Duurtest Kia E-Niro: op schok met De Niro

In December 2018 lanceerde Kia officieel zijn eerste volwaardig elektrische wagen: de E-Niro. Met een range van meer dan 400 kilometer wist de Koreaanse autobouwer het publiek te verrassen. In tegenstelling tot veel andere automerken is de E-Niro voor Jan Modaal het overwegen waard. Hij combineert een sterk rijbereik met een degelijke prijs. Toen al nam de E-Niro meteen ook een speciaal plekje in de automarkt. Het was namelijk de eerste elektrische cross-over waarmee de autobouwer een populair model wist te elektrificeren.

Onder de motorkap van de E-Niro

Zoals vermeld reden wij met de More ‘Long Range’ versie die de wagen voorziet van een 150kWh batterij die je volgens WLTP-normen 455 kilometer ver moet brengen. Aan de hand van 4 rijmodi kan je zelf beslissen welke prestaties je uit de batterij wil halen. Standaard staat de E-Niro in Eco-modus. Daarnaast heb je nog Eco+, Comfort en Sport. Alle vier hebben ze hun eigenschappen die ofwel minder rijbereik hebben en meer acceleratie of omgekeerd. Wanneer we bijvoorbeeld in Sport gingen rijden, voelden we een enorm verschil. De E-Niro wordt plots en stuk vinniger en leuker om mee te rijden, en dat zonder dat we veel moesten inboeten op vlak van autonomie. Wij kiezen dus steevast voor Sport. Achterop het stuur vind je – net zoals bij de Hyundai Kona EV – ook pedals waarmee je de intensiteit van het regeneratief remmen kan instellen. Hoe hoger je deze instelling zet, hoe meer je zal afremmen op de motor (en dus batterij zal sparen) wanneer je de gaspedaal loslaat.

Uiterlijk

Qua uiterlijk is de E-Niro bijna exact hetzelfde als de Niro met een conventionele verbrandingsmotor. De E-Niro is een compacte crossover en kunnen we perfect naast de eerder geteste Hyundai Kona zetten. Zowel qua prijs als grootte en specificaties van de wagen. Vooraan heeft Kia de E-Niro een fake grille gegeven die we ook bij de Hyundai Kona zien. De wagen is een 5-deurs en heeft een kofferbak van 451 liter. Daarmee is de E-Niro toch wel een van de grotere elektrische wagens. Als je de achterste zetels omlaag klapt krijg je meteen 1.405 liter om te gebruiken. Dat is opvallend genoeg zelfs wat groter dan bij de reguliere (niet-elektrische) Kia Niro, terwijl de elektrische versie heel wat meer bagage met zich draagt in de vorm van een halve ton batterijen. Om dingen te verhuizen leent de wagen zich dus perfect. De e-Niro zou weleens de ideale elektrische familiewagen kunnen zijn (althans, tot de Volkswagen ID.3 op de markt komt).

Verder zijn er nog een paar andere subtiele wijzigingen tegenover de Kia e-Niro. Vooral de middenconsole springt in het oog. In plaats van een schakelpook vind je een ronde knop die je kan draaien richting R, N of D. Achteraan is er voor de passagiers zelfs een volwaardig stopcontact voorzien zodat je bijvoorbeeld je laptop kan laden. Van een elektrische wagen verwacht je automatisch ook futuristische elementen, maar dat was duidelijk niet de focus van KIA. Het is amper te merken dat het hier een elektrische wagen betreft, tot het moment waarop je begint met rijden. Voor de buitenwereld is er een artificieel motorgeluid voorzien (VESS), maar indien gewenst kan dit worden uitgeschakeld. Zo maak je de rijervaring stiller, maar wordt het ook gevaarlijker voor je medemens.

Comfort

De E-Niro is een comfortabele wagen, daar hebben we niet over te klagen. Met opties als zetelverwarming, zetelkoeling en stuurverwarming zijn je autoritten altijd een genot. Het interieur is modern, ruim en veelzijdig en heeft toch duidelijk die typische Aziatische stijl meegekregen. De afwerking is doorgaans prima, maar hier en daar merk je wel het gebruik van (goedkoop) plastic. Dit is bijvoorbeeld ook zo op het middelste deel van het stuur.

Het display van het infotainmentsysteem is echter heel klein en mocht gerust wat groter zijn om bij te dragen aan het ‘digitale’ imago van de wagen. De snelheid van het systeem liet ook soms wat te wensen over, maar in de praktijk zal je wellicht altijd Android Auto of Google Carplay gebruiken, dus dan heb je daar amper last van.

Verder bevat de e-Niro alle snufjes die je van een hedendaagse auto verwacht. Enkel waren we niet meteen te spreken over de kwaliteit van de achteruitrijcamera. Je kan goed genoeg zien wat er op je pad ligt, maar tegenwoordig mag de beeldkwaliteit toch wat beter.

Voor de passagiers op de achterbank is er genoeg beenruimte en hoofdruimte, maar doordat de batterij onder de vloer zit, zitten passagiers nogal hoog met hun benen. De benen van passagiers zitten dus in een hoek waardoor er geen ondersteuning is voor de onderbenen. Vooral bij langere ritten kan dit wat vervelend worden. Dit heeft nog een ander gevolg, namelijk dat je zicht via de achterruit heel erg beperkt is wanneer je (grote) mensen vervoert.

Connectiviteit

We beginnen met Kia’s DRIVE WiSE-technologieën. Daarmee verkoopt Kia al zijn veiligheidsuitrustingen, van adaptieve cruise control tot waarschuwingssignalen met automatisch remmen. Onze E-Niro had al deze snufjes aan boord: Lane Following Assist (LFA) houdt een veilige afstand met je voorligger, Forward Collision Avoidance Assist waarschuwt wanneer bijvoorbeeld plots iemand oversteekt, Smart Cruise Control zorgt voor meer efficiëntie, High Beam Assist zorgt voor beter zicht als het donker is en Intelligent Speed Limit Warning toont je de meest actuele toegestane snelheid op basis van de wegmarkering. Je ziet, de E-Niro is tot alles in staat en heeft alle toeters en bellen aan boord om je op een veilige manier van A naar B te brengen.

Toch moeten we hier enige nuance aanbrengen. Bij het gebruik van de Lane Following Assist viel het ons beide op dat de wagen constant van links naar rechts zwalpte en niet in staat was om de rechte lijnen op de snelweg te volgen. Als gevolg daarvan leek het alsof de E-Niro al wat pintjes op had en iemand anders het stuur moest overnemen. Dat brengt ons bij het feit dat al die nieuwe technologische snufjes duidelijk niet altijd op punt staan. Ze zijn er en je kan ze gebruiken, maar je moet als bestuurder nog heel goed opletten. Daarom is het bij sommige modellen toch aangeraden om gewoon zelf de controle in handen te nemen en alle snufjes opzij te laten liggen.

Qua connectiviteit doet de E-Niro het dan wel beter. Aan de hand van de gratis UVO-applicatie kan je je wagen op allerlei manieren bedienen. Van de deuren tot de A/C, het kan allemaal. Verder kan je – zoals bij veel auto’s tegenwoordig – handig gebruikmaken van Android Auto en Apple CarPlay. Tot slot kan je je smartphone ook draadloos opladen. Helaas moet je voor Android Auto of CarPlay wel nog een USB-kabel gebruiken. We hopen dat – net zoals Skoda – meer autobouwers de trend volgen en ervoor zorgen dat je deze twee fantastische systemen ook draadloos kan gebruiken. Zo komt er eindelijk een einde aan dat gesukkel met kabeltjes in je auto. Een voordeel is wel het vakje om je telefoon draadloos op te laden via Qi.

Conclusie

De Niro is geen futuristisch ogende elektrische wagen of een blik in de toekomst. Nee, de wagen doet in principe wat men van een wagen verwacht. Hij is degelijk, praktisch en kan je van A naar B brengen zonder dat je na 150 kilomter moet laden. De E-Niro is nog relatief duur maar voor wie op zoek is naar een degelijke elektrische wagen en geen last wil hebben van rijbereikangst, is dit de oplossing. In vergelijking tot veel andere elektrische modellen betaal je voor deze Kia een heel mooie prijs voor wat De Niro teruggeeft.