Daar is-ie weer, de thin client
Jawel, hij is terug. De thin client, ook bekend als de network computer. Al heet hij nu VDI (Virtual Desktop Infrastructure) en Blade PC. Dat zijn twee heel sexy namen. Maar betekent dat dan, dat we die dingen nu opeens wél gaan kopen?
De network computer en de thin client zijn namelijk geflopt, voor wie dat vergeten mocht zijn. De vraag die we ons moeten stellen is: wat was er mis met de thin client, en passen VDI en blade pc’s daar dan een mouw aan? Zo niet is er geen enkele reden waarom het nu wél zou lukken.
VDI en blade pc’s zijn lichtjes verschillende concepten, al zijn ze samen te gebruiken. In beide gevallen krijgt de gebruiker een typische thin client op zijn bureau. Alleen aan de kant van de server is er iets veranderd. In plaats van afzonderlijke applicaties te serveren (in een browser of via Citrix software), presenteer je nu een volledige pc-omgeving. Die bestaat uit een instantie van een desktopbesturingssysteem, en met name Windows, dat draait in een virtuele machine op een hypervisor. Bij een blade pc werkt de gebruiker zelfs op een échte pc, maar die pc’s zitten met honderden samen in een serverrack.
Dat betekent dat de gebruikerservaring iets dichter aanleunt bij die van een traditionele desktop of laptop pc. Maar de gebruiker merkt écht wel het verschil.
De thin client was een concept met een heel verdedigbare maar heel hardvochtige motivering: hoe minder vrijheid je de gebruiker geeft, hoe minder hij kan mispeuteren. Dit concept spreekt vooral IT managers aan die nog altijd met het gevoel kampen dat de pc – de personal computer – eigenlijk een historische vergissing was.
Maar laten we niet vergeten hoe de pc zijn plaats in het bedrijf heeft veroverd. Niet via de officiële IT-strategie, wel via de gebruikers. Wilt u die mensen hun pc afnemen, alleen maar om een paar euro (OK, een paar duizend euro dan) te besparen?
Ja maar, zeggen de voorstanders (en de leveranciers), zo’n thin client is niet voor élke gebruiker. Nee, het is vooral voor mensen die simpel, repetitief werk doen. Met andere woorden: tweederangsgebruikers, waar u gemakkelijk wat op kunt besparen. Da’s een fijn signaal om naar die medewerkers te sturen, nietwaar? Alsof die andere gebruikers niet weten dat écht gewaardeerde medewerkers wèl een eigen pc hebben. Een laptop zelfs. Mèt adminrechten.
De thin client gaat helemaal voorbij aan het nochtans algemeen bekende feit dat een leuke pc – en zeker zo’n superdunne laptop – een schitterende incentive is. Je gaat er als werknemer fier mee naar huis, om nog gratis twee uur door te werken nadat de kinderen ingestopt zijn. Neem hen die pc af en zet zo’n thin client op hun desktop, en wacht af wat er gebeurt.
Mijn gok is alvast dat blade pc’s een overbodig tussenstadium zijn tussen een echte desktop en een virtuele. Waarom je pc’s centraliseren en niét virtualiseren? De argumenten van HP (de grootste fan van blade pc’s) hebben te maken met twee factoren. Ten eerste performance: een blade draait sneller dan een virtuele machine. En ten tweede de licentieregels van Microsoft, die virtualisatie benadelen. Twee heel grillige en vluchtige factoren, waar je geen strategie op kunt bouwen.
VDI klinkt al wat redelijker. Maar uiteindelijk blijven het thin clients. En die willen we niet op onze desktop. Alleen maar op de desktop van andere, minder belangrijke werknemers. Maar dan moeten we die werknemers wel recht in de ogen willen kijken, en uitleggen waarom. Veel succes!
