Diablo 2 Resurrected review: Modern, maar heerlijk nostalgisch

Weinig games weten twintig jaar lang een actieve player base te behouden. Om daarin te slagen moet een game namelijk echt iets unieks hebben. Voor Diablo 2: Resurrected ontwikkelaar Dustin King is dat het verslavende lootsysteem met eindeloze mogelijkheden, zoals hij in ons interview liet weten. Voor ons is de game pure nostalgie en Resurrected doet het origineel alle eer aan. 

We hadden het tijdens de technical alpha al door: Diablo 2: Resurrected blijft trouw aan het origineel, maar tegelijkertijd werden er ook subtiele verbeteringen aangebracht. Die toevoegingen waren zeker nodig, want de manier waarop we gamen en de verwachtingen die we hebben zijn geëvolueerd ten opzichte van twee decennia geleden. Gelukkig doen ze nooit afbreuk aan de speelervaring van het origineel. 

Beter, maar hetzelfde

De grootste toevoeging is ongetwijfeld de ondersteuning voor controllers, zowel op PC als (uiteraard) console. Diablo 3 is immers al lang beschikbaar op meerdere platformen en het zou jammer zijn als zo’n grote groep fans deze remaster moest missen. Het is een welkome toevoeging naar onze mening, want hoewel de klassieke muis en toetsenbord combinatie nog exact werkt zoals in het origineel, voelt het toch allemaal wat stroef aan. Met de controller verdwijnt dat gevoel meteen. Je kan je keybinds immers naar smaak instellen. Het feit dat het net wat moeilijker wordt om loot op te rapen is wat ons betreft een leuke trade-off voor een gebruiksvriendelijkere ervaring, al is het in groep wel vervelend als je als eerste bepaalde uitrusting wil oprapen. 

Andere kleine verbeteringen zien we in de vorm van een modus voor kleurenblindheid, iets dat anno 2021 standaard aanwezig is in Blizzard-games. De manier waarop je in de game geraakt is ook wat verbeterd en het is net wat makkelijker om vrienden uit te nodigen. Kleine wijzigingen die de game in zijn geheel toegankelijker maken. Iets groter is het automatisch oprapen van goud, dat D2R sneller maakt dan het origineel. Wat ons betreft opnieuw een goede wijziging, en de mogelijkheid om het uit te schakelen is er ook. De gedeelde stash is nog een goed voorbeeld. Drie tabs krijg je om items te delen tussen personages. Ongetwijfeld lang niet genoeg voor al je items, maar het spaart je heel wat tijd uit.

Modern jasje

Natuurlijk zullen vooral de nieuwe graphics opvallen (met ondersteuning tot 4K), al kan je deze ook uitzetten en zelfs snel wisselen tussen beide. Uiteraard zijn er hier effecten toegevoegd die de originele game niet had. Toch hebben de ontwikkelaars hier niet in overdreven. Je zal zo nieuwe geluidseffecten horen en meer details opmerken in de omgeving, terwijl je ondergronds hier en daar al eens een extra lichtstraal opmerkt. Het geeft de game een moderne uitstraling en het verschil zal vooral opgemerkt worden door zij die tot vandaag de originele game speelden. 

We kunnen de nieuwe graphics nog het best omschrijven als de visualisatie van hoe we in ons hoofd denken dat de originele Diablo 2 eruit zag. Het zou niet de eerste keer zijn dat we een oude game opstarten en zouden zweren dat de graphics er vroeger veel meer HD uitzagen. In dat opzicht is het zeker een compliment voor de ontwikkelaars van Diablo 2: Resurrected. 

We halen nog even de ondersteuning voor ultra-wide monitors aan. In de Alpha was een beeldverhouding van 21:9 mogelijk, wat je heel wat meer speelruimte gaf. Deze bleek echter problemen te geven met het aanvallen van monsters, waardoor in de uiteindelijke release maximaal 19:9 speelbaar is. Als iemand met een monitor van de eerste categorie is dat natuurlijk jammer en hadden we Blizzard dit nog graag zien oplossen. 

Gameplay als vanouds

Zoals het hoort bij een goede remaster, is het verhaal van het origineel ongewijzigd gebleven. De cinematics, 27 minuten in totaal, zien er wel vele malen beter uit en brengen de duistere sfeer van de game beter dan ooit over. Wat de gameplay betreft is de game nog geen haar veranderd. Dat is zeker goed, maar je zal ongetwijfeld eens zuchten wanneer je inventory voor de honderdste keer vol zit met rommel en je echt niet weet wat weggooien. Je zal ook gewoon doodgaan omdat je omringd werd door monsters in een smalle doorgang, met een aardige corpse run tot gevolg. Het hoort nu eenmaal bij de klassieke Diablo 2-ervaring en we zouden het niet anders willen. 

Eindoordeel Diablo 2: Resurrected

Blizzard heeft beslist om met deze remaster geen gekke te dingen te doen en zo trouw mogelijk te blijven aan het origineel en dat resulteert in een game die net zo aanvoelt. De wijzigingen die gemaakt zijn treffen nooit de gameplay en richten zich eerder op gebruiksgemak en het visuele plaatje. Af en toe hadden we tijdens het spelen eens last van rubber-banding, maar verder bleven we gespaard van vervelende bugs en hadden we gewoon heel veel plezier tijdens het spelen van Diablo 2: Resurrected. We kunnen de game dan ook aanraden aan oude én nieuwe fans van de franchise. Je zal je niet vervelen in Sanctuary!