Google Pixel 10 Pro XL review: podiumplek in zicht?
De Google Pixel-serie is nooit de snelste geweest in het veld. Je kan zijn positie gerust vergelijken met de Racing Bulls, het zusterteam van Red Bull Racing: ze zijn snel, maar voor de ‘beste’ componenten moet je bij een ander team (lees: merk) zijn. Heel wat Google Pixel-fans hoopten dat dit met de Pixel 10-serie eindelijk verleden tijd zou zijn. Google zet namelijk een grote stap naar onafhankelijkheid door de Tensor G5-chip in de Pixel 10 volledig zelf te ontwikkelen.
Ook voor de productie is het niet langer afhankelijk van Samsung; Google koos juist voor TSMC’s efficiëntere productieproces, wat in theorie ook betere prestaties oplevert. Hoeveel je daar in de praktijk van merkt? Spoiler (nee, niet die van een F1-wagen): te weinig. Maar dat maakt de Pixel 10 Pro XL zeker nog geen minder aantrekkelijk toestel voor de juiste persoon.
Niet de snelste motor
Op de rechte stukken en na de bocht wil je snel vaart kunnen maken, maar juist daar heeft de Tensor G5 wat moeite mee. De ‘motor’, opgebouwd uit één Cortex-X4-kern (3,78 GHz), vijf Cortex-A725-kernen (3,05 GHz) en twee Cortex-A520-kernen (2,25 GHz), met een PowerVR DTX-48-1536-GPU, is simpelweg geen strepentrekker. De chipset is weliswaar, zeker op CPU-vlak, een stuk sneller dan de G4 uit de Pixel 9-serie, maar ook die was al bepaald geen snelle processor. Ter vergelijking: de Snapdragon 8 Elite van Qualcomm is zo’n 30 tot 40% sneller (CPU) dan de Tensor G5. Helaas ziet het er bij de GPU niet veel beter uit: de DTX-serie van PowerVR kan de Snapdragon 8 Elite gewoon niet bijhouden en haalt scores die tot 50% lager liggen dan die van de 8 Elite in onze Samsung Galaxy S25+. Ray-tracing ontbreekt zelfs volledig op deze GPU; het is een optioneel onderdeel van de DTX-GPU’s dat Google heeft weggelaten. Een gemiste kans voor zo’n dure smartphone.
In benchmarks verdwijnt de Google Pixel 10 Pro XL hierdoor al snel uit de top tien. Voor de punten gaat het toestel dus niet, maar wat merk je daarvan in de praktijk? Bij dagelijks gebruik eigenlijk maar heel weinig. Apps laden razendsnel, scrollen gaat vloeiend en zelfs grafisch intensieve games draaien (bijna) altijd soepel op de Pixel 10-serie. Pas wanneer je op de cijfers gaat letten, merk je dat Snapdragon-aangedreven toestellen een stukje sneller zijn. Maar, en dat is waar de Pixel het onderspit delft: op termijn beginnen die cijfers wel degelijk aan te tikken en wordt de Pixel merkbaar trager dan Snapdragon-toestellen.
Waar Tensor-chipsets vooral in moeten uitblinken, zijn hun AI-prestaties. Volgens Google is de TPU (Tensor Processing Unit) maar liefst 60% sneller, waardoor Googles lokale AI-model (Gemini Nano) tot wel 2,6x sneller draait. Dat verschil zie je echter niet meteen terug in de praktijk, zeker niet bij alledaags gebruik. Tenzij je continu de AI-functies gebruikt natuurlijk. Overigens voorziet de smartphone ook een ‘apart’ blok met RAM voor het AI-model van de Pixel 10 Pro XL: van de 16 GB RAM is 3 GB toegewezen aan de TPU. In de praktijk houd je 13 GB over voor apps, wat ruim voldoende is voor zelfs de meest multitasking-intensive gebruikers. Zo niet, dan zie je waarschijnlijk dezelfde smiley in Chrome die wij maar al te vaak te zien krijgen. Oeps.
In een stevig pakketje
De Pixel 10 Pro XL is zeker niet de snelste bolide op het telefooncircuit, maar de livery trekt wel meteen de aandacht. Het ontwerp is identiek aan dat van de Pixel 9 Pro (XL), met de ‘nieuwe’ camerabar achterop die meer uitsteekt dan bij de Pixel 8-serie. Dat is echter geen groot probleem: stop er een hoesje omheen en de hobbel verdwijnt als sneeuw voor de zon. Bovendien ligt het toestel dankzij de hobbel gewoon stabiel op de tafel als je er eens geen hoesje omheen hebt. Zo kan het dus ook, Apple en Samsung. Maar de livery is niet alleen praktisch, hij ziet er ook gewoon heel deftig uit dankzij het glanzende metalen frame en de matte glazen achterkant. Misschien is het Google-logo wat groot, maar ook dat is geen probleem: een hoesje lost het netjes op. Leuk detail is dat de speakergrills bij de speakers en microfoon onderaan nu dezelfde kleur meekrijgen als het frame van je Pixel 10 Pro XL.
Over kleuropties gesproken: de Google Pixel 10 Pro XL komt in Maansteen (lila), Jade (lichtgroen), Porselein (vanille) en Obsidiaan (zwart). Wil je de kleur zien, maar tegelijkertijd je Pixel beschermen, dan levert Google ook aparte hoesjes in exact dezelfde tinten. Maansteen, de kleur die wij opgestuurd kregen, oogt in het echt overigens een stuk ‘paarser’ dan uit de officiële productrenders blijkt. Zoek je een (donker)grijs toestel? Kies dan eerder voor Obsidiaan.
Wat de bouwkwaliteit betreft hebben we, net als bij voorgaande generaties, niets aan te merken. Het toestel voelt stevig aan, met ferme klikgeluiden bij het indrukken van de knoppen. De voorzijde is ditmaal weer beschermd door Gorilla Glass Victus 2 en ziet er na onze tests nog nagenoeg nieuw uit, terwijl het tijdens de Dutch Grand Prix in Zandvoort heel wat te verduren kreeg. De cameralenzen zijn eveneens beschermd met een laagje glas, al raden we een hoesje zeker aan om de cameramodule van de tafel en andere oppervlakken te beschermen. Voor wie zijn telefoon al eens in het water zou kunnen laten vallen, geldt dezelfde conclusie als vorig jaar: de Pixel is weer IP68-stof- en waterbestendig en moet dus een stevige regenbui of een val in (ondiep en zoet) water kunnen overleven.
Nog iets helderder scherm
Met 3.000 nits had de Pixel 9 Pro XL vorig jaar een van de helderste oledschermen van de grid, en met de Pixel 10 Pro XL doet Google daar nog een schepje bovenop. De nieuwste Pro XL haalt in theorie een piekhelderheid van 3.300 nits. Dat klinkt indrukwekkend, maar in de praktijk is het eigenlijk een minieme upgrade. Helderheid in nits is namelijk geen logaritmische schaal: een scherm van 2.000 nits lijkt niet ‘tweemaal zo helder’ als een scherm van 1.000 nits. 300 nits extra ga je dus in de praktijk nauwelijks merken, al is dat helemaal geen probleem. Het scherm van de Pixel 10 Pro XL is ook in de buitenlucht steeds goed af te lezen en doet op dat vlak zeker niet onder voor de Galaxy S25+, een van de topcoureurs op de grid. Ben jij net als wij een nachtbraker? Goed nieuws: het scherm van de Pixel 10 Pro XL zal je ogen niet meer verbranden dankzij de lagere minimale helderheid van ongeveer 1 nit. Dat is vergelijkbaar met het scherm van de iPhone 16 Pro (Max); perfect voor de verrassend donkere nachten in onze tent op de F1-campsite.
Zoals je van een high-end telefoon verwacht, beschikt de Pro XL ook weer over een LTPO-scherm met een ‘variabele’ 120Hz-beeldverversing (1-120 Hz), dat er steeds vloeiend uitziet. De LTPO-technologie komt de batterijduur ten goede door de beeldverversing omlaag te schroeven wanneer statische content wordt getoond. Lees je een nieuwsartikel of staat het always-on display aan? Dan ververst het scherm bijvoorbeeld aan 1 Hz om energie te besparen.
Op dat vlak is het scherm overigens ongewijzigd ten opzichte van vorig jaar, en datzelfde geldt voor de resolutie: QHD-min (1.344 x 2.992 pixels). Standaard staat de resolutie lager ingesteld om energie te besparen, maar wie dat wil kan dit aanpassen via het instellingenmenu. Er zijn ook instellingen voor de kalibratie van het scherm, al moesten wij daar eigenlijk niet aan sleutelen om een prettige wit- en kleurweergave te krijgen. Kleuren voelen levendig aan, zonder dat het scherm oververzadigd oogt of witten gelig aandoen. Het is duidelijk een high-end scherm, zonder de kwaaltjes die oudere Pixel-toestellen wel eens plaagden, zoals een sterkere kleurafwijking wanneer je vanaf de zijkant keek.
Camerakwaliteit
Camera’s – what’s in a name – zijn al jarenlang een focuspunt voor de Pixel-serie. Poleposition moet Google meestal nog afstaan aan Apple, dat met de iPhones simpelweg betere videokwaliteit biedt, maar voor foto’s was de Pixel-serie altijd een betrouwbare partner. Met de Pixel 10 Pro XL lijkt Google echter wat van zijn voorsprong of uniciteit te verliezen ten opzichte van andere spelers. Erg verrassend is dat overigens niet: de hardware is namelijk ongewijzigd ten opzichte van vorig jaar. Het camerapakket op de 10 Pro XL bestaat wederom uit een 50MP-hoofdcamera (f/1.7), een 48MP-telefotocamera (f/2.8) en een 48MP-groothoekcamera. Nu, vorig jaar is al gebleken dat het uitermate ‘sterke’ camera’s zijn, maar voorsprong behoud je alleen door te upgraden – software, waar Google graag mee uitpakt, is dan simpelweg niet voldoende.
Hoofdcamera
Dat kunstmatig verbeteren van de camerakwaliteit heeft Google de afgelopen jaren veel opgeleverd. Zoals gezegd staat de Pixel-serie vaak aan de top van camerasmartphones dankzij (onder andere) de kenmerkende Pixel HDR-look, maar het moment is gekomen dat software alleen niet meer genoeg is om ‘voorsprong’ te boeken op de camera’s van concurrenten als de Galaxy S25 Ultra. Overdag zijn de foto’s van alle camera’s eigenlijk zowat uitmuntend te noemen, met vooral opvallend veel detail in foto’s van de 50MP-hoofdcamera. De camera biedt bovendien solide prestaties wat betreft belichting, kleurweergave, witbalans en dynamisch bereik.
Helaas levert deze 50MP-sensor ’s avonds, vanaf de schemering, snel in op kwaliteit: er duikt relatief veel ruis op en foto’s ogen net iets vaker wazig dan we zouden willen. Tijdens het concert van Kensington op de Dutch Grand Prix was het hierdoor niet altijd makkelijk om scherpe foto’s van het podium te maken, en ook de foto’s van het wandelpad – gemaakt net nadat de schemering begon – zijn best heel wazig. De foto’s van een e-bike, gemaakt op een druiligere dag, zijn eveneens niet al te scherp en bevatten een vreemde waas. Bij weinig licht zijn foto’s soms dus net iets minder overtuigend.
Telefotocamera
Waziger of vooral ‘zachter’ is ook het codewoord voor de telefotocamera. Ook hier geldt dat de kleurweergave prima in orde is, en ook aspecten als belichting en dynamisch bereik zijn zoals we van de Pixel-camera gewend zijn. De foto’s voelen echter over het algemeen een stuk zachter aan dan die van de hoofdcamera. Begrijp ons zeker niet verkeerd: de foto’s zijn fijn om naar te kijken en prima om te delen via sociale media, maar als je er verder op inzoomt, zie je al snel dat er details verloren gaan. Frustrerend is dat je niet altijd zeker weet of je met de telefotocamera fotografeert. Googles Camera-app bepaalt namelijk zelf welke sensor wordt gebruikt. Focus je op een onderwerp dat relatief dichtbij is, dan zoomt hij automatisch in op de hoofdcamera. Je kan overigens wel handmatig de juiste sensor kiezen, maar dat moet eerst worden ingeschakeld via de camera-opties, met als nadeel dat je dan de slimme cameraselectie verliest. Zelfs dan is het niet altijd mogelijk om met de zoomcamera foto’s te maken: Google schakelt nog steeds over naar de hoofdcamera als je onderwerp te dichtbij in focus is.
Groothoekcamera
De groothoekcamera weet in grote lijnen ook prima prestaties neer te zetten, met een nette kleurweergave, voldoende detail in foto’s en goede belichting. Zoals eigenlijk standaard is bij groothoekcamera’s, toont de sensor iets meer ruis en moet je niet al te ver inzoomen op de foto’s, maar over het geheel genomen levert de camera nette beelden op, zelfs bij snel bewegende objecten op het circuit. Groothoekfoto’s van de Galaxy S25 Ultra zijn soms iets scherper, maar de verschillen zijn klein. Wat meer opvalt, is dat de Pixel 10 Pro XL de foto’s iets steviger belicht. Schaduwen bevatten hierdoor meer detail, maar foto’s voelen soms ook iets té licht aan.
Eigenlijk zijn we over de gehele linie uitermate tevreden over de camera’s op de Pro XL. Vergeleken met voorgaande jaren merk je dat de Pixel-serie wat van zijn ‘cameramagie’ is kwijtgeraakt: Google focust misschien iets te veel op wat er mogelijk is met software, in plaats van de hardware te versterken. Hopelijk kan het bedrijf daar volgend jaar iets mee doen en vindt de Pixel 11-serie zo zijn weg omhoog voor nóg betere foto’s. Desondanks is de Pixel 10 Pro een heel fijn toestel om mee te fotograferen. Tijdens de Dutch Grand Prix zijn er heel wat indrukwekkende foto’s uit voortgekomen, zeker als je bedenkt hoe klein de sensors in een smartphone zijn en hoe lastig de belichting soms is tijdens zo’n event. Met wat nabewerking til je die foto’s bovendien naar een hoger niveau: daarvoor schakel je het best de RAW-modus in om zoveel mogelijk cameradetails te behouden.
Vernieuwde Pixel-software
Hardware is één ding, zowel bij F1-bolides als bij de Pixel 10 Pro XL: uiteindelijk is de software net zo belangrijk om de hardware zo goed mogelijk te laten presteren. Nieuw op de 10 Pro XL is vooral de Material 3 Expressive-upgrade, een compleet nieuwe designtaal voor de Pixel UI-interface. Dat zie je terug in alle aspecten van de interface, van de snelle instellingen tot de applade, Google-apps en allerhande Google-eigen widgets. Sommige Google-apps wachten nog op de Expressive-update, maar uiteindelijk zal de gehele interface een uniforme uitstraling hebben. Of je dat fraai vindt, is uiteraard een persoonlijke kwestie. Wij vinden het in elk geval heel Pixel-eigen en het ligt in lijn met Googles designtaal van voorgaande jaren. Wel een klein nadeel zijn de soms gigantische knoppen in Google-apps, zoals in de Telefoon-app en de Klok. Daar raak je echter snel aan gewend en het heeft ons niet significant gestoord tijdens de reviewperiode. De software voelt verder solide aan. Een groot voordeel van Pixel-software blijft de lange ondersteuningsduur van maar liefst zeven jaar (tot en met 2032).
Natuurlijk draait de Pixel-ervaring steeds meer om AI-functies. Google voegde dit jaar een aantal nieuwe functies toe, zoals Camera Coach, dat je helpt bij het maken van de perfecte foto. Persoonlijk vonden wij dit eerder vervelend dan behulpzaam: het schieten van een foto duurt zo wel erg lang, en de coureurs zijn dan al tweemaal voorbijgereden. Tegelijk zien we in dat het handig kan zijn voor wie minder ervaring heeft met fotografie; soms zitten er immers suggesties tussen waar je zelf niet meteen aan denkt. Nieuw is verder ook Magic Cue, al heb je daar in de EU niets aan: de functie is hier (nog) niet beschikbaar, net zoals veel andere AI-features van de Pixel-serie, waaronder Pixel Call Assist (Call Screen, Hold For Me en Direct My Calls). Add Me is nog een andere AI-functie: die laat je degene die de foto maakt alsnog toevoegen aan de foto. Het is een leuke gimmick, maar iets dat je meestal één keer probeert en daarna vergeet.
Video Boost is dan weer een handige Pixel-feature en zorgt voor merkbaar betere videokwaliteit. Het enige nadeel is dat Google de feature steeds uitschakelt zodra je de camera-app sluit. Tot slot is er AI-zoom, waarmee je tot 100x kunt inzoomen. Normaliter zou dat een behoorlijk wazige foto opleveren, maar de Gemini-software weet heel wat details ‘terug te brengen’. In de praktijk gaat het vooral om een generative AI-modus die een voorstelling maakt van hoe de foto eruit zou kunnen zien en de foto op basis daarvan opsmukt. Het eindresultaat is indrukwekkend, in de meeste gevallen dan toch. Hoe groter de afstand en hoe minder details werkelijk aanwezig zijn, des te groter het risico op AI-hallucinaties: het blijft een model dat een gokje waagt over wat er op de foto moet staan, en dat gaat nu eenmaal af en toe mis.
Tegelijk heb je er geen last van als je de functie niet wilt gebruiken. En dat geldt eigenlijk voor vrijwel alle Pixel-features van de Pixel 10 Pro XL: er zijn veel toeters en bellen aanwezig, maar je kunt je nog steeds volledig focussen op de weg voor je. Wil je er niets mee te maken hebben? Dat kan gewoon.
Batterijduur en opladen
De Pixel 10 Pro pakt dus geen pole met zijn Tensor-chipset, maar maakt het toestel dat goed met de laadsnelheid? Ook daar weet het toestel helaas niet per se te overtuigen. De laadsnelheid is een relatief bescheiden 45 watt met een geschikte USB Power Delivery-oplader die PPS ondersteunt. Wij hadden toevallig zo’n oplader in huis, maar het gros van de USB-opladers werkt (nog) niet met PPS. Let daar dus op als je een oplader zoekt voor de Pixel 10 Pro XL. Los daarvan: de 5.200mAh-batterij is in ongeveer 40 minuten tot 70% opgeladen. Volledig opladen duurt ongeveer 1 uur en 40 minuten. Ter vergelijking: telefoons als de OnePlus 13, met een grotere 6.000mAh-batterij, doen daar nog geen uur over.
Nieuw voor de Pixel 10-serie is de ondersteuning van de Qi2-standaard, zelfs mét magneten. Tot voor kort was er maar één Android-telefoon met Qi2, een soort publieke versie van MagSafe: de HMD Skyline. Nu volgt de Pixel-serie dus ook en met maar liefst 25 watt draadloos snelladen op de Pixel 10 Pro XL. Ideaal is dat je daarvoor ook bestaande MagSafe-accessoires kunt gebruiken, Qi2 is namelijk compatibel met MagSafe. Apples nieuwste MagSafe-oplaadpuck werkt zelfs met Qi2 en kan je Pixel met 25 watt opladen. Het opladen gaat vlot en de magneten zorgen ervoor dat de telefoon altijd juist gepositioneerd is boven de oplaadspoelen. Erg fijn, al moet je er wel op letten dat je de juiste Qi2-oplader koopt. Verreweg de meeste draadloze opladers zijn ontwikkeld voor Qi2 of Qi2.1, maar alleen opladers geschikt voor Qi2.2 laden de 10 Pro XL op met 25 watt.
Dan de batterijduur: het toestel hoeft overduidelijk geen kansje te wagen in de WEC-klasse, want zelfs de Galaxy S25 haalt de Pixel 10 Pro XL nog in en dat toestel had al geen al te beste batterijduur. Ook onze Galaxy S25+, die ongeveer net zo groot is als de Pro XL, haalt vaker het einde van de dag dan de Pixel. Net iets te vaak moest het toestel al voor bedtijd aan de lader en dat gaat helaas niet bijzonder snel. Wat ons vooral opviel was het batterijverbruik op mobiele netwerken. Zoals gezegd ging de Pixel mee naar Zandvoort, waar we vijf dagen exclusief van mobiele data gebruik moesten maken, en dan slurpt de Pixel de batterij nog iets sneller leeg. Houd er wel rekening mee dat de testen zijn uitgevoerd op een drukke eventlocatie waar mobiel bereik vaak niet ideaal is. Toch deed de Galaxy S25+, die eveneens mee was op reis, het in dat opzicht stukken beter.
Ons gebruik moet je, zeker tijdens dat event, wel zien als ‘overmatig’. Bij normaal gebruik zou je redelijkerwijs een volle dag uit de batterij moeten kunnen halen, zeker als je niet de hele dag afhankelijk bent van mobiele netwerken.
Eindoordeel
Google probeert zich als relatieve nieuwkomer omhoog te timmeren op de grid. De Pixel 9-serie was al goed voor een plek in de top tien, maar de polepositie was nog niet in zicht. Met de Pixel 10 Pro XL komt Google wel weer iets dichter in de buurt, vergelijk het gerust met een Kick Sauber of de VCARB, die plots meedingen voor het podium: de Pixels zijn steeds iets sterker, maar moeten merken als Apple, Samsung en Xiaomi nog voor zich dulden. Met name wat prestaties betreft ligt de Pixel 10 Pro XL achter in het veld. Ook de batterijduur overtuigt niet altijd, opladen gaat niet razendsnel en net iets te veel handige AI-functies zijn in België en Nederland nog niet beschikbaar.
Waar de Google Pixel 10 Pro XL wél in uitblinkt, zijn de camera’s: die kunnen zich in grote lijnen meten met de Galaxy S25 Ultra. Nadelig is dat er maar één optische zoomcamera aanwezig is, waardoor je iets minder flexibiliteit hebt bij zoomfoto’s. Ook valt op dat de foto’s ’s avonds wat meer ruis vertonen, terwijl Samsungs algoritme de ruis iets beter weet te onderdrukken. Wat je daarbij verkiest, is deels ook een persoonlijke kwestie.
Wat ons er het meest van weerhoudt de Pixel 10 Pro XL aan te raden, is de prijs: het toestel kost 1.299 euro voor 256 GB opslagruimte (basismodel), terwijl de Galaxy S25 Ultra ruim 100 euro goedkoper is. Meestal kan je dat toestel zelfs al voor nog geen 1.000 euro aanschaffen en het is zeker niet zo dat de software of camera’s de Pixel 10 Pro XL die 300 euro ‘waardevoller’ maken. Bovendien heeft de Galaxy weer voordelen zoals een anti-reflectief scherm, een veel snellere chip én zijn ingebouwde S Pen. Mogelijk geef je de voorkeur aan de Pixel UI-software, maar wij zouden je aanraden die gedachte nog eens te herzien. De Samsung staat wat ons betreft echt op pole, met Google als rookie die er alles aan doet om het podium te bereiken, maar net tekortkomt. Misschien lukt het ze in 2026: nieuwe race, nieuwe kansen.
