O2Feel Vern review: nieuwkomer slaat de bal mis

Ruimte zat op de e-bike markt. Gevestigde merken als Gazelle beginnen pas net op stoom te komen terwijl concurrenten langzaamaan marktaandeel opslokken. Met name merken als Cowboy en VanMoof zijn erg populair, evenals de fietsen van speedpedelec-merk Stromer. Nieuwkomers weten echter ook flinke successen te boeken op de Europese markt. Zo verraste Tenways onze redactie met de krachtige CGO600 e-bike. Ditmaal is het aan O2Feel om het stokje van het Chinese merk over te nemen.

In tegenstelling tot Tenways is O2Feel echter geen Chinees maar een Frans merk. Ook zetten de Fransen in op een geheel ander doelpubliek. Waar Tenways’ e-bikes relatief scherp geprijsd zijn, zien we bij O2Feel met name e-bikes die een gat in je begroting opleveren. Het geteste exemplaar voor de review, de O2Feel Vern Urban Power, heeft een prijskaartje van 4.499 euro. Met die prijs zitten ze gevaarlijk dicht in de buurt van een speedpedelec van Stromer of een luxe e-bike van gevestigde merken als Gazelle (of bijna twee VanMoofs of Cowboys).

Of je zoveel geld over moet hebben voor een reguliere e-bike? Ik reed 230 kilometer op de fiets om die vraag te beantwoorden.

Geraffineerd ontwerp

Geef mij maar altijd zo’n frame als de O2Feel Vern Urban Power. De e-bike heeft een zeer neutraal, zakelijk en toch – ja die combinatie kan best – stilistisch uiterlijk. De knik in de bovenbuis geeft een ‘sportief’ gevoel ondanks dat de fiets behoorlijk breed is en laat je bovenal makkelijker op- en afstappen. Bij het afstappen bespaart deze constructie mannen ook nog eens een knellend gevoel. Verder valt op dat het achterlicht netjes verwerkt zit in de bagagehouder achterop, wat bijdraagt bij het algehele gevoel van luxe op de fiets.

Dat gevoel wordt nog versterkt door de algehele afwerking – die kan ik enkel maar als top beschrijven. De lak op de fiets is zeer degelijk en bleef tijdens mijn testen onbeschadigd. Kabels die aanwezig zijn voor de remmen en lampen worden vrijwel direct het frame in geleid waardoor ze niet achter andere fietssturen (of andere items) blijven hangen. Noemenswaardig is ook de bescherming voor de batterij. Toen ik recent de Cortina E-Silento Pro mocht testen, bleef ik achter met een naar gevoel van het plastic beschermingsplaatje.

Op de O2Feel Vern vind je gelukkig een metalen plaat die je vastklikt en vastschroeft. Dit voelt niet alleen veel steviger aan, maar biedt in mijn optiek ook veel meer bescherming voor de accu. Het zijn kleine details, maar niet onbelangrijk op een fiets die 4.500 euro mag kosten. Als ik ergens kritisch op zou moeten zijn, is het de voorlamp die aanwezig is. Hij geeft weliswaar veel licht af, maar geef mij maar verlichting geïntegreerd in het frame. Dat is altijd minder vatbaar voor schade en past ook meer bij het luxueze prijskaartje van de Vern.

Fietsritten op wolken

Stap je voor het eerst op de Vern van O2Feel, dan merk je wat de e-bike werkelijk in zijn mars heeft. In tegenstelling tot de E-Silento Pro van Cortina is de vering van de O2Feel ontzettend comfortabel afgesteld. Bovendien zijn de banden, afkomstig uit de Moto-reeks van Schwalbe, nog een pak dikker dan de Big Balloon-exemplaren op de Cortina. Dit zorgt voor een rijervaring die ik gerust kan beschrijven als fietsritten op wolken. Schokken worden vanuit de voorvork subliem weggewerkt en het zadel op de Vern – een Selle Marwi Verese – is door zijn dikke padding eveneens zeer geschikt om schokken op te vangen. Bij mijn langste rit van ongeveer 70 kilometer had ik tijdens of na de rit ook geen bilpijn. Ik heb over het rijcomfort van de fiets alvast niet te klagen.

Dat zie ik ook terug in de rijkwaliteit. Het uiterst zware en stijve frame en de brede Moto-banden zorgen ervoor dat de fiets als een blok beton op de weg ligt. Ik kan mij niet herinneren dat ik op een fiets ooit met zoveel vertrouwen 30+ kilometer per uur bochten in ging zonder te remmen. Ook als je gewoon vooruit rijdt merk je dat het frame ontzettend stijf is. Bijsturen om een rechte lijn te volgen is zelfs op hoge snelheden vrijwel niet nodig. Je merkt simpelweg dat de fiets gemaakt is om op hoge snelheden bereden te worden en dat draagt in mijn optiek bij aan het plezier dat je met de O2Feel Vern kan beleven. Het is zeker niet alleen een e-bike om mee te forenzen: ga ermee op stap in de natuur, dat is waar hij echt tot leven komt.

Ga met de Vern op stap in de natuur, dat is waar hij echt tot leven komt.

Shimano-motorchaos

In een eerdere review op TechPulse nam ik zoals eerder aangegeven de Cortina E-Silento Pro onder de loep. Toen merkte ik al op dat de Shimano-motor er een handje van heeft om zeer onrustig te functioneren tussen 25 en 27 kilometer per uur. Gezien de Vern een andere motor gebruikt – Shimano’s EP8 versus de E6100 op de Cortina – had ik de hoop dat dit euvel gelinkt was aan de E6100. In de praktijk blijkt het effect echter vele malen sterker op de EP8. Telkens als het motorblok de trapondersteuning uitschakelt bij de grens van 25 kilometer per uur, voel je een klap in de aandrijflijn.

Steeds als ik dat voel dacht ik: dit kan nooit goed zijn voor de onderdelen in de aandrijflijn. Bovenal is de fietservaring op de Vern er behoorlijk door om zeep geholpen; ik fiets namelijk regelmatig vlak boven de 25 km/u en dan voel je dus telkens die overschakeling. Nu hoor ik je wellicht denken: dan trap je toch door tot boven de 25 km/u? Dat zou inderdaad een oplossing zijn om voor eens en altijd af te rekenen met de schok. Het was ook precies wat op de E-Silento mijn remedie was.

Stappen in versnellingen

Ik wens je echter veel succes om die snelheid op de Vern aan te houden. O2Feel koos op de Vern voor een versnellingssysteem van Shimano met 5 versnellingen. De vierde versnelling is in mijn optiek veel te licht, waardoor je in het oneindige trapt om bij 26 km/u te komen, terwijl de vijfde versnelling veel te zwaar is. Na enkele minuten in die versnelling hadden mijn benen het wel gehad met het proberen boven de e-bike-muur uit te komen. Op de E-Silento Pro heb je zeven versnellingen, waardoor je veel geleidelijker naar het maximale verzet overstapt. De review is nog niet afgerond, maar voor mij was dit wel een flinke dealbreaker én een reden om de fiets niet te willen kopen.

Slechtste versnellingen ooit?

Dat de verzetten niet evenredig zijn opgebouwd, is tot daaraan toe. Dat pakt voor iedereen, afhankelijk van de conditie van je kuitspieren en je algehele (sport)conditie, toch anders uit. Bovendien is het de vraag of jij ook graag boven de 25 km/u fietst, of dat de bovengrens van de ondersteuning eigenlijk wel prima is. Wat ik mij minder goed kan inbeelden, is hoe je een versnellingsapparaat op een e-bike plaatst dat niet kan omgaan met het motorvermogen van de fiets.

Het kwam bij elke rit met de Vern namelijk meermaals voor dat de trappers bij het optrekken vanaf stilstand doorschoten; alsof je een fiets hebt met een losse of strakke ketting die over de tandwielen heen slipt, maar dan in de versnellingsbak zelf. Telkens als het probleem zich voordoet hoor je een flinke klap, een klap die zelfs omstanders laat schrikken. Wat er exact speelt met de versnellingen op de Vern, is niet bekend. Volgens een woordvoerder van O2Feel werd de e-bike die ik mocht testen vlak voor uitlevering nog onderhouden. Ook liet het bedrijf niet weten bekend te zijn met problemen met de versnellingen op de Vern.

Wellicht heb ik simpelweg een maandagochtend-exemplaar getest of ligt het aan het maximale koppel van de Vern (85nm) in combinatie met hoge versnellingen, en levert dit meer kracht op dan de ketting of versnellingsbak kan verwerken. Gezien dit de specificatie is waarmee hij werd afgeleverd, zou ik echter verwachten dat de volledige aandrijflijn erop is afgestemd. Zeker voor de prijsklasse van de Vern is dit onacceptabel.

Algehele rij-ervaring Vern

Dat was een flinke bak aan informatie. En ook een flinke lijst met verbeterpunten die O2Feel en engineers bij Shimano nog moeten beetpakken. Dan nog de vraag: hoe zal ik de rij-ervaring op de Vern als geheel omschrijven? Eén ding is zeker: hij trekt je vlot van je plaats en als je geen last hebt van de e-bike-muur weet de EP8-motor ontzettend veel ondersteuning te leveren op momenten dat je dat nodig hebt. De O2Feel Vern is gelukkig voorzien van zowel rotatie- als krachtsensoren om de mate van ondersteuning te bepalen.

Die combinatie zorgt ervoor dat je nooit als een oncontroleerbare raket wegschiet, maar wel de ondersteuning krijgt die je nodig hebt. Optrekken gaat vlotjes en vaak ook moeiteloos, even de heuvel opfietsen kan voortaan ook zonder dat het zweet van je afdruipt en over het geheel wist de O2Feel mij wel te overtuigen met de moeiteloze werking van de motor. De punten die eerder aan bod kwamen, verpesten die moeiteloze werking echter flink. Ik hoop altijd dat e-bikes bij mij passen, in plaats van dat ik mij erop moet aanpassen. Bij de Vern was dat laatste aan de orde.

Prima. Althans, nee: niet op dit prijspunt. Bij een fiets van 1.000 tot 2.000 euro kan ik er nog in meegaan dat je je moet aanpassen en dat niet alles soepel werkt. Eenmaal als er over die drempel wordt gestapt heb ik hogere verwachtingen. Verwachtingen die niet zijn waargemaakt. En dat zijn zeker ook verwachtingen die jij, als potentiële koper, mag hebben bij een e-bike van 4.500 euro.

Vergeet ‘range-anxiety’

O2Feel zegt dat de Vern Urban Power 9.1 met de iPowerPackAdvanced 720-batterij een maximaal bereik van 240 km moet bewerkstelligen. Met mijn gewicht van 80 kilo duikt dit volgens hun online rekentool omlaag naar 218 kilometer – die afstand houd ik dan ook aan om mijn resultaten te duiden. Voordat ik mijn resultaten meegeef is het allereerst wel belangrijk om mee te wegen dat mijn testen in de winter plaatsvonden bij temperaturen rond de 0-10 graden, waardoor het maximaal te behalen bereik lager zal liggen dan bij vergelijkbare testen onder zomerse omstandigheden.

Ondanks de lage temperaturen kan ik niet ontevreden zijn over de resultaten. In de middelste ondersteuningsstand (Normal) kan ik, geëxtrapoleerd, een bereik halen van om en nabij de 90 kilometer. Heb je maar een klein beetje ondersteuning nodig, of wil je batterij besparen? Kies dan gerust eens voor Eco; het maximale bereik wordt dan ruim verdubbeld tot 183 km. In de Boost-modus, mijn favoriete ondersteuningsstand, zakt het bereik flink terug tot ongeveer 59 kilometer. Nog altijd – zeker onder winterse omstandigheden – een sterk resultaat waarbij enige vorm van range-anxiety als sneeuw voor de zon verdwijnt.

Als de accu eenmaal leeg is, moet je wel een flinke tijd wachten tot deze weer volledig gevuld is. O2Feel geeft geen exacte getallen, maar het opladen duurde bij mij ongeveer 8 tot 9 uur. Leg de fiets dus, zoals dat geldt voor eender welke e-bike, gewoon ’s nachts aan de lader om de volgende dag verzekerd te zijn van een volle accu.

Eindoordeel

Niet eerder heb ik zo graag op een e-bike gereden, en tegelijk zo vaak ‘gescholden’ op problemen die ik ervaarde bij dagdagelijks gebruik. De O2Feel Vern is een fiets die als een zonnetje rijdt tot je de Shimano-motor er in je gedachten aan koppelt (en de verschrikkelijke geluiden van de versnellingsbak). Die twee laatstgenoemde problemen vormen wel echt grote obstakels in de vraag of ik de e-bike kan aanraden.

Temeer omdat de prijs van de Vern in de categorie valt waarbinnen alles gewoon goed mag zijn. Nee, niet mag zijn: moet zijn. Voor 4.499 euro kun je namelijk ook terecht bij merken als Gazelle, of koop je fietsen als de Cortina E-Silento Pro en houd je nog 1.000 euro in je zak. Op dit prijspunt vind je ook de veel krachtigere en vaak met luxe uitgeruste speedpedelecs. Onder die uitrusting vallen ook extra’s als apps om de autonomie van de fiets in de gaten te houden of ritstatistieken te bekijken, een functie die simpelweg ontbreekt op de Vern. Tenzij het uiterlijk van de Vern je écht aantrekt, zou ik willen aanraden een andere e-bike te ontdekken (en te kopen).