Elden Ring review: van de hemel naar de hel en terug
Elden Ring PS5
Ondanks het opengetrokken concept, met een vrij te verkennen wereld zonder lineair pad, is Elden Ring op en top Dark Souls. Van zodra je voor het eerst een blik werpt op de Lands in Between, kan je een overweldigend gevoel overvallen. Gelukkig is het al snel duidelijk dat je helemaal niet aan je lot overgelaten wordt. Meer zelfs: de ervaring is eigenlijk best lineair, zeker in de eerste 10 tot 20 uur van de game.
Daarvoor zorgen de Sites of Grace, checkpoints om naar terug te keren wanneer je sterft (en sterven zal je). Ze doen ook dienst als bewegwijzering. De gloeiende deeltjes schilderen een soort pijl over het landschap, in de richting van de volgende bestemming die het verhaal doet opschieten. Die richting wordt ook nog eens duidelijk aangegeven op de wereldkaart.
Dat je ook elders de sfeer kan gaan opsnuiven, is eigenlijk puur voor wie graag zijn stoute schoenen aantrekt, in een queeste naar een waardevol wapen of een optionele boss in een sfeervolle locatie. In de beginfase van de game valt daar wel niet zo veel lol uit te halen, omdat de vijanden in die gebieden zelfs met heel veel skill (nog) niet om te leggen zijn. Maar naar het einde toe wordt je speelveld helemaal opengetrokken en kan je pas echt vol vertrouwen op verkenning.
Van de hemel naar de hel
Ben je een masochist die games doorgaans wel heel makkelijk vindt en graag zijn tanden zet in een echte uitdaging? Dan is Elden Ring helemaal jouw ding. En houd je vast: naar Soulsborne-gewoonte is het geen uitzondering om tot 50 keer toe een boss battle aan te gaan om die rakker pas bij poging 51 op de knieën te krijgen. Simpelweg levelen helpt, maar is vaak niet de sleutel tot de overwinning. Weinig titels bieden zoveel diepgang in hun combat als Elden Ring. Ongemeen harde trial & error maakt je een betere speler omdat je echt alle moves en counters uit de kast moet halen én de aanvalspatronen van de monsters moet herkennen om te zegevieren. Slaag je er uiteindelijk in om een reusachtig gedrocht te vellen, dan gaat dat gepaard met een flinke portie voldoening en een overwinningskreet, zoals je die misschien niet meer ervaren hebt sinds je kindertijd.
De keerzijde van de medaille is de frustratie die je daarvoor eerst moet uitstaan. Je wordt dus voortdurend van de hemel naar de hel geslingerd, en weer terug. De kans bestaat dat je er voor een tijdje genoeg van krijgt en de game even wil laten rusten na poging 39. Wie eerder al een Dark Souls-game speelde, weet waarover we het hebben. Het vraagt een speciale soort toewijding. Ben je dat type gamer? Dan zal je des te meer kunnen genieten van wat je avontuur als Tarnished nog meer te bieden heeft.
Meer dan uitdagend
Elden Ring gewoon als een ‘heel uitdagende game’ bestempelen, zou de titel tekortdoen. De Japanners van From Software blinken ook uit in strategische combat. En dat begint al met het kiezen van je personage en de klasse waartoe het behoort. Je kan je uiterlijk nog uitgebreid tweaken, al zit je gezicht bij de meeste klassen verstopt onder een helm of kap. Je kan kiezen uit tien erg verschillende klassen van personages en dat maakt de gameplaymogelijkheden bijzonder divers. Grofweg genomen heb je klassen die focussen op het gebruik van fysieke wapens (Vagabond, Warrior of Samurai), of magie (Astrologer, Ring Prophet en Prisoner).
Wij kozen voor de meer klassieke Souls-ervaring met de ridder-achtige Vagabond, maar een andere goede allrounder voor beginners is de Confessor-klasse, die vaardig is met wapens én magie. Hoewel de verdeling van je stats dus van je oorspronkelijke keuze afhangt, kan je je toch nog gaan toeleggen op magie, of je zuur verdiende runes spenderen aan het upgraden van je gevechtskunst met zwaarden, bijlen en speren. Kortom: de mogelijkheden zijn te divers om elke klasse uit de doeken te doen. Dat ontdek je best zelf. Je kan verder ook nog de hulp inroepen van allerlei geesten (zoals een trio wolven), of andere online-spelers, om je te assisteren wanneer het in je uppie niet wil lukken.
Lui of geniaal?
Wie niet zo bekend is met de stijl van From Software, kan de ontwikkelaar luiheid verwijten als het over het verhaal gaat. De Japanners houden vast aan hun concept van show, don’t tell. Dat wil zeggen dat het aantal cutscenes (op de begin- en eindscènes na) bijna nihil is. Wil je meer te weten komen over de wereld, dan moet je gaan snuisteren in de uitgebreide beschrijvingen van items of je oor te luister leggen bij de vele mysterieuze NPC’s die de wereld van Elden Ring bevolken.
De prachtig ontworpen omgevingen en kastelen doen ook hun deel qua storytelling. Druppelsgewijs kom je meer te weten over je lot en het is net dat mysterieuze en de schaarsheid aan informatie die je nieuwsgierigheid blijft prikkelen. We konden het zelf niet laten om tijdens ons avontuur bijkomende weetjes op te zoeken over de wereld van Elden Ring. De boeiende lore-video’s en strategische gidsen van YouTuber VaatiVidya zijn trouwens een gouden tip.
Elden Ring: het verdict
Is Elden Ring dan de perfecte actie-RPG? Bijna. De enige grote vernieuwing aan de combat is je paard Torrent, dat je niet alleen sneller overal naartoe brengt, maar ook mogelijkheden biedt tijdens duels met grotere vijanden of monsters die ook over een rijdier beschikken. Het is een welgekomen toevoeging aan de ondertussen weinig vernieuwende gameplay, want die kenden we al uit de vorige From Software-titels.
Het neemt natuurlijk niet weg dat de combat gewoon supersolide is en de uitgebreide klassen zorgen voor tonnen variatie en herspeelbaarheid. Wat nog de meeste indruk op ons maakte, zijn de prachtige locaties en hun stilzwijgende bijdrage aan een episch avontuur. Spreekt het genre je aan, dan kan enkel de hoge moeilijkheidsgraad je nog tegenhouden. “Bezint, eer ge begint.”
