Call of Duty: Black Ops Cold War review: een schietspektakel zoals we gewend zijn

Met een multiplayer, zombies-mode en campaign is er voorlopig genoeg content te beleven. In december wordt dit alleen maar meer, door een integratie met de battle royale Call of Duty: Warzone. De game is beschikbaar voor PS5, PS4, Xbox One, Xbox Series X/S en PC. Voor deze review is gespeeld op de PlayStation 5. De next-gen uitvoeringen maken gebruik van ray-tracing. Een mooie toevoeging is dat consoles voortaan ook kunnen genieten van het aanpassen van de field of view (fov). Black Ops Cold War ziet er grafisch weer fantastisch uit, zowel de next-gen versie als die van de vorige generatie consoles.

Multiplayer

Als je veel uren hebt doorgebracht met Call of Duty: Modern Warfare of Warzone, dan is Black Ops Cold War ontzettend wennen. Modern Warfare zag er ontzettend realistisch uit en dat is hier wel anders. Natuurlijk kun je deze games niet zomaar een-op-een met elkaar vergelijken. De Black Ops-serie en Modern Warfare-reeks verschillen normaliter van elkaar, al is het maar omdat deze door verschillende ontwikkelaars worden gemaakt. Toch is het onvermijdelijk om deze twee titels helemaal niet naast elkaar te leggen.

In vergelijking met Modern Warfare voelt Black Ops Cold War erg aan als een arcade game. De bewegingen zijn iets minder realistischer, de wapens voelen niet levensecht aan. Dat is niet slecht, alleen anders. Als je Black Ops kent, dan weet je dat dit niet verschilt met voorgaande titels uit die reeks. Het is wel de vraag hoe dit zich gaat lenen in Warzone. De battle royale-modus krijgt in december namelijk een integratie met Cold War.

Black Ops Cold War heeft zeker zijn charmes. De time-to-kill (hoe lang het duurt voor een vijand met volledige health doodgaat) is lager. Hierdoor is het iets moeilijker om cover te zoeken dan in Modern Warfare. Dat is niet erg, want bijna alle encounters vinden op relatief korte afstanden plaats. Dankzij de kortere ttk en de andere wapens, scorestreaks en field upgrades wordt er ruimte gecreëerd voor een iets andere speelstijl. Dat is misschien even wennen, maar wel verfrissend.

Zoals altijd het geval is bij de komst van een nieuwe Call of Duty zijn de speelbare maps (8 stuks) vanaf dag één karig. Natuurlijk wordt er om de zoveel tijd nieuwe content toegevoegd, wat zeker iets is om naar uit te kijken. Map voting is terug, dus je kunt nu enigszins beïnvloeden welke map de volgende wordt die je speelt. Enigszins, omdat er altijd spelers zullen zijn die massaal voor die ene map kiezen waar jij een hekel aan hebt. In dit geval gaat het om Satellite, deze map speelt zich af in de Angolese woestijn en ziet er ontzettend kaal en saai uit. De rest van de maps zijn plezierig om te spelen, maar vanwege de vele herhalingen vervelen ze net iets te snel.

Er zijn zeker nog wel wat aanpassingen vanuit de ontwikkelaars noodzakelijk. Zo is het lastig om vijanden vanaf een grote afstand te zien. De operators vermengen zich in veel gevallen met de achtergrond, waardoor je deze vaak te laat opmerkt. In combinatie met crossplay actief, merk je dat pc-gamers toch vaak in het voordeel zijn. Wanneer je een vijand wel op tijd ziet, kan deze jou toch eerder doden terwijl je toch echt dacht dat jij als eerste schoot. Daarnaast is het niet altijd mogelijk om in een lobby met vrienden te raken. Zoals bij iedere CoD is de wapenbalans niet helemaal eerlijk. De MP5 domineert nu op de meeste maps. Het is waarschijnlijk dat deze binnen de kortste tijd door Treyarch zal worden aangepakt (update 20-11-2020: de MP5 heeft inmiddels een nerf gekregen). Het is echter de vraag welk wapen dan weer te overpowered blijkt.

De Operators die je kunt kiezen, herken je als je de Campaign van Black Ops Cold War hebt gespeeld. Maar anders dan in Modern Warfare ontbreekt de noodzaak om deze te willen ontgrendelen. Ze zijn simpelweg niet bijzonder genoeg en er zijn op moment van schrijven geen interessante skins beschikbaar. Over het algemeen is de multiplayer van Black Ops Cold War erg vermakelijk. De komst van meer nieuwe maps in de toekomst kan het alleen maar beter maken. Het levelen van wapens gaat nogal traag, dat is iets waar dubbele xp in de toekomst (hopelijk) bij zou kunnen helpen.

Zombies

Een van de leukste modussen uit de Black Ops-games blijft toch altijd wel Zombies. Het verslaan van hordes zombies die elke ronde moeilijker worden om te doden is uitdagend en het behalen van bepaalde waves geeft een fantastisch gevoel van overwinning. Natuurlijk is er nog steeds het puzzel-element aanwezig: welke deuren moet ik openen om ergens terecht te komen en wat moet ik doen om dat voor elkaar te krijgen.

Voor het eerst kun je spelen met de loadouts uit multiplayer. Vanaf het eerste moment met een assault rifle of smg knallen voelt toch wel wat bevredigender dan beginnen met een simpel pistooltje. De map Die Machine ziet er goed uit, in sommige ruimtes is het erg donker, wat de sfeer alleen maar bevordert. De modus zit opnieuw vol easter eggs en vele interessante verhaalelementen. Zo kun je wisselen tussen de ‘normale wereld’ en de Dark Aether, je moet soms de stroom aanzetten, machines activeren, etc.

Als je wave 10 haalt dan kun je een Exfil-chopper aanvragen, waarmee je met je team kunt ontsnappen. Als je ervoor kiest om verder te vechten om meer beloningen te verdienen, dan kun je iedere vijf waves na de tiende wave opnieuw proberen te ontsnappen aan de zombies.

Het jammere is dat er dit keer geen lokale split-screen mogelijkheid aanwezig is in zombies. Dit zit wel in multiplayer, wat toch een beetje als een gemiste kans voelt. Vooral omdat juist de zombie-mode erg tof is om met vrienden op de bank te spelen. Het is wel prettig dat er crossprogressie is tussen multiplayer en zombies. Welke mode je ook speelt: voor je het weet behaal je een prestige.

Campaign

Het begin van het verhaal in de campaign speelt zich af in Amsterdam in de jaren ’80. Je hoort Nederlands-klinkende stemmen op de radio en mensen spreken over bitterballen. Je gaat de strijd aan tegen Russische soldaten op de daken van de Nederlandse hoofdstad. Het volgende moment vecht je in Vietnam en als je nog eens met je ogen knippert ben je weer in Berlijn of Turkije. De verhaallijn springt nogal van de hak op de tak en het is niet helemaal duidelijk waarom je op een bepaalde plek bent. De diepgang en noodzaak van het verhaal ontbreekt hierdoor, wat jammer is.

CIA-officier Russell Adler achtervolgt in dit verhaal de Sovjet-spion Perseus. Dat doet hij samen met Mason, Woods, Sims, Lazar, Park en jijzelf. Wanneer de Amerikaanse president Ronald Reagan te horen krijgt over Perseus en de dreiging die het vormt voor de Verenigde Staten zet hij een operatie op om Perseus te vinden. Een unieke toevoeging is het invullen van jouw eigen dossier, met je naam, geslacht en huidskleur. Je krijgt de vraag of je een achtergrond hebt als CIA, MI6 of EX-KGB. Je codenaam is ‘Bell’. Door verschillende persoonlijkheidstrekken te kiezen krijg je in-game perks. Dit is een goede toevoeging waarmee je wat meer uit jouw persoonlijke speelstijl kunt halen.

Voor iedere speelstijl is er in deze campaign namelijk wel wat te halen. Het is niet alleen maar knallen, er zijn genoeg stealth missies. Dit keer is het verzamelen van informatie een belangrijk onderdeel van Call of Duty’s verhaallijn. Zo kan informatie uit de ene missie van pas komen bij een van de volgende missies. Op een bewijsbord wordt de intel verzameld en kies je welke missie je wil starten. De campaign duurt slechts vijf uur, maar heeft meerdere eindes afhankelijk van de keuzes die je door het verhaal maakt. In gesprekken zijn er vaak prompts om uit te kiezen. Deze hebben invloed op het verdere verloop. Hoewel het verhaal van korte duur is, biedt dit wel de uitgelezen kans om de campaign te herspelen om de verschillende aflopen van het verhaal te ontdekken.

De Campaign is net zoals in vrijwel iedere Call of Duty een prettige toevoeging, maar niet denderend. Het is iets dat je een keertje speelt voor het idee, maar de rest van de tijd ben je vooral bezig met het levelen van wapens en het behalen van prestiges in multiplayer of het verslaan van hordes zombies in die modus. Dat is natuurlijk tot de Warzone-integratie er is.

Eindoordeel

Call of Duty: Black Ops Cold War is weer even wat anders dan het realistische Modern Warfare. Hoewel je even de tijd nodig hebt om aan de andere speelstijl en vormgeving te wennen, gaat het wederom om een goede Black Ops-game. Er is veel content om je tijd mee door te komen, maar het is bij launch nog wat karig. Met de komst van nieuwe maps, wapens en gamemodes zal dit (hopelijk) voor een groot deel worden weggetrokken. De ontwikkelaars mogen nog wat kleine verbeteringen toepassen aan de wapenbalancering en de zichtbaarheid van vijanden. Al met al is het een schietspektakel vol actie. Het is de vraag wat de Warzone-integratie te weeg zal brengen. Mogelijk wordt dat hetgeen dat deze game pas echt maakt of kraakt.