoort het toestel veel punten tegenover de Moto G. Bij de Motorola ben je beperkt tot het interne geheugen, wat in de basisversie maar acht gigabyte bedraagt. Daar staat dan weer tegenover dat een SD-kaartje min of meer verplicht is. Het interne geheugen bedraagt maar vier gigabyte, waarvan je amper twee gigabyte ter beschikking krijgt voor foto’s, muziek of video.

Android

Huawei is van mening dat het beter is in Android dan Google, en wil dat laten zien met zijn eigen Emotion-gebruikersinterface: Emui 2.0. Emotion draait boven op Android 4.3 Jelly Bean en zal verstokte Androidgebruikers even in verwarring brengen. De schil is nog het best te omschrijven als het resultaat van een fysieke liefdesrelatie tussen een wulpse Androidtelefoon en een nietsvermoedende iPhone. Concreet wil dat zeggen dat Emotion aanpasbaarheid inruilt voor een gestroomlijnd en doordacht uiterlijk.

Het grootste verschil met een pure en onbezoedelde versie van Android is het ontbreken van de app-drawer. Alle apps die je installeert verschijnen verplicht op een van je homescreens. Gelukkig kan je nog naar believen schermen toevoegen en apps groeperen in mappen.

Paradepaardje van Emotion is de Me Widget: een grote verzameldoos voor allerhande Huawei-widgets zeg maar. Die Me Widget ziet er goed uit, maar de aanpasbaarheid laat te wensen over. Natuurlijk kan je het ding verwijderen indien het je niet bevalt.

Emotion wil eenheid in het kleurenpalet behouden en plaatst icoontjes van apps daartoe op een gekleurde achtergrond. Standaard is het thema een combinatie van witte en bruine kleuren, en ik moet toegeven, het ziet er klassevol uit. Wie de kleur maar niets vindt, zal in de onlinebibliotheek van Emotion-thema’s ongetwijfeld een aanvaardbaar alternatief vinden.

Ik kan niet zeggen of de Emotion-interface goed of slecht is. Volgens mij is het een kwestie van smaak. Persoonlijk kies ik liever wat op de homescreens komt en wat niet, en zweer ik bij de app-drawer. Niet iedereen zal zo verstokt zijn aan de vanilla-Android en vooral mensen die een mooie en eenvoudige interface willen zonder zelf aan instellingen te prutsen zullen Emotion appreciëren.

Voor wie echt geen kaas heeft gegeten van smartphones, maar de stap toch wil zetten, heeft Huawei de optie Eenvoudige Start. Die transformeert de interface van de telefoon tot een nog eenvoudigere versie van Android waar alle belangrijke functies weergegeven worden in grote tegels. Alle functies van de telefoon blijven behouden, maar de belangrijkste zoals bellen en sms’en springen er zo uit. Ook de menu’s zoals Instellingen zijn eenvoudiger gemaakt, met een nadruk op veel gebruikte opties. Huawei verdient een pluim voor deze verdienstelijke en geslaagde poging om Android aantrekkelijk te maken voor de complete leek.

Technisch

De telefoon werkt snel en reageert vlot. De Snapdragon 1,2 GHz quadcoreprocessor volstaat ruimschoots en ook de 1 GB aan RAM is voldoende. Het 4,5-inchscherm met 540×960-resolutie is scherp en duidelijk, maar het automatisch bepalen van de helderheid laat te wensen over. Het toestel verandert soms plots van helderheid na vijf minuten gebruik in onveranderlijke lichtomstandigheden, en zelfs in een pikdonkere kamer blijft het scherm af en toe maximale helderheid aanhouden.

Tijdens normaal gebruik krijg ik te pas en te onpas een cryptisch foutbericht waarbij de gsm foutgegevens huiswaarts wil sturen. Toch loopt het toestel nooit vast en geeft de melding geen verdere uitleg, waardoor ik geen idee heb wat er mogelijks fout is gelopen. Ik moet hierbij wel opmerken dat mijn testtoestel nog niet de definitieve versie is zoals hij in de winkel zal liggen. Mogelijk ligt daar dus de oorzaak voor de foutmelding.

Een andere, mijns inziens vervelende melding verschijnt iedere keer wanneer je het contact met een wifinetwerk verbreekt. De G6 vraagt je om toestemming om met het mobiele internet te verbinden via een vaag dialoogvenster: ‘Toegang tot internet leidt tot overbezetting. Doorgaan?’

Alleen wanneer je op OK klikt zal je smartphone toegang krijgen tot het mobiel netwerk, en er is geen manier om de melding uit te schakelen. Je zal je toestel dus elke keer uit je broekzak moeten halen wanneer je een plaats met wifi verlaat. Een kleine irritatie die desalniettemin onbegrijpelijk is. Er bestaat geen enkele goede reden waarom Huawei telkens zo’n melding geeft. De G6 is 3G-compatibel en er komt ook een 4G-versie. Die zal ongeveer 50 euro meer kosten en verschijnt later dit jaar.

Camera

De Huawei Ascend G6 is uitgerust met een camera van vijf megapixel vooraan, en een van acht megapixel achteraan. Hiermee blaast het toestel de Moto G omver. De achtmegapixelcamera presteert uitstekend. Je koopt met de G6 geen cameratelefoon, dus verwacht geen wonderen, maar ik ben erg tevreden met de resultaten. De autofocus werkt snel en de kleuren zijn correct en levendig. Zelfs bij weinig ligt levert de camera scherpe beelden af. Op een groot scherm lijken foto’s bij weinig licht en zonder flits natuurlijk vrij korrelig, maar dat is te verwachten.

De camera-app biedt HDR net als een slimme functie, maar veel verschil tussen die modi en de automatische instelling merk ik in de praktijk niet op. Video krijg je in een 1280×720 HD-resolutie. Het resultaat is ook hier erg degelijk en de kleuren blijven mooi.

De frontcamera levert verdienstelijke beelden. De kwaliteit van de foto’s is uitstekend, zeker gezien de prijsklasse. Ook hier zijn kleuren levendig en voldoende verzadigd. De camera is duidelijk gericht op selfies en geeft je bij het opstarten enkele tips om op je best op de foto te staan, zoals waar je moet kijken. Verder heb je een slider om in realtime je foto ‘mooi’ te maken. Een gimmick die weinig om het lijf heeft, als je het mij vraagt. Het enige verschil dat ik waarneem is een minieme onscherpte bij de zogezegd mooi gemaakte exemplaren.

Ter vergelijking: de hoofdcamera van de Moto G heeft vijf megapixels, terwijl de frontcamera er maar een miezerige 1,3 bezit.

Moto G

Een korte vergelijking met Motorola’s Moto G dringt zich op. Intern bezitten beide toestellen een gelijkaardige 1,2 GHz-processor en Adreno 305 GPU.

Aan de buitenkant is de Huawei is onmiskenbaar spannender om naar te kijken dan de Moto, en verder is hij een stuk lichter. Daar staat dan weer tegenover dat de Chinese telefoon een scherm van een beduidend lagere resolutie heeft: Motorola geeft je met 720×1280 pixels een derde meer resolutie.

Wat camera’s betreft is er geen competitie, de Moto G moet zwaar onderdoen voor de G6. Ook het gebrek aan externe opslag voor de laatste Googletelefoon pleit in het voordeel van Huawei. En toch vind ik de Moto G een betere Androidtelefoon.

Conclusie

De Huawei Ascend G6 is een erg goede smartphone die veel waarde voor zijn geld biedt. Wie dit toestel koopt, maakt geen slechte keuze, en als je al selfie-trekkend door het leven gaat vind je in deze prijsklasse moeilijk een alternatief. Toch leg ik de gsm niet weg met een wauwgevoel. Hoofdreden hiervoor zijn de dagelijkse, nietszeggende en overbodige foutberichten, net als de vreemde melding bij het verbinden met mobiel internet. Ze doen niets af aan de functionaliteit van de G6, maar ze maken wel dat de smartphone plots niet meer zo slim overkomt.

Tot slot ben ik niet verkocht aan Emotion. Zoals gezegd is dat een kwestie van smaak, maar al bij al doet de restrictieve schil af aan de vrijheid die je van een Androidtoestel verwacht. Wie op zoek is naar een uitstekende en eerlijk geprijsde Androidtelefoon is hier naar mijn mening niet aan het juiste adres, aangezien het Android-hart te ver zit weggestopt.

Wie een niet al te dure maar degelijke telefoon wil kopen en niet echt geïnteresseerd is in het besturingssysteem dat er op draait, maakt met de Ascend G6 wel een goede keuze, net als een gebruiker zonder smartphone-ervaring. De doodsimpele ‘eenvoudige start’ is ideaal voor de moedige grootvader die zich na enige terughoudendheid toch aan een modern toestel wil wagen.

Kortom: de Huawei G6 is misschien de beste smartphone voor 200 euro. Dat zal voor een groot deel van je voorkeur afhangen.