Review Intel Core i7-6950X Extreme Edition: Deca-dentie

Intels Core i7-6950X is de krachtigste consumentenchip die Intel ooit uitbracht, maar toch ook niet. Meer dan eender welke andere chip verdient deze decacore-krachtpatser een genuanceerde review: voor bepaalde types werklasten is er geen betere chip in de wereld, voor andere wordt de CPU voorbijgestoken door chips die 1.000 euro goedkoper zijn.

De Core i7-6950X is gebaseerd op het Broadwell-E-platform: een high-end versie van Broadwell. De chip, die mits een Bios-update in alle moederborden met de 2011-v3-socket past, volgt de acht kernen tellende Core i7-5960X van twee jaar geleden op. Met die chip trekken we in deze review de grootste vergelijking. Verder kijken we ook naar de Core i7-4790K ‘Devil’s Canyon’, een al iets oudere chip gericht op gamers. Devil’s Canyon heeft een basisklok van 4 GHz met een boost tot 4,4 GHz, en is zo uitermate geschikt om de single threaded-prestaties van Intels nieuwste Extreme in perspectief te zetten.

De tien rekenkernen van de decacore hebben een standaardkloksnelheid van 3 GHz (met een boost tot 4 GHz) en hebben een massieve 25 MB aan L3 cachegeheugen ter beschikking. Veertig PCIe-lanes moeten net als twee jaar geleden volstaan voor de echte enthousiasteling die zijn computerbak wil volproppen met zoveel mogelijk high-end grafische kaarten en NVMe-SSD’s als hij kan vinden.

De hele line-up van chips gebaseerd op het Broadwell-E-platform is overklokbaar, en krijgt de Turbo Boost 3-technologie mee. Die geeft de chip de optie om zelf zijn snelste kern te detecteren en zware singlethreads daaraan toe te schrijven.

Prestaties

De Core i7-5960X kan dankzij multithreading overweg met twintig simultane threads en is zonder meer de droom van iedereen die geregeld intens moet renderen.  Cinema 4D, de standaardtest die iedere CPU-kern maximaal belast om een beeld te renderen, geeft de chip de hoogste score die we al zagen: geen enkele andere CPU is sneller. Aida64 toont gelijkaardige resultaten. De test peilt naar prestaties op verschillende gebieden zoals encryptie en single precisin, double precision en extended precision floating point operations. Echte verrassingen zien we hier niet: nieuwer en meer kernen vertaalt zich rechtstreeks naar hogere scores.

Met Handbrake converteren we een 4K-video in mp4 naar een 1080p MKV-bestand en ook hier vernedert de Extreme-chip de concurrentie.

In het geval van Handbrake valt de vergelijking met Devil’s Canyon dan ook op. Rendering is een multicore-aangelegenheid, en toch scoort de quadcore niet zo veel slechter dan de extreme-chips. Het valt ons op dat handbrake moeite heeft met het consequent benutten van de volledige kracht van alle kernen. Dat illustreert mooi hoe hardware nooit alleen staat: zelfs de krachtigste chip ter wereld kan zijn volle potentieel niet benutten als de software daar niet om vraagt.

Ook wat gaming betreft slaat deze Extreme zijn mannetje. We kijken dan met name naar de Physics-score in 3D Mark. Rendering gebeurt met de grafische kaart, maar de berekening van de virtuele wetten van de fysica in een spel is voor rekening van de processor. 3D Mark maakt natuurlijk optimaal gebruik van de processor, wat niet bij ieder spel het geval zal zijn.

Voor de zwaardere werklasten zoals Fire Strike en Sky Diver, zien we dat Intels nieuwste monsterchip zijn voorganger aftroeft. Cloud Gate en Ice Storm zijn twee lichte testen en daarbij valt de meerwaarde van de decacore weg. Voor Cloud Gate wint de oudere chip zelfs. Bij eenvoudigere werklasten mag het duidelijk zijn dat een decacore nergens voor nodig is.

Bij optimaal gebruik van de kernen is de Core i7-6950X zoals verwacht de kampioen. De processor heeft twee rekenkernen meer dan de Core i7-5960X maar de chip presteert in specifieke situaties meer dan 30 procent beter. Dat toont aan dat de prestatiewinst van de nieuwe chip in meer zit dan de extra rekenkernen alleen. De vernieuwde 14 nanometer-architectuur heeft duidelijk ook een impact.

Geekbench bevestigt dat. Hoewel de acht rekenkernen tellende Core i7-5960X net als de Core i7-6950X een standaard-kloksnelheid van 3 GHz heeft, presteert de nieuwe processor zelfs in single threaded-werklasten beter. Iedere individuele kern is dankzij de nieuwe architectuur dus beter dan de oudere versie, tot 20 proces afgaande op de benchmarktest.

Kijken we echter naar oudere werklasten of minder geoptimaliseerde opdrachten, dan verdwijnt de voorsprong als sneeuw voor de zon. Wanneer niet alle kernen optimaal benut worden, en de snelheid van een enkele kern primeert, doet de Extreme-chip onder voor chips met hoger geklokte cores zoals onze Core i7-4790K. Hierin schuilt de dualiteit van deze Extreme-chip: professionals met efficiënte werklasten die alle kernen kunnen benutten vinden hier een ongeziene prestatieboost, maar voor alle andere gebruikers is dit niet de beste chip op de markt.

In GeekBench zien we heel concreet wat dat inhoudt: de single threaded-performance van de intussen twee jaar oude gamechip overtreft beide extremes. De nieuwste kost zo’n 1400 euro meer dan Devils Canyon, maar wordt toch overklast door de oudere cpu in single threaded workloads.

Perfect voor een niche

Wanneer je dan nog eens de prijs in rekening brengt, 1.795 dollar, dan zie je hoe deze krachtpatser enkel voor een zeer select nichepubliek geschikt is. De Extreme-chip krijgt wel enkele goedkopere varianten waaronder één octa-corechip en twee hexa-cores. Allemaal hebben ze een hogere kloksnelheid dan het vlaggenschip. Voor gamers is bijvoorbeeld de Core i7-6850K met zes kernen en een kloksnelheid van 3,6 GHz een interessantere optie. Prijs-kwaliteit vind je vooral in de goedkoopste chip: de Core i7-6800K met zes kernen aan 3,4 GHz. Die heeft ‘slechts’ 28 PCIe-lanes maar kost met 412 dollar meer dan duizend dollar minder dan de Core i7-5960X. Bovendien zal de chip dankzij de hogere kloksnelheid voor gamers betere prestaties leveren dan de duurdere variant. Voor niet-geoptimaliseerde software investeer je beter in een veel goedkopere Core i7 of zelfs Core i5 met een hoge kloksnelheid.