Een dure router: is dat je geld waard?

Routers die je draadloos internet verzorgen zijn niet de meest sexy gadgets op de markt, maar wel essentieel voor zo goed als elk netwerk. Lange tijd is er niet al te veel beweging geweest op het domein van de routertechnologie, maar de laatste jaren zijn er weer enkele belangrijke sprongen gemaakt, zowel in prestaties als capaciteit.

Dat voedt twee uiteenlopende trends: een uitgebreider budgetsegment waar je voor weinig geld een zeer degelijk toestel in handen krijgt, en een ook een groter premiumsegment uitgerust met geavanceerde features en intimiderende snelheidsvermogens. Het is die laatste categorie die ik hieronder grondiger tegen het licht houd.

Meerwaarde

Eerst een praktisch punt uitklaren. Ik spreek over een dure router wanneer je meer dan 150 euro neertelt voor je toestel. Prijzen voor een consumentengerichte router kunnen oplopen tot ongeveer 450 euro, ga je daarboven dan kom je in de categorie van enterprise-producten terecht.

Waar kunnen die toestellen mee zwaaien om hun premiumprijs te verantwoorden? Allereerst is er natuurlijk de snelheidscapaciteit, die in deze prijsklasse vaak vlotjes over de 1000 mbps gaat. Ondersteuning van het 802.11ac-protocol is breed beschikbaar. De meeste apparaten zijn voorzien van meerdere antennes om het wifisignaal te richten en versterken. Je hebt hier ook de tri-band optie, die niet terug te vinden is bij het budgetsegment. Verder bieden deze routers vaak ook extra beveiligingsfuncties, meer USB- of netwerkpoorten, en innoverende configuraties als MU-MIMO.

Snelheidsduivel?

Zeker als je naar toestellen boven de 200 euro kijkt, belooft zowat elk router een superieure wifi-verbinding die theoretisch snelheden toelaat die de 1.000 megabits per seconde naderen of voorbijsteken. Het is aanlokkelijk: je laat de wereld van het megabit-tempo achter je en opent de poort naar het gigabit-rijk, wat zo’n tien keer sneller internet kan opleveren.

Enkele kanttekeningen zijn hier wel op zijn plaats. Een snellere router zal weinig voordeel bieden als je internetabonnement dat niet toelaat, en op dit moment zijn er in België geen providers die over een gigabit-aanbod voor gewone gebruikers beschikken. Het maximum ligt bij de twee grootste aanbieders, Telenet en Proximus, op respectievelijk 200 mbps en 70 mbps. Bovendien moeten alle gekoppelde toestellen in een netwerk compatibel zijn met gigabit, heb je één trager apparaat aangesloten op je internet dan haalt dat de capaciteit naar beneden. In de praktijk is er dus geen verschil tussen de maximumsnelheid van een router die tot 1.000 mbps kan gaan en eentje die 1.500 mbps of hoger haalt.

Bandwerk

[related_article id=”183612″] Singleband-routers zijn een minderheid in de duurdere prijsklasse. Premiumtoestellen hebben in de regel twee frequentiebanden, soms ook drie. Een apparaat met dual-band voorziet zowel wifi op een frequentie van 2,4 GHz als op 5 GHz, bij een tri-band krijg je één 2,4 GHz-verbinding en twee op 5 GHz. De hoogste snelheden haal je in de regel op de 5 GHz-band, maar daar staat tegenover dat het bereik van die golflengte korter is. De snelle wifi-ac standaard werkt ook enkel met die frequentie.

Men is circa zeven jaar geleden beginnen werken met twee frequenties omdat de normale 2,4 GHz-breedband ondertussen zo overbevolkt is geraakt dat de prestaties daaronder lijden. De noodzakelijke ondersteuning van 5 GHz bij je gekoppelde apparaten is echter niet altijd aanwezig. Het loont om je toestellen te checken vooraleer je investeert in een tri-band met twee 5 GHz-banden. Tri-band is voornamelijk een oplossing voor personen of gezinnen met een boel apparaten die daarmee tegelijkertijd online willen gaan via wifi.

Wifisprieten

Hoewel een beetje kort door de bocht, kan je het volgende stellen: hoe meer je betaalt voor een router, hoe meer antennes je toestel telt. Die uitstulpingen helpen bij het sturen en versterken van het wifisignaal. Het is trouwens niet noodzakelijk dat je deze moet zien, er zijn ook fabrikanten die werken met interne antennes. Het aantal is belangrijk: elke antenne-paar (zender en ontvanger) creëert een eigen datastroom, die door de router tot één cumulatief signaal gecombineerd wordt.

Speldenkussen

Elke antenne heeft een toegewezen frequentie – werk je met meerdere banden, dan moet je voor elke band minstens één zender en ontvanger voorzien. Wat verklaart waarom sommige high-end routers er als speldenkussens uitzien met hun talrijke antennes. Loont het om een zo groot mogelijk aantal te hebben? Zoals ik eerder al heb toegelicht, moet je het niet doen voor de extra snelheid die je toch niet kan gebruiken. Voor het bereik van het signaal helpt het echter wel om over meer zenders te beschikken. Hoef je daar specifiek naar uit te kijken en meer geld voor op tafel leggen? Dat nu ook weer niet. Maar het kan een beslissende factor zijn als je tussen twee toestellen twijfelt die ongeveer hetzelfde prijskaartje dragen.

Multitasker

Een van de meest gebezigde buzzwoorden voor routers op dit moment is MU-MIMO. Deze verbeterde techniek om datastromen te regelen is een recente innovatie die zijn weg gevonden heeft naar consumententoestellen. Net zoals tri-band is de technologie op dit moment nog grotendeels voorbehouden voor het premiumsegment. MU-MIMO staat voor Multiple Users, Multiple Input, Multiple Output en zorgt ervoor dat je router simultaan met verschillende verbonden toestellen kan communiceren.

Traditionele apparaten kunnen maar data naar één toestel per keer sturen, maar doen dat zo snel dat je niet merkt dat ze steeds wisselen tussen toestellen. MU-MIMO stroomlijnt dat proces en maakt het mogelijk om datastromen naar meerdere toestellen tegelijk te sturen. Dit zorgt voor een stabielere en snellere verbinding als je met meerderen via hetzelfde netwerk belastende internettaken aan het uitvoeren bent, zoals het streamen van een video of het downloaden van een groot bestand. MU-MIMO is enkel in te zetten als ook gekoppelde toestellen de configuratie ondersteunen.

Beveiliging

Een ander gebied waar dure routers hun waarde kunnen laten gelden is beveiliging. Ondertussen heeft zowat elke router wel het WPA-protocol aan boord om een netwerk achter een sterk wachtwoord te steken. Werk je nog met WEP, dan is het dringend tijd om een nieuw apparaat aan te schaffen. Diverse fabrikanten bieden daarnaast voor hun duurdere modellen speciale firmware die ervoor zorgt dat je netwerk moeilijker te infiltreren is. Denk bijvoorbeeld aan een ingebouwde VPN. De functies en capaciteiten van dergelijke software verschillen van ontwikkelaar tot ontwikkelaar.

Kan jij een dure router gebruiken?

Voor een modaal gezin is een router uit de hoogste prijsklasse waarschijnlijk overdaad, maar er zijn situaties waar een dergelijk apparaat het verschil kan maken. Als je jezelf herkent in één van de hieronder besproken profielen, dan is een duurdere toestel het overwegen waard als slimme investering op korte en lange termijn. Dit zijn uiteraard maar algemene suggesties, we sluiten niet uit dat je in specifieke situaties ook wel gediend bent met een high-end router.

De gamer/streamingfanaat

Online gaming en videostreaming zijn twee activiteiten die je internetverbinding intensief belasten. Je hebt bovendien een bepaalde minimumsnelheid nodig om een kwaliteitsvolle beleving te garanderen voor beide bezigheden. Is je verbinding te traag, dan kan het zijn dat je meer naar een bufferende video zit te kijken dan bewegend beeld. Die minimumsnelheid wordt door de meeste hedendaagse internetabonnementen wel gehaald, maar je moet ook rekening houden met andere apparaten die op je netwerk zitten. Hier biedt een snel presterende router met meerdere frequenties een goede oplossing.

De thuiswerker

Werk je geregeld vanuit je woonkamer? Als je online gevoelige bedrijfsgegevens moet hanteren, dan kan een router met beveiligingsopties een extra beschermingslaag voorzien om die data veilig op te vragen en te versturen. Een andere werkomstandigheid waarbij je kan profiteren van de capaciteit van een premiumtoestel is als je een zelfstandige bent met een kantoor in eigen huis, die een snelle wifi-verbinding nodig heeft en deze moet delen met andere bewoners. Merk je dat je niet de internetsnelheid via je router krijgt die je normaal zou moeten halen, bekijk dan eens of je niet met meerdere banden of MU-MIMO kan werken.

Het verbonden gezin

Bij de meeste gezinnen voorziet een budgetmodel ruim voldoende in hun internetnoden, maar er zijn altijd uitlopers. Voor sommigen is een standaard toestel niet genoeg. Het aantal toestellen dat je met het internet kan verbinden neemt ook dag na dag toe. Het verbonden gezin heeft gelijkaardige noden als een thuiswerker die zijn internet moet delen met andere huisgenoten: je wil een heleboel apparaten kunnen aansluiten op je netwerk, zonder snelheidsverlies te lijden. Dezelfde recepten gelden hier ook: controleer of je toestellen met een 5 GHz-band zouden kunnen samenwerken en kijk na of MU-MIMO een optie is.