Gazelle Cayo C310 review: geeft VanMoof het nakijken!
Urban e-bikes lijken wel het e-bikecodewoord voor de tweede jaarhelft van 2025 te zijn geworden. Het Duitse Canyon, bekend van zijn vaak sportievere fietsen, kwam in de zomer van 2025 al met de Canyon Citylite:ON. Maar ook Gazelle gaat met dat urbanconcept aan de haal, in de vorm van de Gazelle Cayo, die verkrijgbaar is in twee modellen: de C1 en de C310. De vormgeving is alvast heel wat anders dan we gewend zijn van andere e-bikes van Gazelle, zoals de Ultimate C380 of de uiterst comfortabele Grenoble C5.
De Gazelle Cayo richt zich dan ook op een andere doelgroep: een die niet per se denkt aan recreatieve of langere ritten, maar vooral de stad doorkruist en daar een lichtgewicht e-bike voor zoekt. Die had je natuurlijk al van merken zoals VanMoof, Cowboy en Tenways, maar Gazelle pakt het net anders aan. En wat ons betreft vooral op een degelijkere manier.
Frame en afwerking
In de basis is het verschil met de e-modellen van VanMoof en Cowboy overigens niet zo groot. De Cayo is een scherp gelijnde fiets met de kenmerkende minimalistische uitstraling van een urban e-bike. De accu is nauwelijks zichtbaar, tenzij je er echt op let, en een schermpje vind je niet op de Gazelle Cayo. Dan de motor, die bij elektrische fietsen vaak net iets te opzichtelijk is: ook die valt bijna volledig weg in het design. Voor wie niet beter weet, kan dit dus net zo goed doorgaan voor een reguliere stadsfiets. Helaas wel zonder geveerde voorvork, want ook daar zet Gazelle zich tussen de gevestigde orde: dat je pijn moet lijden aan je polsen hoort bij het concept.
Stevig gebouwd
Maar goed, dat is niet anders bij heel wat andere stadsfietsen. Het ontwerp ziet er wat ons betreft in elk geval geslaagd uit, mede dankzij de unieke spatbordophanging achter en de vrij forse framebuizen. Over de bouwkwaliteit hebben we weinig te klagen*: we hebben geen rammeltjes gehoord in de testperiode en de rem- en elektrakabels bij het stuur lopen gelukkig meteen het frame in, waardoor ze in fietsenstallingen niet achter andere fietsen blijven haken. Minder was wel de lak die Gazelle gebruikt. Na de eerste dag in onze gemeenschappelijke stalling doken al de eerste krassen op. Vanwege de matte afwerking lijken die er ook niet meer uit te komen, wat de vraag doet rijzen hoe de lak er na een halfjaar in de stalling uitziet. Hoe voorzichtig je er ook mee omgaat, het blijft een e-bike die je waarschijnlijk ook in de stad parkeert, waar niet iedereen er even voorzichtig mee omspringt.
Fijn is dan wel dat het achterlicht hufterproof is en in het achterspatbord verwerkt zit. Het liefst hadden we dit ook zo gezien voor het voorlicht, dat er nu los op gemonteerd zit. Canyon heeft dat bijvoorbeeld wel op de Citylite:ON, wat de e-bike net iets geschikter maakt voor misbruik in de stad. Dat een fietslicht kapotgaat op een fiets van 800 euro is niet zo erg, maar bij een e-bike waar je op een haar na 4.000 euro voor betaalt, ligt dat gevoeliger. En dan mogelijk het meest bijzondere aan de Cayo: het gebrek aan een ringslot. Dat kan je er zelf op monteren of er door de fietsenmaker op laten zetten, maar dat er geen opzit bij een elektrische stadsfiets is wel opmerkelijk.
Fazua-middenmotor
Waar de Gazelle Cayo zijn concurrentie moeiteloos mee verslaat, is toch wel de gekozen aandrijflijn. Die bestaat uit de Fazua Ride 60, een middenmotor met een koppel van 60 Nm, en in het geval van de Cayo C310 een Enviolo Trekking-versnellingsnaaf. Ter vergelijking: veel andere urban e-bikes komen met een achterwielmotor of bieden geen versnellingen. De Canyon is daarop een uitzondering, maar die wordt geleverd met minder luxe Nexus 5-versnellingen, terwijl de Enviolo-naaf volledig traploos verstelbaar is. Samen met de Fazua-motor zorgt dat voor een heel natuurlijke, sportieve rijbeleving als je dat wenst, maar de motor helpt je ook moeiteloos op gang wanneer dat nodig is. Niet zo gek: de Fazua-middenmotor is een populair model in het eMTB-segment, waar je heuvelop wel wat steun in de rug kunt gebruiken. Op een stadsfiets als de Cayo C310 komt de motor dan ook prima uit de verf en hadden we nooit last van een gebrek of overmaat aan ondersteuning. Bovendien is de motor heel stil, zeker in vergelijking met de gemiddelde en gelijkaardige Bosch Performance-middenmotoren.
De Enviolo-naaf is een bekende en vooral handig omdat je de ondersteuning altijd kan aanpassen, ook als je trapt. En, ook niet onbelangrijk: precies naar de stand die bij je past door aan de traploze hendel te draaien. Met andere woorden: je zit niet vast aan vier of vijf versnellingen van andere versnellingsnaven. De combinatie van Fazua-middenmotor, Enviolo-naaf en het relatief lage gewicht van de Cayo (26,5 kg) zorgde er in elk geval voor dat we steeds snel weg waren bij het stoplicht en ook razendsnel rond de 30 km/u uitkwamen. Goed om te weten: de fiets ondersteunt tot 25 km/u, maar de Fazua-middenmotor koppelt zich dan los van de trapas om zo min mogelijk weerstand te bieden. Je kan dus naar hartenlust doortrappen.
Schermpje had gemogen
Onze testritten hebben we nagenoeg allemaal in de laagste ondersteuningsstand (Breeze) gereden, maar als het wat meer mag zijn, biedt het Fazua-systeem de River- en Rocket-modi. In welke stand je precies zit, zie je op het display. Dat bestaat uit vijf gekleurde ledjes en is, wat ons betreft, het grootste nadeel van de Cayo. Je moet namelijk een telefoon op het stuur monteren om te zien hoe hard je rijdt of hoe vol de batterij echt is. Dat kan je wel aflezen met de ledjes, maar die gaan per 20 procent en zijn dus niet bijster nauwkeurig. Een schermpje biedt Fazua echter niet, zoals TQ dat bijvoorbeeld heeft voor de HPR50; een vergelijkbare middenmotor, zij het nog meer gericht op e-bikes met een sportief tintje. Wel handig is dat je je smartphone kan opladen terwijl hij op het stuur gemonteerd zit: het display is uitgerust met een usb-c-aansluiting.
Rijbeleving
De lichtste fiets ter wereld is de Cayo zeker niet, maar dat merk je eigenlijk niet als je erop rijdt. Zoals bij menig urban e-bike is de rijbeleving duidelijk meer toegespitst op fietsers die graag iets sportiever op stap gaan. De fiets is ontzettend wendbaar en laat zich daardoor bijvoorbeeld ook gemakkelijk met één hand besturen. Bochtje om met hogere snelheid? Ook daarvoor leent de e-bike zich moeiteloos, tenzij er wat meer nattigheid en bladeren op het wegdek liggen, merkten we al vrij snel tijdens de testperiode. De gemonteerde Continental ContactSpeed-banden bieden namelijk een vrij glad oppervlak, zonder echt profiel. Ligt er meer water op het wegdek, dan merk je simpelweg dat de band dit niet kwijt kan en begin je in bochten letterlijk te glijden. Bij droog wegdek zijn het dan weer ideale banden: ze bieden weinig rolweerstand en passen dus zeker bij het sportieve karakter.
Toch vinden we deze combinatie niet helemaal passend. De banden zijn eigenlijk iets te glad en de bescherming tegen platrijden is beperkt (niveau 4 op 7 bij Continental). Eigenlijk kleine puntjes op een verder heel goede e-bike, maar het blijft een gemiste kans. Dan de remmen: dat zijn exemplaren van Tektro die meer dan prima hun werk doen. Ze piepten licht de eerste dagen, maar na een gebruikelijke inremprocedure is dat geluid intussen verdwenen. Je komt er hoe dan ook snel mee tot stilstand en daar gaat het om.
Sportieve zit
Sportief betekent bij e-bikes vaak dat je wat meer voorovergebogen zit en dat is bij de Cayo niet anders. Een verstelbaar stuur heb je ook niet: je kan het zadel wel in hoogte verstellen om je zitbeleving te verbeteren, maar comfortabel is niet meteen het eerste woord waarmee we dit type stadsfiets zouden omschrijven. Al is het maar omdat er geen vering in het frame zit en je dus nagenoeg alle klappen van het wegdek meekrijgt als je ermee rondrijdt.
Over het geheel genomen biedt de Cayo een zeer solide rijbeleving, met vooral punten voor het fijne, sportieve karakter en de wendbaarheid van de e-bike.
App van Gazelle
Natuurlijk is de Cayo, als slimme stadsfiets, ook te verbinden met een app, en wel die van Gazelle zelf. In die app kan je statistieken van de fiets, zoals je ritten en de batterijstatus, aflezen en de beveiliging in- en uitschakelen, al moet je voor dat laatste wel een los abonnement nemen. Gazelle biedt namelijk GPS-tracking aan voor de Cayo-modellen, maar levert geen data-abonnement mee. Dat abonnement is ook een vereiste om via Gazelle, dat samenwerkt met Laka, een diefstalverzekering af te sluiten. Wordt je Cayo gestolen, dan kan je dat met die verzekering via de Gazelle-app melden en gaat de verzekeraar via de GPS op zoek naar je fiets.
Klinkt aantrekkelijk, maar wat dat betreft is het opnieuw vreemd dat er standaard geen slot op de Gazelle Cayo zit, al kan je dat er, zoals eerder aangegeven, wel makkelijk op monteren. We merken verder op dat gebruikers zonder zo’n abonnement eigenlijk maar weinig in de app te zoeken hebben. In dat opzicht zijn de apps van bijvoorbeeld Bosch een stuk uitgebreider.
Wel jammer, aangezien zo’n e-bike voor in de stad juist daar de voorsprong kan pakken. Wel handig is dat de app, vanwege het ontbreken van een display op de Cayo, dient als snelheidsmeter. Maar we zouden Gazelle aanraden om de volgende keer gewoon een display toe te voegen met duidelijke informatie over je snelheid en het batterijpercentage. Tuurlijk hoeft dat geen groot scherm te zijn als een Kiox 300, maar een schermpje vergelijkbaar met dat van het Duitse TQ zou al ideaal zijn. Dat zou, net als op de Cayo, op de bovenbuis gemonteerd kunnen worden.
Rijbereik
Waar je bij sommige urban e-bikes ook op inlevert is de batterijcapaciteit. In een dun frame is nu eenmaal minder ruimte voor een grote batterij. Die gedachte hadden we ook toen we de batterij van de Gazelle Cayo C310 voor het eerst zagen: die is zo klein dat je denkt dat de capaciteit 200 tot maximaal 300 Wh bedraagt. Niets is echter minder waar, want de Cayo heeft een 430Wh-accu. Volgens de specificatielijst levert dat een bereik op van maximaal 80 kilometer in Breeze, 60 kilometer in River en in de hoogste stand (Rocket) zakt dit naar 45 kilometer. Voor een urban e-bike zijn dat nette getallen, al bleek de genoemde 80 kilometer in Breeze voor ons vaak niet haalbaar. Na zo’n 60 tot 70 kilometer was de accu doorgaans al leeg. Geen schande, maar wel goed om in je achterhoofd te houden.
Let er bovendien op dat dit erg afhankelijk is van hoe je de e-bike gebruikt. Bij langere ritten op hogere snelheden haal je er meer actieradius uit dan bij start-stopverkeer in de stad, zoals bij ons vaak het geval was.
Eindoordeel
Als er één fabrikant was van wie we niet meteen een urban e-bike zouden verwachten, dan was het wel Gazelle. De Cayo, in ons geval de C310, heeft ons echter positief verrast. De e-bike rijdt heerlijk dankzij de Fazua-middenmotor en Enviolo-versnellingen, de accu gaat voor een stadsfiets lang genoeg mee en de Gazelle Cayo is ook nog eens zeer solide gebouwd*. Kritiekpunten zijn er ook, zoals het gebrek aan een scherm of ringslot en de keuze voor gladde banden voor een stadsfiets. En je levert, vanwege het gebrek aan een geveerde voorvork, ook wel wat in op comfort. Maar als je dat compromis wil sluiten, is het een uitermate stevig pakket. Wel een met een dito prijskaartje van 3.999 euro.
De versie zonder versnellingen is een stuk goedkoper, maar hebben we niet getest. We kunnen die dan ook niet zonder meer aanraden.
- *Reviewers note: ons eerste testexemplaar van de Cayo C310 is kort na levering stukgegaan. Na analyse bleek dit te liggen aan de Fazua-batterij. Ons tweede testexemplaar functioneerde, na enkele korte opstartproblemen, probleemloos en bleef dit doen gedurende enkele weken.
