Online-abonnementen in Europa: goed of slecht nieuws?

Europese burgers kunnen hun online-abonnementen, zoals Netflix of Spotify, binnenkort ook in andere lidstaten raadplegen. Daar hebben de Europese Commissie, het Europees Parlement en de lidstaten eerder deze week een akkoord over bereikt, dat vanaf begin 2018 van kracht gaat.

Wat betekent dat precies voor jou als consument? Op deze en andere vragen over het akkoord zoeken we een antwoord in dit artikel.

1. Waarom deze regulering?

Dit akkoord maakt deel uit van de inspanningen die worden geleverd voor de creatie van een ‘Digital Single Market’. Die eengemaakte markt moet de digitale grenzen in Europa doen verdwijnen. Ook de afschaffing van de roamingkosten maakt daar onder meer deel van uit.

Met deze nieuwe regulering wil Europa verzekeren dat Europese burgers die in hun thuisland betalen voor online toegang tot films, sportuitzendingen, muziek, e-books, spellen en meer, daar ook toegang toe hebben wanneer ze tijdelijk in een andere lidstaat verblijven. Zo zal je binnenkort bijvoorbeeld ook tijdens een strandvakantie aan de Middellandse Zee het Belgische voetbal kunnen volgen via je Telenet Play Sports-abonnement.

Vandaag zijn er bij deze diensten vaak regiobeperkingen in het spel. Daardoor kan je in het buitenland bijvoorbeeld niet van hetzelfde aanbod genieten als je thuis gewoon bent, of wordt de toegang tot een bepaalde dienst je zelfs volledig ontzegd.

2. Wat zijn de voordelen?

In de eerste plaats heeft de consument er natuurlijk baat bij dat hij te allen tijde kan genieten van het aanbod waar hij voor betaalt, ook wanneer hij tijdelijk in een andere Europese lidstaat verblijft. Ook de online aanbieders halen hier voordeel uit; zij kunnen hun klanten een grensoverschrijdend aanbod bieden zonder nieuwe licentie-overeenkomsten te moeten sluiten.

Voor de rechtenhouders voorziet de wetgeving ten slotte nieuwe maatregelen om misbruik van hun auteursrechtelijk beschermd werk te voorkomen. Zo zal bijvoorbeeld worden gecontroleerd dat je wel degelijk in het land woont waar je een online dienst probeert af te nemen.

3. Hoe wordt mijn thuisland bepaald?

Leveranciers van online diensten zullen zelf moeten verifiëren welk land je thuisland is, en tot welk aanbod je dus in heel Europa toegang moet krijgen. Dat moet gebeuren bij elke vernieuwing van het contract.

Dat kan onder meer aan de hand van je adres- of betaalgegevens, IP-checks, of een bewijs van een geldig telecomabonnement bij een provider in je thuisland. Om de privacy te beschermen, zullen de dienstenleveranciers maximaal twee verschillende verificatiemethoden mogen combineren om je thuisland te verifiëren en moeten ze de gebruikers hierover informeren.
Deze verificatie betekent ook dat je niet zomaar met een VPN of gelijkaardige oplossing kan sjoemelen om toegang te krijgen tot een ander (Europees) aanbod dan waar je recht op hebt.

4. Geldt de regulering ook voor gratis diensten?

Voor gratis onlinediensten, bijvoorbeeld van openbare omroepen zoals VRT NU, geldt de verplichting niet. Aanbieders van deze diensten mogen zelf bepalen of ze hun aanbod voor hun gebruikers in heel Europa toegankelijk willen maken of niet. Indien ze dat doen, zijn ze gebonden aan dezelfde regels als commerciële aanbiedingen.

In het geval van VRT NU, heeft de VRT reeds aangegeven dat de nieuwe dienst ook in het buitenland toegankelijk zal zijn. “Wat onze andere websites betreft, moeten we nog bekijken en evalueren wat precies verandert. Dat zal site per site gebeuren, medium per medium”, aldus woordvoerder Hans Van Goethem.

5. Kunnen providers hier meer voor aanrekenen?

Nee. Leveranciers van onlinediensten mogen je geen extra kosten aanrekenen om over de grenzen heen van hun aanbod te kunnen genieten.