Desknio Endorphin 12-Speed Flat review: heerlijk sportieve e-bike

Elektrische fietsen zijn er in vele vormen en maten, de ene al wat sportiever dan de andere. Meeste fietsen laten je heerlijk ontspannen rondtrappen, maar bieden tegelijkertijd niet de mogelijkheid om vol in de trappers te gaan. Dat is voor de Desiknio Endorphin 12-Speed Flat net wat anders.

Sport op de eerste plaats

De Desiknio Endorphin is een sportieve e-bike die zich wat moeilijk laat definiëren. Van de fiets bestaat een gravel-model dat haast identiek is aan de 12-Speed Flat. Het grootste verschil zit hem in de cockpit, waar je op het “Drop”-model een echt racestuur krijgt. Op de Flat gaat het om een mountainbikestuur met meer traditionele shifters, maar het frame is wel gelijk. Wel zitten er op het “Drop”-model andere versnellingen, remmen en banden. De Desiknio Endorphin houdt op die manier het wat eigenaardige midden tussen een gravel- en een mountainbike, en doet dat met verve.

Of je zo’n fiets in huis moet halen hangt vooral af van je verwachtingen en wat jij precies van de fiets wilt. Is het om boodschappen mee te doen? Dan heb je waarschijnlijk al wel door dat je deze fiets beter links laat liggen. Kan je wel genieten van een flinke fietsrit en beschouw je de fiets niet louter als een vervoersmiddel? Dan is de Desiknio Endorphin een steengoede optie: alles wat de fiets doet, doet die namelijk énorm goed.

Motor

Eerst en vooral is er de motor: die komt uit de kast van Mahle, die ook motors levert voor de speedpedelecs van Stromer. Toch moet je voor de Endorphin geen rijbewijs op zak hebben: de “ebikemotion X20 hubmotor” vraagt namelijk maximaal 250 W aan energie om 55 Nm aan trekkracht terug te leveren, tenzij je 25 kilometer per uur gaat. Zoals alle andere elektrische fietsen laat de Endorphin je vanaf de 25 per uur zelf al het werk doen. De fiets is dus volledig in orde met de Europese wetgeving voor e-bikes, al kan je ook veel sneller fietsen als je daarvoor de beenkracht hebt. Onze topsnelheid op vlakke stukken bedraagt 35 kilometer per uur, en bergaf durft dat al eens richting de 50 á 60 per uur te gaan. Zo sportief als deze fiets eruit ziet, zo sportief kan je er – gelukkig! – ook mee fietsen.

Die motor van Mahle zit in het achterwiel verwerkt – ook meteen de reden dat de fiets “normaal” voelt boven de 25 kilometer per uur. Op de geliefkoosde eerste ondersteuningsstand zorgt die voor een aangename ondersteuning waarmee je nooit de teugels uit handen geeft. Desiknio beschrijft het zelf als een “aangename rugwind”, en daar kunnen we ons best in vinden. Zo lang je braaf blijft trappen en de ondersteuning niet veel hoger schakelt, hoor je de motor trouwens amper. Op hogere ondersteuningsstanden hoor je die wat meer werken, maar op geen enkel moment wordt het motorgeluid zelfs maar een beetje storend. Knap werk van Mahle, dus. Ook Desiknio verrichte knap werk wat het elektrische circuit betreft. De batterij zit netjes in de onderbuis verwerkt en de bediening zit naadloos op de middenbuis. Geen enkele kabel is zichtbaar en daardoor ziet de fiets er op het eerste gezicht niet elektrisch uit – iets dat we hier absoluut wel kunnen smaken.

Frame en onderdelen

Het knappe werk van Desiknio beperkt zich echter niet tot het wegwerken van kabels, batterij en bediening. De hele fiets is een knap staaltje vakmanschap, en dat merk je meteen wanneer je hem optilt. Het frame van de fiets én de vork zijn volledig uit carbon gemaakt. Met de motor en batterij erbij geteld weegt de hele fiets zo’n 13,5 kilogram. Dat is, zeker voor een elektrische fiets, regelrecht waanzinnig: er zijn elektrische steps die het slechter doen.

Toch biedt deze ebike heel wat meer dan zo’n stepje: hydraulische remmen met een diameter van 160 mm, zadel en grips van Ergon, een Shimano XT 12-speed-derailleur met HYPERGLIDE+-technologie, een voorlicht van Supernova met een sterkte van 100 lux en Schwalbes G-One Speed-banden. Als je naar een sportieve fiets als de Endorphin kijkt, is de kans groot dat je bekend bent met die fabrikanten en hun materiaal. Is het de eerste keer dat je deze namen hoort? Dan is er één belangrijk iets dat je moet weten: dit is goed gerief.

Bediening en app

Dat alles zo netjes naar behoren werkt, zorgt ervoor dat je vol vertrouwen op de fiets kan springen en alle aandacht op de baan kan houden. Hetzelfde geldt voor de bediening. Dat is in dit geval een IWOC ONE-controller: één knopje en een streepje licht, en dat is het. De streep maakt duidelijk hoeveel batterij je nog precies over hebt. De verschillende kleuren geven weer in welke ondersteuningsmodus je precies zit: 1 (groen), 2 (oranje), 3 (paars) of helemaal zonder (wit). Wisselen tussen ondersteuningsmodi doe je door op de enige knop op de bediening te tikken. Dit heeft als nadeel dat je slechts 1 richting kan schakelen tot de cirkel weer rond is. Lichtjes vervelend als je even wat meer ondersteuning nodig hebt om een helling op te fietsen en daarna weer naar beneden wil schakelen.

Je kan de fiets ook koppelen aan de MySmartBike-app van Mahle. Die app kan je knappe inzichten geven in de statistieken van je fietsritten. Dat gaat onder andere over de route, maar ook het ondersteuningsniveau, het batterijverbuik, je snelheid, hoogteverschillen en alle andere statistieken die je in Strava kan uploaden om te vergelijken met vrienden en familie – of om je eigen gegevens bij te houden. Ook voor onderweg is de app handig: op de kaart staan alle cafés en fietsenmakers aangeduid. Alles integreert netjes met Strava en Apple Health, waar je de gezondheidsgegevens netjes kan raadplegen. De MySmartBike-app geeft iets meer informatie over de fiets zelf, maar is dringend aan een nieuw likje verf toe. We hopen wel dat Mahle de app snel dat likje verf geeft: de slimme functionaliteiten zijn hier namelijk geen extra, maar maken een belangrijk onderdeel uit van de hele ervaring.

Opofferingen

Die ervaring is hier eerst en vooral sportief. Dat valt ook te merken aan wat de fiets allemaal niet heeft. Een standaard is niet aanwezig, net als reflectors voor de wielen of een fietsbel. Dat van die standaard kunnen we nog snappen, maar reflectors zouden voor de Belgische markt wel gewoon geïnstalleerd mogen zijn. Er zou tenminste een reflecterende streep in de banden mogen zitten. Dat een fietsbel niet aerodynamisch is of sexy oogt, snappen we best. Hetzelfde geldt echter voor “pardon” roepen als je achter ouders en hun kind hangt: ook dat is niet bepaald aerodynamisch of sexy. Een fietsbel – altijd verplicht! – en enige reflectie – verplicht in het donker! – zouden dus mooie toevoegingen zijn, want nu moet je dat zelf nog in huis halen.

Conclusie

Wellicht zoek je nog steeds naar informatie over de actieradius van deze fiets. Deze houden we bewust achter. De batterij in deze fiets is met 250 Wh relatief klein, maar biedt toch een actieradius van 50 tot 100 kilometer. Dat is uit te breiden met een optionele extender, of met extra beenkracht. Je hoeft de motor namelijk niet altijd te gebruiken. Sterker nog: als je goed kan trappen, doet de motor eigenlijk enkel iets als je bergop of tegen de wind fietst en je zelf niet voldoende levert om daar tegenop te boksen. In winderig weer is 50 kilometer meer dan haalbaar. En als alles goed gaat kan je daar, na een maand met deze fiets, misschien wel 60 of 70 kilometer van maken. Dat is althans waar wij op doelen, en waar deze fiets zeker toe uitnodigt.

Is dit je eerste sportieve fiets en heb je schrik dat het wat oncomfortabel is? Als alles goed is afgesteld, heb je daar geen last van. De eerste weken moet je wat wennen aan de zithouding en misschien wat spieren in je onderarmen kweken, maar nadien voelt zo’n fiets met hoog zadel en laag stuur gewoon comfortabel.