Yandex getest: ‘s werelds mooiste browser

Yandex opent webpagina’s, en trekt zich dan tactisch terug. Wie dacht dat Chrome of Firefox uitpakten met een minimalistische interface zal bij dit stukje Russische software een traan laten van ontroering. De browser is bijna onzichtbaar, op enkele subtiel aanwezige essentiële functies na.

Het venster waarin Yandex draait is de naam nauwelijks waardig: een erg dunne balk bovenaan huisvest de naam van de webpagina die je bezoekt, enkele mini-icoontjes om naar de menu’s te gaan en de terug-knop. De semitransparante balk neemt automatisch de kleur aan van het deel van de webpagina dat je op een gegeven moment bekijkt. Zie het als een soort ambilight-functie. De verbeteringen missen hun effect niet: dankzij Yandex lijkt het echt alsof je een webpagina hebt openstaan, in contrast met een browservenster waardoor je de webpagina in kwestie bekijkt.

Verschillende webpagina’s openen uiteraard in verschillende tabs, maar die staan onderaan. Daar zijn ze exact even snel toegankelijk, maar leiden ze je aandacht niet af. De juiste tab kiezen gaat extra snel dankzij de kleurtjes die de browser ze toewijst, een functie die we kennen van Chrome.

Om een nieuwe wegpagina te openen klik je op een nieuwe tab, waarna er enkele tegels met meest bezochte websites verschijnen met daarboven een universele zoekbalk. Die gedraagt zich als de klassieke Chrome-balk. Wanneer je typt toont Yandex meteen een lijst met suggesties. Typ je geen url, dan wordt je query vertaald in een zoekopdracht. Op de achtergrond verschijnt een berglandschap met bewegende wolken. Nuttig? Nee, maar wel mooi.

Voor een klassieke url-balk bovenaan het venster is er geen ruimte, maar dat blijkt helemaal niet erg te zijn. Klik je bovenaan op de titel van je huidige webpagina, dan verschijnt er een nieuwe laag bovenop de pagina waar je onmiddellijk een nieuwe url kan ingeven. Ook de tegels die je herkent van bij het openen van een nieuwe tab maken opnieuw hun intrede. Wil je terug naar de webpagina, dan klik je op een lege locatie eender waar in het venster. Deze manier van werken verdient alleen maar lof: een nieuwe url typen vereist exact even veel werk als met het klassieke systeem (één keer bovenaan klikken), maar de url zelf neemt geen plaats in wanneer dat niet nodig is.

Yandex is momenteel beschikbaar in bèta voor Windows en OS X. Wij werkten al even met de bètaversie en ontdekten vooralsnog geen problemen, op de heel occasionele hapering na. Je downloadt de browser onderaan (Windows) of via de webpagina. Na de installatiewizard, die er op zichzelf al mooi uitziet, krijg je keuze uit drie zoekmachines. Eén is Russich, één is Bing, dus we vermoeden dat je net als ons Google selecteert.

Vervolgens moet je even wachten. In ons geval werken we met Chrome als standaardbrowser. Yandex, dat zelf gebouwd is op de Chromium-engine van Google, importeert alle instellingen uit die browser. Niet alleen favorieten maar ook veel bezochte websites en wachtwoorden worden binnengehaald. Sterker nog: je blijft automatisch aangemeld op alle websites waarbij dat in Chrome ook het geval was. In een mum van tijd werk je verder op Yandex, zonder dat je ook maar iets verloren hebt bij de overstap. Handig, maar het laat ons met een ietwat wrang gevoel achter: Yandex heeft ons immers niet gevraagd of we die import wel wilden.

Privacy

Yandex probeert nochtans een erg privacy-vriendelijke browser te maken. Zo stuurt de software (in onze contreien) niet automatisch gebruiksinfo naar huis. Yandex vraagt er zelfs niet naar. De ingebouwde Stealth Mode van AdGuard maakt het dan weer mogelijk om bliksemsnel anoniem te surfen. Yandex is compatibel met alle plug-ins die ook werken op Chrome. Je extensies worden zelfs automatisch geïnstalleerd bij de overstap naar de browser. De internetbrowser doet er echt alles aan om je gebruikservaring zo vlot mogelijk te maken, en dat lukt met glans. Wij laten Yandex alvast nog even als standaardbrowser staan.

Yandex wordt ontwikkeld door het gelijknamige Russische bedrijf dat in eerste instantie een eigen zoekmachine aanbiedt. 60 procent van de onderdanen van Poetin maakt van dat Google-alternatief gebruik. Hoewel we de Russen niet meteen associëren met goede internationale software of technologie (op enkele belangrijke uitzonderingen na) lijken ze hier toch recht in de roos te schieten. Zo is het niet altijd met software uit minder open regimes.