Review Jaybird Tarah Pro: 14 uur batterijduur in een compacte behuizing
Over het algemeen zou je mij niet kunnen omschrijven als een sportief type. Wel in de zin dat ik mij graag aan de regels houdt, maar ik ben niet enorm vaak als sporter in de buitenlucht terug te vinden. Buiten, maar dan als wandelaar, ben ik wel vaker. Tijdens mijn testen ben ik dan ook vaker aan het wandelen (of zitten) dan aan het hardlopen. Dat is overigens ook wel nodig om het geluid van de Tarah Pro’s goed te testen. Tijdens het hardlopen ben ik, persoonlijk dan, meer bezig om niet om te vallen dan daadwerkelijk naar muziek te luisteren. Ook heb ik tijdens de reviewperiode een zeer belangrijk punt aangesneden: de batterijduur. Jaybird geeft aan dat ‘de in-ear hoofdtelefoon tot maximaal 14 uur batterijduur bevat.’ Een behoorlijke claim voor zulke hoofdtelefoons, die in de meeste gevallen al moeite hebben om acht uur te behalen. Je betaalt er overigens ook wel wat voor, de adviesprijs is 159 euro.
Vederlichte in-ear hoofdtelefoons
Bij het uitpakken van in-ear hoofdtelefoons (ook wel in deze review vernoemd als ‘earbuds’) valt er altijd wel iets op. In dit geval bleek dat het gewicht van de Tarah Pro’s te zijn. Het is vreemd, want ze zijn niet eens veel lichter dan de concurrentie, met 20g vallen ze net iets onder de Bose SoundSport of de Sony SP-600N. Een directe verklaring voor dit gevoel kon ik niet vinden. Wel denk ik dat het te maken heeft met de plaatsing van het gewicht. Waar veel in-ear hoofdtelefoons namelijk de batterij (deels) in de controlemodule plaatsen, zit het bij Jaybird volledig in de earbuds verwerkt. Dat zorgt er ook voor dat je tijdens het sporten vrijwel niks merkt van de kabel die in je nek hangt. Die is immers vederlicht, maar zit door zijn opbouw uit stof nog altijd vrij stevig in elkaar. Heeft dat een effect op het draagcomfort van de earbuds? Ja, dat heeft het wel degelijk. Tijdens het dragen voelt het namelijk alsof je true-wireless earbuds in je oren hebt, terwijl het gewicht dan weer meevalt. Ook blijven de earbuds, in mijn geval, erg goed zitten. Let wel, dat is vrij persoonlijk: het kan zo zijn dat dit in jouw geval niet zo is.
Het gewicht is er, zoals aangegeven, natuurlijk met een reden: er moet een batterij zitten in de in-ear hoofdtelefoons. Over de precieze capaciteit durf ik geen uitspraken te doen, maar het lijkt er in elk geval op alsof het voldoende is. De claim die Jaybird maakt voor de batterijduur is wat mij betreft een feit. Natuurlijk is de batterijduur afhankelijk van je maximaal ingestelde volume, dus bij deze mijn testopstelling: een Huawei P30 Pro, afspelend via TuneIn met het volume op 50 procent. Daarmee kon ik een batterijduur van 14,5 uur behalen. Nog iets langer dan Jaybird zelf al noemt. Voor de nodige sportsessies moet dit dan ook voldoen. Gebruik je ze ook nog na het sporten, dan is het tenminste niet nodig om elke paar uur terug te springen naar de oplader. Over de lader gesproken, die is (helaas) van Jaybird zelf. Met een eigen microUSB of USB-C-kabel opladen zit er dan ook niet in. De oplader gebruikt een drietal pogo-pinnetjes om de Tarah Pro’s op te laden. Na iets meer dan twee uur zijn de earbuds weer volledig opgeladen, klaar om een frisse start te maken. Ook kan je na vijf minuten de earbuds weer voor twee uur gebruiken, aldus Jaybird.
Sportief en eigentijds design
Het ontwerpen van een paar in-ear hoofdtelefoons kan je aan veel bedrijven overlaten. Toch zijn er ook altijd meer dan voldoende bedrijven die het gewoon … net niet maken. Jaybird valt duidelijk in de eerste categorie: het ziet er gewoon erg strak uit. Voor het draad is er gekozen voor een mix tussen een lichte en iets donkerdere grijze stof, wat ook nog eens fijn aanvoelt. Een groot deel van de earbuds is bedekt door de plastic oorhaken, maar verder voelt het plastic erg fijn een stevig aan. Dat komt deels omdat een groot deel van het gewicht bij de oren zit: het draad is zowat gewichtsloos. Een leuke extra bij de earbuds is dat er magneten in zijn geplaatst. Daarmee kan je dus, zonder enig probleem, je earbuds even af doen. Normaliter zou ik dan het gevoel hebben dat de earbuds van je nek zullen vallen, maar daar heb ik tijdens mijn reviewperiode eigenlijk geen last meer van gehad.
Een ander voordeel van de Tarah Pro, is dat het design niet schreeuwt: ik ben een sporter. Het is juist wat genuanceerder, en dat is ook wel eens fijn om te zien. Er is wel een enkel geel accent aanwezig op mijn exemplaar, al is dat bij de eartips. Zitten ze in je oren, dan zie je het niet eens. Dan vergeet ik nog een ding: de schakelaar. Deze is erg gemakkelijk en wordt ook gebruikt om de earbuds mee op te laden (via de pogo-pinnetjes aan de achterkant). Gelukkig is de schakelaar erg dun en tevens in het grijs uitgevoerd. Er zijn drie knoppen op aanwezig: om je volume te verstellen, omhoog en omlaag. De middelste knop is multifunctioneel, dat is handig als je telefoongesprekken moet ontvangen. Ook is het de aan/uitknop van de hoofdtelefoon. Wat ik wel kan zeggen over de knoppen is dat ze vrij weinig ‘travel’ hebben, waardoor het moeilijk kan zijn om zeker te weten dat je er een hebt ingedrukt. Mogelijk ben ik daar soms ietwat onhandig mee…
Jaybird-app
Elk paar hoofdtelefoon komt tegenwoordig met een applicatie voor op de smartphone. Met de Jaybird Tarah Pro is dat niet anders. Gelukkig zit de in-ear hoofdtelefoon gekoppeld aan de ‘standaard’ Jaybird-app. Gelukkig, want het is een fijne app. Wat je voornamelijk met de app zal doen is het instellen van presets. Deze presets dienen als voorstelling van alle instellingen op je Jaybird hoofdtelefoon. Meer bass? Dan kan je daar de ‘Bring the bass’-preset voor inschakelen. Je kan ook je eigen preset maken onder het ‘Personal EQ’-tabblad. Liever geen gedoe met de presets, maar is de standaard keuze niet voldoende, dan kan je bij ‘Discover More Presets’ terecht. In de basis levert Jaybird al zeer goed geluid, maar met de presets kan je dit nog beter op je wensen afstellen.
One size fits all is, wat mij betreft, een leugen. Voor geluidskwaliteit is dat niet anders, iedereen zal immers een ander geluid appreciëren. Vandaar ook dat er zoveel in-ear hoofdtelefoons op de markt zijn. Niet iedereen vindt immers dat een hoofdtelefoon van 300 euro goed klinkt, terwijl de bewuste consument een hoofdtelefoon van 150 euro meer zou kunnen appreciëren. Bij het sporten kwam de bass-preset bij mij goed van pas, maar dat is vanwege mijn voorliefde voor bass-boosted muziek. Concluderend kan je vaststellen dat Jaybird de gevoelige snaar raakt. Tuurlijk, voor de geluidpurist is dit niet de juiste optie, maar het meer algemene publiek zal tijdens het sporten kunnen genieten van (meer dan) prima geluid uit de Tarah Pro’s.
Perfecte sportoortjes
Voorheen was de Jaybird X4 de topoptie bij Jaybird. Het bedrijf greep wederom zijn kans om harten van sporters te veroveren. Is het ze gelukt? Wat mij betreft doen ze een zeer succesvolle poging om tot de beste (draadloze) sportoortjes bekroond te worden. Qua geluidskwaliteit zal er mogelijk nog wel een betere optie verkrijgbaar zijn, maar die zal het dan weer verliezen als het gaat om de batterijduur. Er zal altijd wat aan te merken zijn. Maar met een batterijduur van 14 uur, goede geluidskwaliteit, de handige Jaybird-app en ook een prima bouwkwaliteit, valt er vrij weinig negatiefs te noemen. Als ze nu eens overstappen naar een USB-C-oplader, dan ben ik helemaal tevreden. Oh, en de case, alhoewel deze erg fijn is en stevig dichtklapt, mag wel wat groter. Het voelt net niet fijn aan om de earbuds telkens in de case weg te proppen. Je weet in elk geval waar ik de komende tijd (ook) mee rond zal lopen, rennen en op kantoor mee zal zitten. Niet elk paar earbuds verdient deze plek, maar Jaybird scoort aardig hoog.
