Review OnePlus X: 1+2=X

Een tijd geleden brachten we hier de review van de OnePlus Two, de zogenaamde flagshipkiller voor 2016. In zijn haast om het succes van de eerste OnePlus te evenaren, die wel degelijk een vlaggenschipdoder was, was het jonge Chinese bedrijf er echter niet in geslaagd om de enorm hoge verwachtingen helemaal in te lossen.

De OnePlus One loste zijn belofte helemaal in en bracht een toptoestel voor de (al bij al) lage prijs van 250 euro (300 indien je 64 GB intern geheugen wilde). De Two kost met 349 euro voor de 16 GB-versie met 3 GB DDR3 RAM-geheugen al wat meer en voor de versie met 64 GB en 4 GB DDR4 RAM-geheugen betaal je maar liefst 400 euro. Nog steeds betaalbare prijzen, in vergelijking met andere toptelefoons. Die gestegen prijzen zorgden er echter voor dat je prijs-kwaliteitsgevoel een serieuze knauw kreeg.

Stap terug

Met de OnePlus X neemt het jonge bedrijf een stap terug. De OnePlus Two was allesbehalve een nederlaag, maar de reacties waren toch niet onverdeeld positief. Teruggrijpen naar het grote succes lijkt dan de makkelijke weg nemen, toch bleek het een briljante ingeving.

Hoe overtuigd we van de OnePlus X ook zijn, de consument zal weten en begrijpen wat we bedoelen met ‘teruggrijpen naar het grote succes’. De X is dan ook een kleine, mooiere versie van de One, aangevuld met wat ze leerden van de Two. Terwijl we bij de tweede poging nog het gevoel hadden dat ze te veel compromissen moesten sluiten, mogen we stellen dat Carl Pei en kornuiten dit keer alles juist hebben gedaan.

Design van God

Het begint reeds bij het uit de doos halen van het toestel. Meteen waren we bij de redactie overtuigd dat het design een voltreffer is. Het wijkt sterk af van de vorige toestellen, het zou door een outsider eigenlijk onmogelijk zijn om het ding te herkennen als zijnde een OnePlus, maar dat is allesbehalve slecht. Wie niet zo thuis is in de smartphonewereld, zou denken dat je met een iSony rondloopt: het liefdeskind van een Xperia en een iPhone.

Dat komt mede door de glazen achterkant, die overigens een vettige vingermagneet is. Geen idee wat OnePlus ermee aanvangt, of wat niet, maar de X is in hetzelfde bedje ziek als de One: elke vinger die je erop zet, zal je de komende dagen nog makkelijk kunnen identificeren. Op je touch screen valt dat mee, op de achterkant doet het wel afbreuk aan de pracht van het toestel. Het is een vreemd gegeven, zeker omdat we hier bij de Two bijna geen last van hadden. Een goedkopere coating misschien?

Amoled

Het oog wil ook wel wat en dan is het jammer als je gsm volstaat met vingervegen. Maar je oog zal die vegen al gauw vergeten wanneer je het scherm ook effectief aanzet. Je wordt verblind door het prachtige Full HD Amoledscherm. Met 1920×1080 pixels op 5 inch krijgen je ogen een warm bad aan aangename kleuren en tinten. Zwart is echt zwart, waardoor de aangepaste OnePlus-achtergronden helemaal tot hun recht komen.

De OnePlus X is de mooiste van de drie, zowel qua design als qua scherm en je voelt dat het scherm een absolute verkoopstroef is. In deze prijsklasse is een Amoledscherm zeker geen uitzondering, maar het totaalplaatje maakt het toch tot een zeldzaamheid. De bijgeleverde beschermhoes is uiterst simpel, toch is het voor mij de eerste keer dat ik het niet erg vind om het design van een toestel weg te moffelen; de hoes vult het design mooi aan. Dat je het ding nog meer op een iPhone doet lijken, moet je erbij nemen.

Met zijn 5 inch en de afgelijnde metalen randen ligt het toestel ontzettend groot in de hand. Ik zeg altijd: eens je een groter scherm gewend bent, wil je niet meer kleiner gaan. Mijn periodes met de OnePlus One en de Two leken dit gevoel te bevestigen, maar de X voelde werkelijk aan als een verademing. Voor mezelf staat het vast: 5 inch is de ideale grootte.

Net lang genoeg

Het eerste, en wat ons betreft enige, slachtoffer van die verkleining is de batterij. Met 2550 mAh krijg je betrekkelijk minder dan de kloeffers van 3100 en 3300 mAh bij de broertjes. In dagelijks gebruik zal je dit echter amper voelen. Ik kwam makkelijk de ganse dag door, al was dat soms met maar 5 procent over. Voor een intensieve gebruiker is dat voldoende.

Bij de One en Two krijg je meer respijt, al zal je die beide ook elke avond willen opladen. Slechts één keer moest de batterij van de X het opgeven: toen ik vrijdag om 2u ’s nachts nog steeds onafgebroken Twitter aan het volgen was in verband met Parijs. Een slecht energiebeheer kan je de X maar heel moeilijk verwijten.

Binnenwerk

De rest van de binnenkant is evenwel 100 procent gelijk aan de One. Je krijgt een Snapdragon 801 quad-core processor die 2,3 GHz haalt en een Adreno 330 GPU. Het RAM-geheugen bevat 3 GB DDR3. In tegenstelling tot zijn broers is de X enkel beschikbaar met 16 GB. Zwaar til ik hier zeker niet aan, aangezien de X de eerste OnePlus is die je kan uitbreiden met een microSD-kaart tot 128 GB. Mijn voorkeur gaat dan eerder uit naar SD-kaartjes dan naar ingebouwd geheugen. Wie geen SD-kaartje gebruikt, heeft ruimte voor een tweede simkaart.

In de benchmarktests komt de OnePlus X noor voren als de onbetwiste keizer in de middensegmentsklasse tot 400 euro. Voor 269 euro krijg je een waar prestatiemonster. Toegegeven, de binnenkant is al een jaar oud, maar wie een betaalbaar toestel zoekt, waagt zich beter aan dit toestel dan zich op glad ijs te begeven met een Snapdragon 410/610. Elke normale gebruiker zal uit dit toestel nog zeker 2 jaar topprestaties kunnen halen. Apps en besturingssystemen worden echter steeds logger, groter en veeleisender; verwacht je na die twee jaar dus maar aan middelmatige prestaties.

Zachte waren

Het besturingssysteem is, net als bij de Two, het door OnePlus zelfontworpen Oxygen OS. Dat draait momenteel op Android 5.1.1 en het doet dat goed. Vele van de kleine probleempjes waar de Two nog steeds mee kampt, zijn bij de X in geen velden of wegen te bespeuren. Net als zijn grote broer krijgt de X bovendien regelmatige updates (reken op 1 per 1 à 2 maanden), waardoor problemen constant verholpen worden. Momenteel kampt de X nog met een probleem wanneer je gegevens probeert over te zetten van je telefoon naar je SD-kaart, maar daar wordt momenteel aan gewerkt.

Zoals we dat gewend zijn van onze Chinese vrienden is Oxygen bijna helemaal stock Android. Enkele toevoegingen zoals de ‘Shelf’ zijn leuk, maar niet meer dan dat. Voor het eerst is er ook een stukje bloatware opgedoken, al voldoet het niet helemaal aan de definitie: de app OnePlus Radio is een nuttige app die je laat luisteren naar FM radio. Wat mij betreft zeker nuttige rommel.

Camera’s

De hoofdcamera bezit 13 megapixels en krijgt een enkele LED-flash mee. De camera levert degelijke foto’s af, al mag je rekenen op kwaliteitsverlies ten opzichte van de Two. Persoonlijk vind ik ze wel al beter dan bij de One. Bij de Two moest je echter al je best doen om een onscherpe foto te maken en dat heb je bij de X al sneller. Nee, de echte troef van deze camera is zijn snelheid: nooit had ik een camera vast die sneller foto’s kan maken. Je zal nooit nog een cruciaal moment verpesten met een late reactie.

Kleuren worden steevast goed weergegeven, al heb je snel het gevoel dat je foto overbelicht is. Deels zal dat uiteraard wel aan mezelf te wijten zijn, aangezien ik het fotografisch talent heb van een peuter. De selfiecamera is er helaas slechter aan toe. Ja, je krijgt 8 megapixels, ja dat is verdorie veel. Maar geen enkele foto die ik maakte met de selfiecam kon me echt bekoren. En daar heb je nu toch geen talent voor nodig? Filmpjes maken lukt wel meer dan degelijk met 1080p@30fps en 720p@120fps.

Losse bedenkingen

Vooreerst vind ik het vooral jammer dat de hardwarematige capacitieve bedieningsknoppen niet verlicht zijn. Ze werken uitstekend, maar zijn in het donker niet altijd makkelijk op te sporen. Je kan er natuurlijk softwarematige gebruiken, maar liever heb ik de hardwarematige.

De volumeslider is één van die superhandige features die geleend zijn van het ontwerp van de Two. Ik ben geen fan van het volumemenu van Android; de slider is een godsgeschenk. Al moet je er wel aan denken die te gebruiken, wil je je collega’s niet storen met je rare Hermione Granger berichtsignaal. Oeps.

De kwaliteit van de microfoon is degelijk, al heb ik gemerkt dat je kan horen wanneer je toestel die aan- en uitschakelt. Wanneer ik met iemand bel, lijkt alles normaal wanneer ik spreek. Zwijg ik, dan lijkt de micro gedempt te worden. Voor mijn gesprekspartners klinkt het dan alsof ik er niet meer ben. Dat levert af en toe een awkward momentje op: “ben je er nog? Ja, en jij?”

Opladen doe je met een micro-USB-kabel. USB-C mag dan de nieuwe pestkop van de speelplaats zijn, nog lang niet iedereen is klaar voor de overstap. Een nieuwe standaard betekent immers nieuwe kabels. Gelukkig slikt dit toestel nog gewoon onze oude vertrouwde kabeltjes.

Conclusie

In het middensegment levert OnePlus de absolute must have voor wie veel verwacht van zijn smartphone, maar daar geen arm voor wil afstaan. Je krijgt ongezien veel lekkers voor een zacht prijsje: 3 GB RAM-geheugen, Amoledscherm, een processor die je vorig jaar enkel bij vlaggenschepen aantrof, microSD-ruimte,… Het is voor mij meer dan genoeg om deze OnePlus X uit te roepen tot het beste toestel van het moment (in deze prijsklasse).

Ik ben fan van wat voor mij de beste creatie is van Oneplus tot dusver. De prijs voor de Onyx-versie (standaard) is meer dan eerlijk. Let wel: ben je bereid om 100 euro meer te betalen voor de keramische achterkant, waar ik eerlijk gezegd geen echt verschil of voordeel in herken, dan kan je evengoed al eens een blik werpen op de Motorola Moto X Play; die kost dan evenveel en heeft een veel betere batterij. Voor de prijs van 269 euro ben je hier echter zeer goed af.

De OnePlus X is al verkrijgbaar sinds 5 november, via het ondertussen gekende systeem met uitnodigingen. Een uitnodiging is gelukkig makkelijker te verkrijgen dan bij de Two het geval was. Bovendien komen er vanaf december open verkoopmomenten. Enkel online te verkrijgen.