Nothing Headphone (1) review: uniek, maar misschien ook iets té
Nothing begon zijn avontuur zes jaar geleden met een paar draadloze oortjes. De Ear (1) wist te verrassen dankzij het schappelijke prijskaartje, maar vooral door zijn transparante design, zoals we dat inmiddels goed kennen van het Britse merk. Ook bij zijn eerste draadloze over-ear hoofdtelefoon, de Headphone (1), houdt Nothing vast aan het principe dat technologie ‘leuk moet zijn’ en dus best frivool en uniek mag ogen. Weg met de zwarte eenheidsworst die we bij merken als Sony, Bose en JBL tegenkomen. De Nothing Headphone (1) kenmerkt zich door een ‘transparante’ behuizing, of toch een deel daarvan.
Wat de audiobeleving betreft vertrouwde Nothing naar eigen zeggen op de expertise van KEF: een vaste waarde in de (Britse) audiobranche. Ook KEF ontwikkelde in het verleden al eens een hoofdtelefoon, al werd dat geen groot succes. Een opvolger van die hoofdtelefoon, de KEF MU7, kwam er dan ook nooit. Toch gooien de twee fabrikanten met de Headphone (1) relatief hoge ogen, al mag het ontwerp best iets gematigder.
Transparant Nothing-ontwerp
Van de meeste draadloze hoofdtelefoons durven we gerust te zeggen dat ze een ‘saai en veilig’ ontwerp hebben. Met enige regelmaat wordt zelfs een oud ontwerp afgestoft, zoals bij de WH-1000XM6 die wel erg veel op zijn voorganger lijkt. Bij de Bose QuietComfort is dat niet anders. Sterker nog: tenzij je er echt op let, zien de meeste hoofdtelefoons er vrijwel hetzelfde uit. Niet heel verrassend natuurlijk; merken luisteren nu eenmaal naar wat consumenten willen, wat vaak resulteert in veilige ontwerpen waar niemand aanstoot aan neemt.
Voor merken als Nothing is dat juist reden genoeg om gedurfde ontwerpen te lanceren – en de Headphone (1) is daar zeker een voorbeeld van. Opvallend is ook vooral hoe mensen op het design reageren: of ze vinden het ontzettend gaaf, of spuuglelijk. Een middenweg hebben we eigenlijk niet gehoord. Zelf zitten we een beetje tussen die twee kampen in. Enerzijds ziet het er bijzonder uit en maakt het technologie weer ‘speciaal’, zoals Nothing belooft, maar het ontwerp is ook lang niet perfect.
Vanwege de rechthoekige oorschelpen oogt de Headphone (1) behoorlijk fors op mijn hoofd (terwijl mijn hoofd toch best groot is). Het transparante deel moet daarnaast een ‘cassette’ voorstellen, maar voelt bovenal wat willekeurig vormgegeven. Op de donkergrijze variant (voor onze test ontvingen we het witte exemplaar) heb je daar al veel minder last van. Lijnen die op de witte versie de aandacht trekken, zijn op de donkergrijze hoofdtelefoon veel minder zichtbaar. Wat je ook van het ontwerp vindt, één detail kunnen we zeker waarderen: de IP52-classificatie voor stof- en waterbestendigheid. Deze classificatie betekent dat je de hoofdtelefoon ook gerust tijdens het sporten kan dragen zonder je al te veel zorgen te moeten maken over waterschade. Best uniek voor een over-ear hoofdtelefoon en al helemaal in deze klasse.
Audio van KEF
Terwijl Nothing zelf de behuizing ontwierp, kreeg het voor de audio ondersteuning van KEF, dat – net als Nothing – in Engeland gevestigd is. We kennen KEF vooral van zijn passieve speakers voor audioliefhebbers, al bracht het de laatste jaren ook wifispeakers, een paar draadloze oortjes en zijn eerste over-ear hoofdtelefoon uit. De audiobeleving staat bij KEF centraal en dat merk je zodra je de hoofdtelefoon opzet. Het geluid is gebalanceerd, met verrassend veel detail en een fijne bas. Stemmen en instrumenten blijven gelukkig goed overeind.
Het geluid van de Headphone (1) is duidelijk afgestemd op een breed publiek en toch missen we af en toe wat verfijning, diepgang of het ruimtelijke karakter dat andere over-ear hoofdtelefoons wél bieden. Soms klinkt het geheel wat klinisch of vlak. De Sonos Ace klinkt bijvoorbeeld een stuk dynamischer en hetzelfde geldt voor de JBL Tour One M3 die net zoveel kost als de Nothing-hoofdtelefoon. Voor een fabrikant die nog niet eerder een hoofdtelefoon uitbracht, is dit echter een sterke eerste poging. Als Nothing bij een volgende generatie wat meer dynamiek weet toe te voegen, kan het wel eens een serieuze concurrent worden voor de opties van Bose en Sony in deze (prijs)klasse.
Via de Nothing X-app kan je het geluid tot slot nog naar wens aanpassen. Zoals gebruikelijk zijn er verschillende presets beschikbaar, maar wie meer wil tweaken, kan terecht in de ‘Advanced’-modus met acht EQ-sliders. Je kan daarin zelfs de frequenties aanpassen, evenals het dB-niveau en de zogeheten ‘Q Factor’. In vergelijking met concurrenten als Sony biedt Nothing opvallend veel mogelijkheden om de audio te personaliseren, precies wat je van een merk als KEF zou verwachten.
App en batterijduur
We benoemden eerder al de uitgebreide EQ-mogelijkheden in de Nothing X-app, maar er is meer. Via het startscherm kan je bijvoorbeeld ruimtelijke audio activeren, met of zonder headtracking. Unieker is de ‘Channel Hop’-functie, waarmee je met één klik tussen je favoriete muziek wisselt. Dit werkt momenteel met Spotify en Apple Music, waarbij je tot 99 items kan toevoegen en snel tussen de muziek kan schakelen.
Verder biedt de app opties voor de fysieke bediening (knop, roller en paddle). De roller vinden wij persoonlijk de meest praktische toevoeging: hiermee pas je razendsnel het volume aan. Wel is de knop bijna overgevoelig; tijdens onze test hebben we het volume regelmatig per ongeluk te hard of te zacht gezet. Daarnaast zijn er opties voor over-eardetectie (de muziek pauzeert automatisch wanneer je de hoofdtelefoon afzet), dual connection (tegelijkertijd verbinden met meerdere apparaten) en audiokwaliteit. Standaard staat deze ingesteld op AAC, maar voor de beste geluidskwaliteit is LDAC aan te raden. Houd er wel rekening mee dat dit ten koste gaat van zowel de batterijduur als de stabiliteit van de verbinding, al hebben wij in de praktijk geen last gehad van een instabiele connectie.
Over de batterijduur valt sowieso weinig te klagen. Nothing claimt 35 uur met ANC, maar wij haalden gemiddeld zelfs 40 uur. Zonder ANC belooft Nothing tot 80 uur speeltijd. Je persoonlijke resultaten zijn uiteraard afhankelijk van factoren als volume en bluetoothverbinding, maar het blijft indrukwekkend. Daarbij scoort de Headphone (1) ook beter dan veel concurrenten van Bose en Sony, die met ANC meestal tussen de 20 en 30 uur uitkomen.
Eindoordeel
Een hoofdtelefoon mag dan goed klinken, het oog wil ook wat. En juist daar wringt het bij de Headphone (1). Het ontwerp is uniek, maar wellicht nét iets te uitgesproken. Op het eerste gezicht oogt het origineel, maar hoe langer je kijkt, hoe vreemder het eigenlijk wordt. Het rechthoekige ontwerp maakt de hoofdtelefoon bovendien vrij fors, wat de acceptatie van het concept niet bevordert.
Daar staat tegenover dat de fysieke knoppen erg fijn werken, de batterijduur uitstekend is, de audiokwaliteit solide (zij het wat ‘clean’) en de software prettig in gebruik. Toch zorgt het design voor een zure nasmaak, zeker gezien de prijs. De Headphone (1) kost 299 euro, meer dan Sony’s WH-1000XM5, en dat maakt het lastiger om het iets té unieke ontwerp, niet heel bijzondere geluid en beperkingen van de ANC te verantwoorden.
 review: uniek, maar misschien ook iets té){kind=link}