Review Samsung Galaxy Tab S 10.5: Kleuren zoals je ze nog nooit zag

Samsungs eeuwige queeste om ‘dat andere merk’, de loef af te steken bereikt een nieuw hoogtepunt met de introductie van de Galaxy Tab S. Het superamoledscherm van Samsung moet het retinascherm van de iPad de loef af steken. Het bedrijf is er van overtuigd dat dat lukt, maar de realiteit is genuanceerder. Het scherm van de Tab S is inderdaad beter dan dat van de iPad mini, maar niet altijd. Dat verdient een woordje uitleg, dus laten we starten bij het begin.

Amoled

Samsung kondigde de nieuwe Galaxy Tab S met veel trots aan tijdens evenementen in Londen en New York. De Koreaanse elektronicagigant lijkt zo ongeveer elke week een tablet uit te brengen, maar dat de Tab S iets speciaals werd, was snel duidelijk. In de intussen meer dan verzadigde tabletmarkt is het van tijd tot tijd nodig om iets nieuws te doen, en daarvoor kijken we dikwijls naar Apple. Deze keer was het echter de beurt aan Samsung om met een primeur te gaan lopen: de Tab S is immers de eerste tablet met een superamoledscherm.

Superamoled klinkt spannend, maar wat houdt het nu net in? Een klassiek LCD-scherm wordt langs de achterzijde verlicht. De LCD kristallen worden donker bij zwarte scenes maar licht wordt echter nooit helemaal afgesloten, wat maakt dat zwart bij LCD nooit echt zwart is, en kleuren niet altijd zo helder zijn als zou kunnen. Dat wil absoluut niet zeggen dat LCD-schermen slecht zijn, de kwaliteit er van is meer dan behoorlijk, maar zeker wat donkere tonen en contrast betreft heeft de technologie haar beperkingen.

Met Amoled krijgt ieder pixel zijn eigen lichtpuntje. Achter de zwarte pixels brand dus geen licht, wat diepe donkere tonen en een stevig contrast moet opleveren. In theorie zijn kleuren met de amoledtechnologie ook een stuk meer levendig. Dat is de theorie, maar wat maakt Samsung er van in de praktijk?

Scherm

Het 10,5 inch-scherm van de Galaxy Tab S telt een lovenswaardige 2560×1600 pixels, goed voor een 16:10 ratio. Een uitstekende keuze: 16:10 ligt dicht genoeg bij 16:9 dat de zwarte balkjes bij het afspelen van media te verwaarlozen zijn, maar de extra centimeters boven- en onderaan maken het scherm geschikter om boeken of kranten te lezen in portretmodus. Bij het opstarten van de tablet valt het meteen op hoe helder en gesatureerd de kleuren zijn. De kleurijke interface van Samsungs Touchwiz-schil is uitermate geschikt om meteen de kracht van amoled te tonen. Nooit zag een tablet er zo levendig uit.

Om het scherm echt te beoordelen leggen we het naast dat van de concurrent. Tijdens de voorstelling van de Tab S vorige maand toonde Samsung zijn tablet naast die van Apple, dus het lijkt enkel fair dat we tijdens de review hetzelfde doen.

Contrast

De grootste kracht van amoled zit in het contrast, en de capaciteit om echt zwart weer te geven. Daar stelt de tablet niet teleur. Met een zwarte achtergrond op volledig scherm is het scherm van de Tab S net zo donker dan wanneer het af staat, iets dat geen andere tablet het ding zal nadoen. Het zwart van de iPad komt hier niet in de buurt. De achtergrondverlichting van het retinascherm schijnt te hard door, en het verschil tussen en zwart scherm, en een scherm dat uistaat, is overduidelijk. Het resultaat is dat de Tab S het mooiste en diepste contrast heeft dat je vandaag in een tablet zal vinden.

Zweem

Ook de kleuren zijn zoals verwacht erg helder en aanwezig, en dat levert interessante resultaten op. Afbeeldingen en video zien er op het amoledscherm een namelijk meer gesatureerd uit dan in werkelijkheid. Dat maakt het beeld natuurlijk minder waarheidsgetrouw, iets waar puristen mogelijks op afknappen, maar ook de doorsnee gebruiker zal hier niet altijd gelukkig mee zijn.

Voor onbewerkte foto’s van een compactcamera of smartphone doet het amoledscherm wonderen. De fletse zweem die steevast over dergelijke foto’s hangt verdwijnt volledig, en kleuren springen meer in beeld. Beelden krijgen meer leven, zonder onnatuurlijk te worden. De iPad toont de fletsere foto’s op een manier die dan weer wel dichter bij de werkelijkheid ligt. Welke van de twee je verkiest zal van je voorkeur afhangen. Op de Tab S zien foto’s eruit zoals je zou wensen dat de werkelijkheid er uit ziet, de iPad toont in contrast de trieste, fletsere realiteit.

Saturatie

Anders is het wanneer je foto’s bekijkt die reeds bewerkt zijn om er mooi uit te zien. Wanneer de saturatie al manueel werd opgekrikt, zoals ondermeer het geval is bij de voorbeeldfoto’s die zelf Samsung op het toestel plaatste, schiet het amoledscherm zijn doel met groot enthousiasme voorbij. Zeker bij voldoende lichte afbeeldingen van natuurlijk objecten, waarvan we weten hoe ze er horen uit te zien, worden de foto’s minder mooi. Een banaan die er smakelijk uitziet op het scherm van de iPad, wordt felgeel op de Tab S, appels worden onnatuurlijk rood en een groene druif ziet er uit alsof ze van goedkoop plastic is. De kleuren zijn simpelweg te fel, terwijl de iPad zich wel kan inhouden.

Afbeeldingen van door de mens gemaakte scènes, en beelden met veel zwart, zijn dan wel weer mooier op de Tab S. Daarvoor hebben we immers geen referentiekader: een foto van een glasraam in een kerk ziet er mooier uit met heel levendige kleuren, ook al is de werkelijkheid misschien anders.

Adaptive Display

Alsof het verhaal nog niet genuanceerd genoeg is, moeten we ook nog rekening houden met de verschillende modi die Samsung aanbiedt voor de schermweergave. Standaard staat de Adaptive Display-instelling aan. Daarmee detecteert de tablet in theorie waar je mee bezig bent (films bekijken, door foto’s bladeren, surfen, lezen…) en past hij automatisch de instellingen van het scherm af om een zo mooi mogelijk beeld te krijgen.

Je kan ook manueel kiezen tussen de Cinemamodus voor video, de Photomodus voor, je raad het, foto’s, en een Basic instelling, die de kleurwijzigingen van het amoledscherm wegfiltert. In de praktijk kiest het Adaptive Display meestal voor Cinema of gelijkaardig, ook al blader je door foto’s. Cinema is meteen de meest gesatureerde van de modi, wat bovenstaande problemen met onrealistische kleuren enkel erger maakt. Manueel Photo selecteren bij het bladeren door afbeeldingen maakt de kleuren iets zachter, maar in die modus steekt een ander probleem de kop op: wit wordt meer gebroken wit. In vergelijking met de iPad krijgt het wit van de Photomodus een duidelijk gele schijn, die zich ook in de Basicmodus doorzet. Enkel met Adaptive Display aan wordt wit terug echt wit, maar dan zijn de kleuren dus weer erg fel.

Zon

Het probleem met het wit is echter een detail, dat je enkel zal opmerken wanneer je de Tab S naast een andere tablet legt, en dan nog valt het verschil goed mee. Omdat Samsung met het toestel echter zo zwaar inzet op het scherm, is het zeker het vermelden waard.

Een laatste sterk punt van het amoledscherm dat we moeten vermelden is de uitstekende kijkhoek. Geen invalshoek is te scherp, onder alle omstandigheden blijft het scherm er perfect uitzien. Zelfs in moeilijke omstandigheden kan je de tablet blijven gebruiken. De Tab S is helder genoeg om nuttig te blijven in volle zon met een zonnebril aan.

Dun

De 10,5 inch Tab S voelt over erg kwalitatief aan en ziet er uitzonderlijk afgewerkt uit. Het toestel schreeuwt high-end over de ganse lijn. De tablet weegt slechts 465 gram en is amper 6,6 mimimeter dik. Dat is niet accidenteel dunner dan de iPad, al merk je het verschil nauwelijks. De randen, vooral aan de zijkant van het scherm zijn erg dun. De achterkant van de tablet is afgewerkt in dezelfde stijl als de Galaxy S5 en biedt voldoende weerstand om niet uit je handen te schieten.

Aan de achterkant bracht Samsung twee ronde ankerpunten aan, waarmee je een speciaal voor de tablet ontwikkelde hoes kan vastklikken. Volgens Samsung zijn magnetische covers een zaak van het verleden, en biedt het kliksysteem enkel voordelen. Tijdens de preview vorige maand voelde het systeem in ieder geval degelijk en robuust aan, al leek het niet de bedoeling de cover al te vaak vast te klikken en opnieuw te verwijderen. Voor deze test had ik geen hoes ter beschikking, dus verdere commentaar over de cover moet ik verschuldigd blijven.

Specificaties

Onder het mooie scherm en het afgewerkte uiterlijk moet de Tab S niet onderdoen voor de competitie. Het kloppend hart van de tablet is een Exynos 5420 Octacore processor. Vier kernen daarvan draaien op 1,9 GHz en dienen voor het doordeweeks gebruik, vier andere kernen bezitten slechts 1,3 GHz en worden gebruikt om energie te besparen wanneer hoge prestaties niet vereist zijn. De capaciteiten van de Exynos 5 zijn bijgevolg te vergelijken met die van een klassieke quadcoreprocessor. In de versie met simkaart zit trouwens een gewone Qualcomm Snapdragon 800 quadcore-chip.

De processor wordt bijgestaan door een genereuze 3 GB aan ramgeheugen en het geheel krijgt energie van een 7900 mAh batterij. Die batterij gaat lang genoeg mee. Amoled mag dan wel een nieuwe technologie zijn, ze verbruikt niet meer batterij dan een klassiek LCD-scherm.

Op onze benchmarks scoort de Tab S erg goed. De scores zijn nagenoeg identiek aan die van de nieuwe Galaxy Tab Pro tablets. Het toestel is zonder enige twijfel erg krachtig, en zal zowat alles doen wat je er van kan verwachten. Gamen is geen probleem en ook multitasken verloopt vlot.

Camera

De hoofdcamera van de Galaxy Tab S neemt foto’s met 8 megapixels, de frontcamera telt slechts 2,1 megapixels. De hoofdcamera neemt mooie, scherpe foto’s, en is uitgerust met een HDR functie. Het resultaat daarvan is uitstekend, zelfs in uitdagende lichtomstandigheden zien de foto’s er mooi uit.

De selfiecamera heeft een zogenaamde Beauty Face modus die afbeeldingen onmiddellijk airbrusht. Het resultaat is wat mij betreft overdreven en vergelijkbaar met het dragen van een te dikke maag make-up. Wie de details op zijn of haar gezicht niet aankan, neemt misschien beter geen selfies.

Software

De tablet draait Android 4.4.2 KitKat met daarover, zoals altijd, Samsungs eigen Touchwiz-schil. Die zware schil zal ongetwijfeld fans en haters hebben. Hoewel het dezer dagen beter is dan vroeger wijkt Touchwiz vrij veel af van vanilla-Android, en dat is niet altijd nodig. Het is begrijpelijk dat Samsung z’n stempel ook softwarematig wil drukken op de tablet, maar de skin is erg zwaar en veel functies zal je niet noodzakelijk gebruiken. Zo krijg je twee homescreens gevuld met een emailprogramma, een agenda, en een persoonlijk magazine. Dat ziet er allemaal erg leuk uit, en werkt ook goed, maar de vraag is of je het wel nodig hebt. Je kan de twee schermen niet zomaar verwijderen. Het zou leuker zijn om als gebruiker de keuze te hebben.

Zoals bij de meeste Samsungtoestellen krijg je 50 GB aan dropbox cloudopslag cadeau bij de installatie van de Dropbox-app. Verder krijg je een gratis abonnement van drie maanden op Google Music All Access. Daarmee kan je drie maanden lang naar alle muziek luisteren waarvoor Google een licentie heeft, en dat is min of meer alle muziek die er is. Samsung biedt je verder één gratis film aan, in casu Gravity, een boek en enkele gratis nummers. Tot slot krijg je een week gratis toegang tot alle artikels van de New York Times. Al bij al zijn de bonussen die je bij de tablet krijgt toch ongeveer 150 euro waard, en dat is mooi meegenomen.

Besluit

De Samsung Galaxy Tab S is zonder enige twijfel een geweldige tablet. Het high end toestel ziet er goed uit, ligt aangenaam in de hand, weegt weinig en heeft een prachtig scherm. Dat mooie amoledscherm is echter niet perfect, en voor verbetering vatbaar. In bepaalde situaties heeft Samsung gelijk, en heeft de Tab S het beste tabletscherm dat momenteel op de markt is. In andere situaties, vooral bij foto’s die van zichzelf al levendige kleuren bevatten, schiet de amoledtechnologie haar doel voorbij.

De hoofdreden om deze tablet te kopen is ongetwijfeld het scherm. Er bestaan andere tablets, eveneens van Samsung (zoals de Tab Pro) met gelijkaardige specificaties die minder kosten. Of amoled iets voor jou is zal sterk afhangen van persoonlijke voorkeur. Over het algemeen zijn kleuren en beelden wel degelijk levendiger, en dat het contrast subliem is staat buiten kijf, maar dat gaat soms ten koste van een realistische weergave. Voor een kleurenpurist is dit toestel misschien niet ideaal, maar wie aast op mooi in de plaats van realistisch zal moeilijk beter vinden.