[BLOG] De grenzen van cross-border e-commerce – Hoe ik met een leugentje 1.500 euro bespaarde op mijn vliegvakantie
Het blijft toch een hele opgave om je op de vele reissites door de lange lijsten en opties te murwen op zoek naar die ene gouden deal. Want ja, zo ben ik wel. Ik wil voor mijn gezin een mooie reis voor een scherpe prijs. Geen 5-sterrenhotel op de Bahama’s dus, maar ook geen 3-sterren schimmelhotel in de achterbuurt van een Zuid-Franse stad.
Eerst legde ik mijn vertrouwen in een bezoekje aan het plaatselijke reisbureau van een grote touroperator. Zij moesten mij toch kunnen helpen? Een erg behulpzame dame selecteerde twee reizen die voldeden aan onze (en haar) criteria. We bedankten beleefd, maar wisten meteen dat we onze zoektocht online verder moesten zetten. We wilden immers veel meer keuze, en er was nog wel wat tijd (lees: nog twee weken en we zouden vertrekken).
De eerste reeks van online zoektochten ging naar de klassieke .be reiswebsites: Jetair/Tui, Sunjets, Neckermann, enz. Je kent ze wel. Daarna kwam ik terecht op Hollandinternational.nl (van Tui). Jawel, een Hollandse site. In tijden van cross-border e-commerce vond ik dat ook maar normaal. Die site blonk alvast uit qua zoekmotor. Deze bleek het meest efficiënt met sorteren op de voor mij belangrijkste criteria voor de reis (o.a. vertrekdatum). Bij de Belgische reissites verliep dat toch zoekproces duidelijk moeizamer om een of andere reden. En keuze aan reizen was er hier wél te over in de periode die ik wenste. Met een snelle zoektocht op reviewsites zoals Zoover en Tripadvisor scheidde ik het kaf van het koren.
Gevonden. Dit wordt ‘em! Negen dagen naar Zuid-Spanje. Met vertrek vanaf Eindhoven, wat voor ons gezin ideaal was want dat was de dichtstbijzijnde luchthaven. Toch snel even kijken of hetzelfde hotel op Belgische sites ook aangeboden wordt. Kwestie van zeker te zijn dat ik de beste deal kreeg.
En toen trok ik grote ogen. Ik zag immers een prijsverschil van liefst 1.500 euro in mijn voordeel! Jawel, voor hetzelfde hotel, dezelfde periode, maar via een andere luchthaven (Brussel) en een iets andere kamer (denk ik) betaalde je een pak meer via een Belgische reiswebsite.
De deal was dus beklonken. Snel boeken via Hollandinternational.nl dan maar.
Of toch niet?
Want bij de laatste stap van het boekingsproces, waar je je adresgegevens moet ingeven, ging het mis. Bleek dat ik geen Belgisch adres kon opgeven. Had ik hier dan de grens van cross-border e-commerce bereikt? Kijken mag als Belg, maar boeken niet?
Ik trok mijn stoute schoenen aan en gaf de postcode en plaatsnaam in van een Nederlands dorp dat het dichtst in mijn buurt lag, en kon weer verderklikken. Nog even spartelen met de allerlaatste ‘bevestig’-knop (het was blijkbaar druk op Hollandinternational.nl en ik moest een twintigtal keer de pagina herladen om uiteindelijk de foutmelding niet meer te krijgen) maar toen kreeg ik eindelijk de bevestiging dat mijn reservatie in het systeem zat.
Yes!
Toch bleef ik met een bang hartje afwachten. Wat als ze zouden ontdekken dat ik valse gegevens had doorgespeeld? Voor alle zekerheid had ik de algemene voorwaarden van de website doorgenomen, maar daar stond niets in over Belgische klanten en boekingen.
De volgende dag: telefoontje van het Nederlandse reisbureau dat ik selecteerde bij het boeken. Met het bericht dat mijn boeking bevestigd was. Voor alle zekerheid uit de biecht geklapt dat ik wel degelijk Belg was, en euh, creatief was geweest met mijn adresgegevens. ‘Geen probleem, meneer!’ klonkt het. ‘Trouwens, meneer, u kunt nog geld besparen als u uw kofferverdeling anders doet.’ ‘Doe maar,’ antwoordde ik, en weer 40 euro bespaard. Een uurtje later viel de PDF-factuur in mijn mailbox. Toch even dubbelchecken of de rekening klopt. En inderdaad, de prijs was verlaagd, en bovendien was van boekingskosten voor het reisbureau geen spoor te bekennen.
Ik ga nu mijn reiskoffers pakken. Tot over een tweetal weken. En aan alle Belgische reisbureaus: nice try!
