Acht 3D-printers getest: flinke vooruitgang

Toen we vorig jaar een massatest met 3D-printers deden, durfden we de toestellen nog geen plug-and-play te noemen. Op een jaar tijd is er echter een hoop veranderd. Waar veel toestellen voorheen een ingewikkelde interface en een vervelende kalibratieproces hadden, werken veel van de printers tegenwoordig onmiddellijk nadat je ze in een stopcontact steekt. Bovendien komt het merendeel van de 3D-printers met aangepaste software die je kan gebruiken om 3D-objecten te slicen. Hierdoor kan iedereen met voldoende geld aan de slag gaan met een 3D-printer.

In deze massatest namen we acht 3D-printers onder handen met een kostprijs die varieert van minder dan 1.000 euro tot net geen 4.000 euro. De kwaliteit van de prints ligt veelal dicht bij elkaar, al slagen sommige printers er beter in om fijne details in onze testobjecten naar boven te halen. Het gebruiksgemak, de printsnelheid en het printvolume liggen daarentegen wel hard uit elkaar. Welke printer het best bij jou past, hangt dan ook grotendeels af van de objecten die je wilt kunnen printen.

Werkwijze

Wanneer we een massatest smartphones uitvoeren, gebruiken we wereldwijd erkende benchmarks. Voor 3D-printers bestaan dergelijke testen echter niet. Daarom beoordelen we de toestellen aan de hand van verschillende parameters. Hoe gebruiksvriendelijk is de printer en de bijhorende applicatie. Wat is de grootte van het printbed en hoe lang duurt het alvorens een print klaar is? Verder bekijken we eveneens na hoe goed een printer zichzelf kalibreert en of het zijn printkop succesvol proper houdt. Ten slotte mag een analyse van de printkwaliteit uiteraard niet aan deze test ontbreken.

Met name de installatie van een printer bepaalt hoe gebruiksvriendelijk het toestel is. Sommige apparaten zijn plug & play, terwijl je bij andere toestellen een heel installatieproces moet doorlopen. We doorliepen het installatieproces steeds met de handleiding bij de hand. Hoe duidelijk deze gids is, bepaalt immers voor een groot stuk de gebruiksvriendelijkheid van een 3D-printer.

Verder bekijken we de software die de printer gebruikt. De meeste fabrikanten bieden een eigen applicatie aan. Bij andere printers kan je de open source applicatie Repetier Host gebruiken. Deze software is gratis, biedt enorm veel mogelijkheden, maar is daardoor jammer genoeg niet zo gebruiksvriendelijk. Het is moeilijk om je weg te vinden doorheen de vele menu’s en instellingen.

Testmateriaal

Om de printkwaliteit van de 3D-printers te testen, gebruiken we 3 printmodellen.

Bootje

In de eerste plaats printen we op alle toestellen een bootje. Dat bootje is vrij klein en bevat niet erg vel details. Hierdoor kunnen zelfs de traagste toestellen het voorwerp binnen een redelijke tijd printen. De snelste toestellen doen slechts een half uur over de print, terwijl andere printers enkele uren nodig hebben om het object volledig te maken. Bij de geprinte bootjes letten we voornamelijk op het opschrift ‘CT3D.xyz’ dat zich onderaan bevindt. Bij een printer die fijn werkt, kan je dat opschrift een stuk beter lezen dan bij een grove printer.

Boeddha

Vervolgens gebruiken we een Boeddha-beeldje als testvoorwerp. Deze beelden zijn een stuk groter, waardoor het langer duurt alvorens deze prints waren afgerond. In het snelste geval moet je een drietal uur wachten, maar we testten ook een printer die 30 uur deed over deze print. De beelden bevatten extra details en delen die geen ondersteuning hebben, zoals een uitstekende hand. Een 3D-printer print laagje per laagje en vindt het daardoor moeilijk om dergelijke onderdelen correct te printen.

Eiffeltoren

De moeilijkste test die we op de printers loslieten, was het printen van de Eiffeltoren. Dat monument is erg fijn, bevat een hoop details en een spits die makkelijk afbreken. Veel printers slagen er niet in dit voorwerp te printen. Wanneer een printer hier wel in slaagt, is het resultaat bovendien vaak erg amateuristisch. Draadjes die op verschillende plaatsen uit de toren steken en een afgebroken spits zijn niet abnormaal bij deze test. Bovendien geraken veel printkoppen verstopt tijdens of na deze print.

Acht 3D-printers op de pijnbank

Verdict

3D-printers maken op verschillende vlakken een enorme verbetering door. Nog niet zolang geleden moest je een handige Harry zijn om met de toestellen aan de slag te kunnen gaan. Bovendien was een minimum aan technische kennis zeker geen overbodige luxe. Tegenwoordig kan ongeveer iedereen een 3D-printer succesvol gebruiken.

Installatie

De installatie van de 3D-printers lukte verrassend goed. In het verleden moest je een echte klusjesman zijn om de toestellen in elkaar te steken; nu kunnen we van enkele toestellen zeggen dat ze plug & play zijn. Bij veel van de apparaten moest je slechts het filament laden, al zijn er nog steeds 3D-printers waarbij je de nodige schroefjes moet vastdraaien en het glazen printbed zelf moet monteren. Deze stappen zijn echter voor de meeste mensen doenbaar, zeker omdat de toestellen met een duidelijke handleiding komen.

Printkwaliteit

De printkwaliteit maakte eveneens een vooruitgang door, al hangt deze kwaliteit voor een groot deel af van de prijsklasse van het toestel. De fijnste printers bevinden zich steevast boven de 3.000 euro. Wel is het leuk om te zien dat je steeds goedkopere 3D-printers kan vinden. De printkwaliteit van deze printers is wel degelijk minder goed, maar het verschil is klein genoeg om een oogje dicht te knijpen. Wie een goedkope 3D-printer wil hebben, hoeft niet noodzakelijk rommel in huis te halen.

Keuze van de redactie

Voor de keuze van de redactie is het een spannende strijd tussen drie printers. De Felix Pro 2 Touch, Raise3D N2 en Ultimaker 3 doen het allemaal erg goed en hebben elk hun eigen voordeel. De Ultimaker 3 is 500 euro duurder dan de twee andere toppers uit onze test, al krijg je hier veel voor in de plaats. Het toestel heeft een camera, wifi-ondersteuning en is erg gebruiksvriendelijk. De printkwaliteit van de twee andere printers is echter beter, wat voor ons de doorslag geeft. Desalniettemin gaat de Ultimaker 3 met een mooie derde plaats aan de haal.

De Raise3D N2 heeft het grootste printbed, waardoor je erg brede voorwerpen kan printen. Het toestel heeft een volledige behuizing met twee deurtjes en het mooiste touchscreen van alle printers die we testten. In verhouding met de andere printers is de N2 echter erg log; je kan het ding niet zomaar kwijt in het hoekje van een kamer. Het is bovendien zo zwaar dat je het niet zomaar op een tafeltje krijgt. De printkwaliteit van de printer is erg goed, maar kan niet op tegen de detailrijke voorwerpen die de Felix Pro 2 Touch maakt. Daarom verdient de Raise3D N2 een tweede plaats, terwijl de Felix Pro 2 Touch onze keuze van de redactie is.

De Felix Pro 2 Touch is iets minder gebruiksvriendelijk dan de andere printers in de top 3. De installatie vergt enige handigheid. Eenmaal je de printer in elkaar hebt gestoken, verloopt alles echter van een leien dakje. Felix biedt aangepaste software aan die eenvoudig te gebruiken heeft, waarna je de geslicete objecten via een kabel, SD-kaart, of USB-stick uploadt naar de printer. Behalve de printkwaliteit maakt de Felix Pro 2 Touch eveneens indruk met het feit dat de geprinte voorwerpen niet vast zitten aan het printbed. Bij andere printers heb je een spatel en kracht nodig om de dingen los te krijgen; bij de Felix-printer til je het voorwerp eenvoudigweg op.