Review Dyson V11 Absolute Extra Pro: Lock and Load
Wat is het toonbeeld van vrijheid? Neen, geen auto. Ook geen privéjet. Een snoerloze stofzuiger, dat is pas vrijheid. Wanneer je een hoekje ziet waar stof zich vergaart, dan hoef je niet langer je zware stofzuiger te nemen en de kabel uit te rollen. Je neemt gewoon even je steelstofzuiger van het oplaadstation en gaat met een minimum aan moeite aan de slag. In tegenstelling tot bij een robotstofzuiger, heb je ook een pak meer vrijheid. Aan de hand van tal van opzetstukken kan je eenvoudig in alle gleuven en ook even het stof van je kasten halen is geen enkel probleem. Iets wat je met een robotstofzuiger liever niet probeert.
De naam van de steelstofzuiger van Dyson is een mondvol, en het apparaat heeft dan ook heel wat te bieden. De unboxing was dan ook behoorlijk overweldigend. Je vindt heel wat futuristische onderdelen in de doos, en het is even zoeken om te ontdekken hoe je alles precies in elkaar steekt. Door het futuristische uiterlijk van de onderdelen, weet je vaak ook niet meteen waar het stuk precies voor dient. Eens je de stofzuiger en het oplaadstation (je kan het ophangen aan de muur of simpelweg op de vloerstaander zetten) ineen hebt gestoken, is stofzuigen echter makkelijker dan ooit.
High-tech stofzuigen
Het is best een vreemd zicht: een stofzuiger met een kleurendisplay erop. Bovenaan de stofzuiger beschikt de Dyson over een rond kleurendisplay met één knop. Je gebruikt die knop om door de menu’s te navigeren. Door de knop kort in te duwen, ga je naar een volgende keuze, door de knop lang in te duwen selecteer je een bepaalde keuze. Het gaat dan bijvoorbeeld om de kracht die je vraagt van je stofzuiger. Tijdens mijn reguliere stofzuigsessies koos ik eigenlijk altijd voor ‘Medium’. Op die stand kan je ongeveer 35 minuten stofzuigen op een enkele lading. In ecomodus stofzuig je vlotjes meer dan een uur en in de boosterstand mag je al blij zijn met een kwartier.
Bij onze versie werden twee accu’s geleverd, dus die kan je tijdens het stofzuigen makkelijk verwisselen om dubbel zo lang te kunnen stofzuigen. Voor het oppervlakkig stofzuigen volstaat de ecostand, het is pas wanneer je stof van verder gelegen gebieden wil opzuigen dat je best een versnelling hoger kan schakelen. Op het scherm krijg je steeds te zien hoe lang je nog kan stofzuigen. De resterende batterijduur wordt dus niet uitgedrukt in een percentage (dat ook), maar vooral in een resterende tijdsduur. Handig! Verder krijg je op het apparaat ook te zien wanneer je de filters dient schoon te maken of wanneer je het apparaat niet goed in elkaar hebt gestoken. Het apparaat is dus doordrongen van de technologie.
Bij de stofzuiger krijg je enkele – even futuristisch uitziende – opzetstukken. Veelal gebruik je de vloerzuigmond met zachte rollers die de vuiligheid actief naar de zuigmond voeren. Voor tapijt gebruik je doorgaans de torque vloerzuigmond. Verder vind je nog wat andere borstels om bijvoorbeeld vuiligheid uit een kier te zuigen of om een meubel af te stoffen. Via deze borstels kan de stofzuiger ook meten of je een harde vloer probeert te stofzuigen op een tapijt, zodat het apparaat hier zijn kracht op kan aanpassen.
Na het stofzuigen, kan je het stofreservoir netjes legen door het toestel boven de vuilbak te houden en een hendel te verplaatsen. Het meeste vuil belandt zo rechtstreeks in de vuilbak, maar haartjes blijven vaak zitten. Dyson claimt dat je het afval niet hoeft aan te raken door hun handige mechanisme, maar dat is dus niet altijd het geval.
De keerzijde
Bij een steelstofzuiger zit de volledige motor en afvalbak verwerkt in het deel dat je vasthoudt. Gebruik je een traditionele stofzuiger, dan blijven alle zware onderdelen van het toestel gewoon op de grond staan, terwijl je een lichte slang gebruikt om te stofzuigen. Wanneer je de steelstofzuiger van Dyson vasthoudt, heb je dus meteen een behoorlijk gewicht vast. De V11 is krachtiger dan zijn voorganger (de V10), maar daarmee is ook het gewicht wat gestegen. Het is dan ook niet zo comfortabel om lang te gaan stofzuigen, want na een tijdje begin je het te voelen in je armen. Vaak wil je de stofzuiger met twee handen vastnemen (zoals een heggenschaar), maar daar is geen extra handvat voor voorzien.
Dat de volledige motor verwerkt zit in het stuk dat je vasthoudt, heeft nog een andere keerzijde. Alle lucht die wordt binnengezogen, moet namelijk ook ergens heen. Bij een traditionele stofzuiger wordt die lucht afgevoerd via de stofzuiger die op de grond staat, maar bij een steelstofzuiger moet al die lucht ontsnappen via het element dat je vasthoudt. De lucht blaast naar opzij zodat deze niet in je gezicht terechtkomt, maar je merkt wel dat je zo tijdens het stofzuigen stof wegblaast. Wanneer je bijvoorbeeld een tv-meubel aan het kuisen bent, dan verspreid je soms behoorlijk wat stof door de luchtverplaatsing.
Verder vond ik het ook vervelend dat je de trekker (het apparaat lijkt echt op een wapen en ik voelde me als Luigi uit Luigi’s Mansion) steeds ingedrukt moet houden om het apparaat ingeschakeld te houden. De trekker kan je dan wel overhalen met een minimum aan kracht, maar toch was het handig geweest om deze te kunnen blokkeren. Deze probleempjes doen wat teniet aan een anders enorm praktisch apparaat.
